Blog Pak je Geluk
Een blog met een positieve inslag. Onderwerpen op het gebied van groei en ontwikkeling, van een beter en gelukkiger mens worden.
- Details
- Geschreven door Ed
Onlangs hoorde ik dat in de 4e eeuw van onze tijdtelling Keizer Constantijn 42-43 boeken uit de Bijbel liet verwijderen of herschrijven. De reden is uiteraard een beetje gissen, maar als je ziet welk stuk als het gaat om dit thema ‘scheppen’, zou je kunnen denken dat mensen te wijs werden door de Bijbel.
Het was natuurlijk ook een van de weinige en belangrijkste geschriften in die tijd. En als je macht wilt, moet de bevolking niet te wijs worden en geen macht kunnen creëren.
Pas in de afgelopen eeuw werden de originele Bijbelteksten teruggevonden. Die van het oude testament tussen 1947 en 1956 in 11 grotten nabij Qumran (Palestijns gebied), de ‘Dode Zee rollen’. Die van het nieuwe testament in 1945 in Egypte, de ‘Nag Hammadi bibliotheek’.
Vinden we in de Bijbel de tekst ‘vraag en je wordt gegeven’, wat verwijst naar onze scheppende kracht, het blijkt een nogal uitgeklede versie te zijn van de oorspronkelijke tekst.
Gewoon vragen werkt niet. Zoals vragen om iets wat er niet is volgens inheemse volkeren ook niet werkt. De reden is dat je daarmee aangeeft dat iets er juist niet is. Je zou juist moeten doen alsof het er wel is, want dan kan het naar je toekomen….
Daarom werkt krampachtig bidden ook niet, net als afgeraffelde automatische gebeden minder zin hebben. Het gaat om de bewuste intentie en de staat waarin je het doet.
Gregg Braden vertelt ergens dat hij door een vriend wordt gevraagd te komen bidden omdat het al jaren droog was in een bepaald gebied in Mexico. Hij verwacht dat ze een poos zullen gaan zitten om te vragen om regen. Maar die vriend gaat in een gebedscirkel zitten die al eeuwenoud was, doet een paar handelingen, staat weer op en is klaar. Gregg begrijpt er niets van. Dus vraagt hij wat de man deed.
Het blijkt dat hij zich heeft voorgesteld dat het regende, dat het geweldig regende, dat zijn blote voeten een eind in de modder stonden, dat hij de regen voelde neerplenzen op zijn lichaam, zijn voeten in het water. En dat het een tijd doorging. Hij voelde zich dankbaar en liefdevol……….
En dat is precies wat de oude Bijbeltekst ons dus ook vertelde:
“Vraag zonder verborgen motief en wees omgeven door je antwoord (niet je vraag, maar je antwoord!). Wees omhuld door wat je wenst zodat je blijheid (en dankbaarheid) groots is”.
Hoe meer ik geloof in de steun van het Universum, hoe meer ik zal ontvangen – Marianne Williamson
En eigenlijk is dat dus ook wat topsporters doen als ze visualiseren wat ze willen presteren. Niet vragen of ze het alsjeblieft krijgen, maar zich voorstellen dat het er al is, met alles wat erbij hoort. Het enthousiaste publiek, de vreugde en dankbaarheid, het applaus, de medaille, de aandacht, maar ook het plezier tijdens het lopen, het gemak waarmee het gaat.
Wat veel mensen vergeten, is dat je het vervolgens ook moet toelaten. En dat is een stukje wat best lastig is.
Ik kan me een schaatser herinneren, ik meen een Amerikaan, die voor zijn wedstrijd het publiek opzweepte, en daarvan genoot. Terwijl anderen met volle concentratie aan de start stonden, had hij tijd en energie om het publiek te enthousiasmeren en op zijn hand te krijgen. Ik begreep dat helemaal niet, vond het raar, een beetje irritant zelfs.
Als je weet dat er genoeg is, stop je te strijden om liefde, geld of macht – Neale D. Walsh
Ik begreep het niet, ik dacht dat hij zich op die manier volledig uit de concentratie haalde en dus slechter zou presteren.
Met wat ik nu weet, deed hij het dus juist wel goed, wat hij ook aantoonde met mooie tijden. Hij was in de juiste staat om te ontvangen. Hij was verbonden met wat je zou kunnen noemen de bronenergie.
Je kunt perfect visualiseren, desnoods duizenden keren, maar als je vervolgens met heel veel spanning in je lijf gaat sporten, sluit je jezelf af voor wat je hebt gevisualiseerd.
Daarom is het ook zo mooi om te zien dat sporters in Tokyo nu die genieten van hun sport ook zo goed presteren. En ook dat op het moment dat de spanning in het lichaam komt de prestatie ineens slechter wordt.
Gregory Sedoc, die in de studie uitleg gaf over de techniek en het sporten van de atleten, kon dat ook zo mooi vertellen en laten zien. Zodra er tijdens het lopen meer spanning ontstond, viel het tempo terug en werd het lopen minder mooi en gestroomlijnd.
Zoals ik de vorige keer ook eindigde: we kunnen voelen of we volledig in verbinding zijn, of we volledige verbinding toestaan.
Hoe beter je je voelt, hoe meer je de verbinding toelaat; hoe slechter je je voelt, hoe minder je je verbinding toelaat. Goed voelen is gelijk aan het toestaan van de verbinding – slecht voelen is gelijk aan het niet-toelaten van de verbinding met je Bron. Je slecht voelen is dus gelijk aan weerstand bieden tegen je verbinding.
En de kunst is dus om steeds meer de staat van goed voelen te gaan creëren in je leven. Door op een andere manier naar dingen te kijken, of door positieve herinneringen naar boven te halen.
Probeer om steeds meer dingen die je doet met plezier te doen. Ook als je dat tot nu toe niet deed.
Of je iets wel of niet met plezier doet, is afhankelijk van de woorden die je tegen jezelf spreekt over wat je doet. Door die zelfpraat te veranderen, door tegen jezelf te gaan zeggen dat je het met plezier doet, ga je het met meer plezier doen……en oefening baart kunst.....(bijna niets gaat vanzelf)
Wordt vervolgd……..
En oh, dat 'bidden voor de regen': ’s middags begon het dagenlang te hozen, met bakken uit de hemel……. Toeval, of geen toeval……..
- Details
- Geschreven door Ed
Wat we kunnen leren van de eerdergenoemde bronnen, is dat onze natuurlijke staat er een is van liefde en vrede. Dat is de staat waar we eigenlijk in zouden moeten verkeren, nu en continu.
Onze natuurlijke staat is dus de staat die het gemakkelijker maakt om gezond te blijven en om te laten gebeuren wat wij willen dat er gebeurt….
Wonderlijk dan toch eigenlijk dat we zo weinig in die staat verkeren? Sterker nog, ik ken zat mensen die liefst uit die staat blijven. Het is te klef, te onbekend, te soft, te ……
We zijn door ons ‘verstand’, door ons denken en niet te vergeten door onze opvoeding en type onderwijs zo ver verwijderd geraakt van onze natuurlijke staat, dat het voor sommige mensen zelfs ronduit vreemd en bijna bedreigend is om wel in die staat te zijn.
Voor veel mensen geeft het een kwetsbaar gevoel, immers, je stelt je min of meer kwetsbaar op als je je hart opent voor een ander of voor een situatie. Maar in feite is het dus de staat waarin we juist veel meer grip op ons leven kunnen hebben.
Ik ben ervan overtuigd dat het leven beter is als je gelooft dat goede dingen voor je om de hoek liggen...........Ken Blanchard
Het lijkt soms makkelijker om een figuurlijk dik pantser te dragen, het lijkt je minder kwetsbaar te maken.
Ik noemde zo-even het onderwijs, dat geldt zeker voor universitair onderwijs. Tijdens mijn hele studie geneeskunde ging het over ‘verstand’, ‘ratio’ en ’wetenschap’. Elke vorm van intuïtie en gevoel is er ongeveer uit gedrild. Nogal wat docenten (vaak hoogleraar) waren niet al te sociaal in hun gedrag naar patiënten. Je wordt eigenlijk klaargestoomd als een soort zakelijke machine. Vooral niet voelen, vooral denken. En bezig zijn met alle mogelijke opties, alle mogelijk ziekten die de symptomen zouden kunnen aanwijzen.
Het heeft mij behoorlijk in de weg gezeten toen ik complementaire geneeskunde ging doen, zeker toen ik ging testen waardoor ik het onbewuste aanboorde wat veel meer informatie oplevert dan alleen het bewuste. Want ook dit soort dingen werken het beste als je in de ‘natuurlijke’ staat bent, als je vol vertrouwen bent, als je ‘open’ staat, als je niet gehecht bent aan het resultaat.
En toch – als ik terugkijk op de periode huisartsenpraktijk – heb ik levens gered door juist mijn intuïtie, door juist de momenten dat ik vanuit mijn gevoel gereageerd heb. Je mag het een 6e zintuig noemen, maar het blijft een feit dat het juist niet het verstand was. Direct aan de telefoon al een ‘gevoel’, terwijl de ratio nog niet ingeschakeld was, en zelfs een aantal keren waar mijn gevoel lijnrecht inging tegen wat ik verstandelijk kon beredeneren. Maar het volgen van mijn gevoel redde juist de levens.
Grappig is dat oudere artsen wat vaker op hun gevoel lijken te gaan werken. Ik kan me herinneren dat ik soms tegen jonge specialisten zei dat mijn ‘gevoel aangaf dat'…..maar het weinig gehoor kreeg. Ze wilden cijfers, de precieze temperatuur (ook al sloeg het nergens op), de resultaten van onderzoek. Maar soms belde ik al met de angst weer een eindeloze discussie te krijgen en kreeg een oudere specialist aan de lijn. Als ik dan begon met ‘collega, mijn gevoel zegt’….hoefde ik niet verder en was het ‘stuur maar in’. Ze hadden die ervaring.
En onlangs merkte ik dat zelfs de huisarts tegenwoordig al bezig is met wat ie wel en niet kan zeggen als huisarts om niet juridisch in een wespennest te komen. Dat was nieuw voor mij, want ik maakte als huisarts geen geheim van mijn mening als het om de patiënt ging. Die ging bij mij voor, zeker als de behandeling door anderen niet goed voelde. Maar ook dat is nu kennelijk anders. Je moet je direct al indekken.
Zakelijkheid is dus handiger, maar zeker niet beter.
Ik denk dat het voor veel universitaire opleidingen geldt. Daarbij komt dat het wel gaat over wetenschap, maar het vaak ‘oude’ wetenschap is. Ook nu nog in de geneeskunde. Terwijl de belangrijkste voor de geneeskunde waardevolle kennis van de kwantumfysica al zo’n 100 jaar oud is, wordt het nog steeds niet gebruikt in de huidige geneeskunde opleidingen.
Een van die gegevens aan kennis is bijvoorbeeld de staat waar ik telkens weer op terugkom.
Want ons hele lichaam – de gezondheid van ons lichaam – is afhankelijk van die staat. Elke nieuwe cel die gevormd wordt, elke oude cel die wordt vervangen door een nieuwe, staat onder invloed van de emotionele staat.
Een staat van liefde, dankbaarheid, respect, blijheid, zorgt dat een ‘foute, zieke’ cel eerder zal worden vervangen door een gezonde. En we weten anderzijds dat negatieve emoties tot ziekte leiden. Een negatieve staat zal dus zeker niet voor gezondere cellen zorgen!
Je zou kunnen zeggen dat onze natuurlijke staat, die van liefde en vrede, ons gezond houdt.
Dat is wat de wetenschap (maar niet de oude) keer op keer bevestigt.
Terwijl de oude wetenschap ervoor zorgt dat de hele geneeskunde tegenwoordig drijft op medicatie en vaccinaties, laat de nieuwe wetenschap zien dat heel andere zaken voor de gezondheid belangrijk zijn.
En dat is dus o.a. zoveel mogelijk in onze natuurlijke staat zijn. Zorgen dat we er zo veel mogelijk naar terugkeren.
Gelukkig hebben we een wapen om ons te herinneren aan het niet in de goede staat zijn: elk moment dat we niet in een goede stemming zijn, zijn we niet in de goede staat. Elke niet positieve emotie laat ons zien dat we onze staat moeten veranderen, in ons eigen belang.
Het is oké fouten te maken. Het zijn je vrienden, je groeit erdoor - Neale Donald Walsh
Wordt vervolgd……
- Details
- Geschreven door Ed
Gisteravond las ik een stukje van Mark Tuitert, zoals je waarschijnlijk wel weet ooit een winnaar van een gouden Olympische medaille bij het schaatsen.
Hij vertelde ongeveer – ik kan het niet letterlijk terughalen – dat je als topsporter niet primair moet bezig zijn met willen winnen, maar met het beste uit jezelf willen halen.
Niet primair dus bezig zijn met het resultaat ten opzichte van anderen, maar vooral met het verbeteren en optimaal presteren van jezelf. Bezig zijn met willen winnen is vaak juist een soort hindernis, een sta-in-de-weg.
En dan herinner ik me dat ik sporters als Tom Dumoulin en ook Wout van Aert na een tijdrit hoorde zeggen dat ze niet wilden weten hoeveel achterstand of voorsprong ze hadden, omdat ze alleen bezig waren met hun race zo goed mogelijk te rijden. En dat het weten van de tijd hen daarvan af zou leiden.
De mindset en instelling, de staat waarin je bent, zijn dus belangrijke factoren om te bereiken wat je wilt bereiken.
Wat later op dezelfde avond zat ik naar een documentaire te kijken op YouTube, en toen die afgelopen was ging ie vanzelf over in een opname van een presentatie op A-Fest van Mindvalley. Mindvalley Academy is een instituut wat veel onlinecursussen geeft en de oprichter heeft zich ten doel gesteld iedereen op een betaalbare manier en op een leuke manier te laten leren. Elk jaar zijn er bovendien 1 of 2 bijeenkomsten van een paar dagen ergens ter wereld waarin presentaties worden gegeven door veel van de ‘docenten’, vaak (wereld)bekende mensen. Daar kun je naartoe, en meedoen. Of het later op de site (of soms dus via YouTube) bekijken. Zelf ben ik al jaren lid van Mindvalley en heb al vele verschillende cursussen gedaan, in eigen tempo en eigen volgorde. In oktober 2021 is A-Fest in Jordanië…
Heb een mind die voor alles open staat, en nergens aan gehecht is (nergens aan vastklampt) - (Wayne Dyer)
Deze opname was van een van die bijeenkomsten (A-Fest) en de spreker was Jim Kwik. Jim Kwik is gespecialiseerd in geheugentraining. In snel en effectief namen, getallen en andere gegevens in je geheugen prenten en ze ook weer kunnen ophoesten. Hij doet zijn naam eer aan, want zijn spreken is bijna niet bij te houden.
Als het om getallen gaat, heeft hij een ezelsbruggetje: BE FAST
De B staat voor ‘Believe’: geloof dat je het kunt (als je denkt dat je het niet kunt, kun je het ook niet….)
De E staat voor ‘Exercise’: oefen, oefen en oefen……
De F staat voor ‘Forget’: vergeet even alle overtuigingen die je had en wat je tot nu toe dacht
De A staat voor ‘Active’: je leert alleen als je actief bent, beweeg bij voorkeur
De S staat voor ‘State’: daar kom ik zo op terug, en
De T staat voor ‘Teach’: leer anderen wat je zelf net hebt geleerd, dat helpt jezelf het eigen te maken.
Maar de S staat dus voor ‘staat’, de staat waarin je je bevindt. De staat waarin je het beste leert is als je dankbaar, blij, gelukkig, liefdevol, etc. bent. Komt dat niet bekend voor?
Dat is ook de staat waarvan de verschillende eerdergenoemde bronnen vertellen waarin we dienen te zijn als we willen scheppen, als we in verbinding met onze Bron zijn, als we in verbinding zijn met wie-we-echt-zijn.
Grappig is dat hij aan de zaal vroeg in welke staat ze zich vaak op school voelden vroeger. Daaruit kwamen woorden als ‘verveeld’, ‘verplicht’, gevangen’, etc. Volgens hem de reden dat er zo weinig is blijven hangen, en dat het leren ook niet zo gemakkelijk ging. Terwijl juist kinderen door hun kind-zijn en door hun frequente staat van spel en plezier in het algemeen het snelst zouden kunnen leren. Kijk maar hoe dat spelenderwijs gaat met talen. Het laat weer zien dat we meer aan de staat moeten doen bij kinderen in plaats van kennis erin stampen, zodat ze meer spelenderwijs kunnen leren. Dat zou veel effectiever zijn.
Overigens is de achtergrond van deze Jim Kwik er een van een kind met een hersenbeschadiging die nauwelijks kon leren. Dyslexie zat hem ook nog in de weg. Iedereen zei altijd dat ie traag en slecht-lerend was, er werd over hem gepraat als een stumper.
Tot hij pas als oudere tiener besloot iedereen ongelijk te gaan geven. Waardoor zijn staat en mindset veranderde en zijn resultaten en prestaties ook……
Zoek niet naar je Meester; wees de Meester waarnaar je zoekt – Neale D. Walsh
Twee mensen die op één avond het beiden hebben over de staat waarin we de grootste kans op succes hebben. Het kan bijna geen toeval zijn.
En dan moet ik gelijk denken aan Sara. Sara is de titel (eigenlijk “Sara en haar gevederde vriend”) van een boekje wat is geschreven door Esther (en Jerry) Hicks naar aanleiding van lezingen die ze hielden voor bedrijven. Het is een jeugdboek, maar daardoor juist prima te lezen voor alle volwassenen. Het gaat over deze materie. Over scheppen, over de staat waarin je zou moeten zijn, over je gedachten, etc.
Het eerste deel is vertaald in het Nederlands, de volgende twee delen helaas niet. Maar het is geen lastig Engels, dus…..(kijk of je ze nog kunt bemachtigen, en lezen).
Als Hanneke en ik het tegenwoordig over dit soort materie hebben, halen we gelijk Sara erbij, en dan weten we precies wat we bedoelen. De gevederde vriend van Sara is een grote uil, die min of meer zoals 'Abraham' bij Esther de wijsheid in pacht heeft en Sara van alles leert. Heel leerzaam en leuk om te lezen. Keer na keer na keer, totdat de juiste gedachten en de juiste houding automatismen worden. En we vaker in een optimale staat zijn om te scheppen, of te presteren, of te onthouden, of……
Ik wil eindigen met een stukje citaat uit het boek wat ‘Abraham’ vertelde te willen schrijven met behulp van Esther en Jerry Hicks:
“Ons verlangen is dat je iemand wordt die gelukkig is met dat wat je bent en met wat je hebt – terwijl je tegelijkertijd naar méér streeft. Dat is het optimale creatieve uitgangspunt: staan op de drempel van wat gaat komen, vol gretige, optimistische verwachting – zonder dat gevoel van ongeduld, twijfel en tekortschieten de ontvangst ervan in de weg te staan – dat is de wetenschap van bewuste creatie op z’n best.”
Zoals de taal van ‘Ra’ ook lastig was, is die van ‘Abraham’ ook niet altijd even gemakkelijk. Daarom probeer ik het zoveel mogelijk met gewone woorden uit te leggen, met voorbeelden en wat quotes.
Waar het op neerkomt is dat het goed is dat we wensen hebben, die zijn zelfs belangrijk. Maar dat we tegelijkertijd tevreden zijn met waar we staan, wie we zijn, wat we hebben. Dat laatste maakt dat we dankbaar kunnen zijn, gelukkig kunnen zijn en daardoor in de staat zijn om het uitkomen van de wensen niet in de weg te staan….sterker nog, we zijn dan in de ontvangende staat.....
Wordt vervolgd…..
- Details
- Geschreven door Ed
Het leven is een doorgaand oneindig proces van re-creatie. Dat is het doel van alle leven – Neale Donald Walsh.
Dit is een mooie quote, omdat er zoveel inzit.
Re-creatie kun je vertalen door her-schepping, maar is tegelijkertijd ook ontspanning.
En ik denk dat dat geen toeval is.
Immers, door te ontspannen, kunnen we scheppen. Door ons hoofd leeg te maken komen we in een staat waarbij we het scheppen of manifesteren niet in de weg staan maar juist toelaten.
Ontspannen maakt dat we verbonden zijn met onze bron, met ons diepere zelf, met het Universum, met alle mogelijkheden. Of zoals Deepak Chopra het zegt ‘het veld van ons pure potentieel, van de oneindige mogelijkheden’.
En ook ‘her-schepping’, re-creatie past hier mooi in, omdat eigenlijk alles al bestaat. Alles is er al. We scheppen het opnieuw. Naar hoe wij het willen.
Maar hoe we het ook wenden of keren, ontspanning en recreatie zijn dus heel belangrijke dingen in ons leven.
Het afgelopen jaar was dat voor veel mensen minder dan ervoor, en dat was dus minder goed. En voor heel veel mensen is het sowieso minder dan het lange tijd geleden was.
We leven in een hectische maatschappij waarin veel verplichtingen zijn. Deels overigens door onszelf aan onszelf opgelegd. Maar ook deels zijn het sociale verplichtingen, het wordt van ons verwacht door…..
Ik ken veel mensen die een grote vriendenkring hebben, die ze allemaal regelmatig moeten zien, en daarnaast moet er gesport worden en wordt een deel van het werk mee naar huis genomen., en zijn er de sociale media. En door COVID werken zelfs veel mensen alleen maar thuis.
Het zijn niet echt goede voorwaarden om ontspanning te creëren. In tegendeel zelfs, het maakt dat veel mensen – en steeds meer ook vrees ik – in een soort continue fight-flight situatie zijn, een constante staat van paraatheid. Zoals wanneer er gevaar op de loer ligt. Dat is niet gezond.
COVID – of beter gezegd de maatregelen en de angst die gegenereerd is – maken het ook niet beter. Je moet constant op je qui-vive zijn, het virus ligt overal op de loer. Niet echt de ideale manier om je hoofd leeg te maken en zorgeloos alles even van je af te laten glijden.
Enige tijd geleden kreeg ik een mailtje van Dao Hearts, een groep Qigong (Zhigong) meesters in China, over een onlinecursus MingJeu. Nooit van gehoord. Ik was nieuwsgierig en schreef me in. Het zou 6 dagen omvatten met 2 uur per dag een les. Vol verwachting klopte mijn hart…..
En wat bleek, het ging over de ‘staat’. De Qigong-staat. De staat waarin we het meest optimale halen uit wat we doen. Uit de Qigong oefeningen bijvoorbeeld. En eigenlijk is het de staat van onszelf verbinden met onze ware zelf, met onze bron.
En weer gaat het dus over hetzelfde. Over de ‘verbinding’, over wie-je-echt-bent, over het contact met het Universum of ‘God’, over scheppen, over ontspannen.
In feite is Qigong, het oefenen of spelen met Qi (levensenergie), al ontspanning op zich. En door dat in de juiste staat te doen en een intentie (een voornemen) erbij te hebben wordt het nog effectiever. In feite is ‘helen’ ook een vorm van scheppen, realiseer ik me.
Misschien heb je het wel eens ergens anders gelezen, maar een paar jaar geleden had ik een volière. En in de winter ging het zaad er sneller doorheen, (ook al door een paar muizen die de volière waren gaan bewonen zonder toestemming) waarbij een vogeltje het leek te gaan begeven. Het zat voor dood op de grond, was te zwak om nog te eten. Ik kon het oppakken en het reageerde nauwelijks. Zelfs drinken was al te veel gevraagd.
Ik zette het in een bak met zaad, maar zelfs dan gebeurde er niets. Het was te uitgeput, te ondervoed, te zwak. Ik wist niets beters dan het te laten zitten, omdat naar binnen halen ook niets zou oplossen. Het zou sowieso binnen korte tijd doodgaan.
Ons vermogen door angst heen te breken en te handelen met durf/vertrouwen wordt bepaald door of onze keus die is van bewust denken en plannen of gaan op de automatische piloot – Debbie Ford
Maar toen bedacht ik me dat we bij de Chi Neng Qigong een oefening hebben waarbij we de Qi naar een ander kunnen sturen om te helen. Die oefening heet Fa Qi. Dus dacht ik, ‘laat ik het proberen’. Ik vanuit de hevige kou naar binnen, vogeltje achterlatend in de zaadbak in de volière. Ik stelde me voor dat het vogeltje tussen mijn handen zat en ik stuurde Qi vanuit het Universum naar het vogeltje. (handen wijder was verbinden met de helende Qi van het Universum, handen naar elkaar toe was de Qi naar het vogeltje brengen). Ik ging er een kwartier voor zitten.
Ik deed het in de hoop dat, verwachtend maar zonder hechting (omdat ik nauwelijks kon geloven dat het zou werken, dus ervan uitgaan was wel het laatste). Maar wie schetst mijn verbazing toen ik een uurtje later ging kijken of het vogeltje nog leefde en het niet meer in die zaadbak in het nachthok zat? Het was helemaal niet meer in het nachthok. Om eruit te komen moest het een behoorlijk stuk omhoog gevlogen zijn……
En inderdaad, het zat in de volière zelf. De volgende ochtend toen ik in de volière kwam leek het ook alsof het naar me toe vloog, alsof het me kwam bedanken. Het zou wel toeval zijn.
Maar met behulp van de Qi (gong) was ik dus in staat dit vogeltje te redden. Ik her-schepte een bijna dood vogeltje in een gezond vogeltje. Ik blijf het raar vinden als ik het nu weer vertel, maar het is wat er gebeurde. Dat is helen, dat is scheppen (zeg ik nu achteraf).
Als ik terugkijk naar de staat waarin ik verkeerde toen ik die Fa Qi deed, was dat een staat van liefde, van respect, van dankbaarheid (voor iets wat misschien zou kunnen gebeuren), van leegte ook (omdat ik in een soort van radeloosheid en ook wel wat vertrouwen was gaan zitten). Erna was de dankbaarheid, naast de verbazing, uiteraard nog groter.
Maar als je denkt dat ik sinds die tijd heel veel meer gebruik heb gemaakt van de Fa Qi, vergis je je. Ja, toen mijn kleinkind met een nauwelijks levensvatbare afwijking werd geboren. Ook toen was het zoiets als ‘niet geschoten is altijd mis’. En ook daarna was het resultaat – maar als een van de vele hulpmiddelen die spiritueel werden gebruikt – onvoorstelbaar positief. En sporadisch bij serieuze lichamelijke klachten, waarbij het ook werkte. En toch....
We zijn echt in staat tot veel meer dan we denken, als we gebruik maken van de kennis die voorhanden is. En als we even alle overtuigingen vergeten die beperkingen opwerpen in waartoe we denken in staat te zijn……
Wordt vervolgd……
- Details
- Geschreven door Ed
De afgelopen afleveringen gingen over de bronnen die ik ben tegengekomen en die ik gebruik, maar misschien is het goed toch ook een aantal mensen te noemen die ik eerder 'tegenkwam' en die waarschijnlijk dezelfde bronnen of in elk geval dezelfde soort informatie hebben gebruikt om hun boeken te schrijven. En waarvan ik al veel leerde.
Zoals de inmiddels alweer enige tijd overleden auteurs Louise Hay[1], Wayne Dyer[2], Debbie Ford[3] en Stephen Covey[4]. Hoewel je Stephen Covey meer in de zakenwereld en managementwereld zou plaatsen, is zijn benadering wel degelijk in de lijn met waarover deze blog gaat.
Maar er zijn vele anderen die minstens zo belangrijk zijn. En ik ben me bewust dat ik er een aantal zal vergeten, omdat ik ze op mijn pad tegenkwam en nu even niet aan ze denk. Zoals de ook al enige tijd overleden Zig Ziglar nu ineens in mijn hoofd opduikt (met dankbaarheid denk ik terug aan zijn lessen).
Ik denk aan Neale Donald Walsh met ‘Een ongewoon gesprek met God’, ‘Vriendschap met God’, ‘Thuis bij God’, ‘Één met God’, ‘Het essentiële pad’, ‘Het enige wat ertoe doet’, ‘De God van Morgen’, ‘Storm voor de stilte’, etc. Ik deed de cursus 'Awaken the Species' van hem en weet niet op welk boek dat gebaseerd was; het hielp me verder te ontwaken.
Als je jezelf toestaat te ervaren dat er genoeg is, gebeuren er buitengewone dingen in hoe je je leven leeft - Neale Donald Walsh.
Of aan Marianne Williamson met ‘Terugkeer naar liefde’, ‘365 wonderdagen’, ‘Wonderen, werk en geld’, ‘Laat je betoveren’, ‘Verandering doet wonderen’, ‘In vrouwelijkheid’, en ook weer vele anderen.
Of aan Gabrielle Bernstein met ‘Het Universum staat achter je’, ‘Verwacht Wonderen’, ‘Eindeloos geluk’, ‘Leven vol overgave’, etc.
Beide dames hebben ook een achtergrond met "The Course of Miracles", en Marianne deed mee met de presidentsverkiezingen.
De Dalai Lama schreef ook series boeken zoals ‘Het boek van vreugde’, ‘De kunst van geluk’, ‘Het zaadje van compassie’, ‘Wees Hier’, ‘Het kleine boekje van geluk’, ‘Open je hart’, en vele meer.
En er zijn vele anderen waarvan ik geen titels noem maar die het zeker verdienen, zoals Jack Canfield, Ken Blanchard, Bob Proctor, Tony Robbins, Oprah Winfrey, Deepak Chopra, die allen in dezelfde richting denken, onderwijzen en schrijven.
Ze helpen ons groeien vanuit de verbinding met onszelf, vanuit het uiten van wensen die verhoord kunnen worden, vanuit liefde, vanuit eenheid (Oneness)
Want uiteindelijk is dat de enige manier waarop we echt groeien.
Het is niet de kennis waardoor we groeien, maar het is wat we ermee doen. Hoe we ermee omgaan.
Ik zat met al mijn kennis vastgebakken in depressieve buien na mijn eerste ongeluk, als slachtoffer van niet alleen het ongeluk maar ook de tegenwerking van de arbeidsongeschiktheidsverzekering (je weet wel, die er voor je is als het nodig is), totdat ik besloot de mij ter beschikking staande kennis te gebruiken om uit dat dal te komen. En zo van slachtoffer meer leider te worden. Leider van mijn eigen leven, van mijn eigen stemmingen, van mijn lichaam.
Tegenslagen zijn onvermijdelijk, ellende is een keuze - Stephen Covey
De manier om uiteindelijk verder te komen, net als de manier steeds makkelijker te gaan scheppen en manifesteren, is het aanleren van goede gewoontes. Al de bovengenoemde mensen hebben daarbij geholpen, hebben me bewuster gemaakt, hebben me aan het denken gezet.
En dan nog is het door alle negativiteit om ons heen en hoe we zijn gevormd, lastig om alleen in liefde te leven. Om steeds 'verbonden' te zijn.
Onbewust is er ook verzet tegen. Het kan immers niet zo gemakkelijk zijn, het kan niet zo mooi zijn. En je moet toch af en toe 'lekker' boos kunnen zijn?
Maar is dat zo, is het te mooi om waar te zijn? Volgens de 'bronnen' hebben wij zelf voor onze geboorte keuzes gemaakt over ons leven, over wat we wilden leren. En is ons leven bestemd om te leren en te genieten van het leren, om te scheppen op basis van verlangens en wensen.
Als dat zo is, moeten we daar misschien mee beginnen? Niet met het scheppen, want dat doen we altijd al onbewust. Maar met het bewust scheppen, de dingen scheppen die we echt willen. En met het genieten van ons avontuur.
Als je dingen wilt veranderen, moet je zelf veranderen - Zig Ziglar
Als ik de boeken lees met de wijsheid van 'Abraham', valt me op dat ik steeds weer dingen lees die ik wil onderstrepen, omdat het aha-momenten zijn of dingen die ik wil onthouden, maar tegelijkertijd het gevoel heb dat ik eindeloos herhalingen lees. Maar in feite heeft het denk ik te maken met de gewoontes die we moeten veranderen, de manier van denken die meer in lijn moet met gewenst scheppen en minder met negatieve gedachten en gevoelens.......
En om je iets eigen te maken, om iets echt door te laten dringen, moet je het vaak op vele manieren horen en lezen. Daarom gebruik ik ook voorbeelden en zal ik vanaf nu quotes gaan gebruiken. Ze dragen allemaal bij tot inzicht, tot nadenken, tot verandering.
wordt vervolgd......
[1] “Je kunt je leven helen”, “Heel je lichaam”, “Gebruik je innerlijke kracht”, “I can do it”, “Love your body”, en vele andere..
[2] “De kracht van intentie”, “Niet morgen maar nu”, “De weg naar verandering”, “Vervul je wensen”, “Stop, geen excuses meer”, “Leef in balans”, en vele meer…
[3] “Licht op schaduw”, “De juiste vragen”, “De lichte kant van de schaduw”, “Beste jaar van je leven”, “Why good peaople do bad things”, “Spiritueel scheiden”, etc.
[4] “De zeven eigenschappen van effectief leiderschap”, “De 7 eigenschappen voor succes in je leven”, “De 7 eigenschappen van een sterk gezin”, “Ontwerp je persoonlijke missie”, etc.
Pagina 10 van 17
-
Nieuwste blog
- Blog Pak je Geluk