Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 09 mei 2023

Laatst bijgewerkt: 09 mei 2023

Onlangs las ik een stuk van Kenneth Schmitt wat mooi aansloot bij wat ik eerder schreef over scheppen of manifesteren. Het ging over de switch van onbewust naar bewust creëren.

Onze ‘uitstraling’ (letterlijk), onze trillings-expressie, dat wat we uitzenden naar het universum en naar onze omgeving, wordt veroorzaakt door o.a. onze gevoelens, onze verbeelding/fantasie en onze denkpatronen. 

Bedenk dat we de vrijheid hebben te denken en voelen wat we willen (nu nog wel in elk geval). We kunnen dus kiezen voor zinvolle, positieve energie of voor destructieve, negatieve energie. En dat doen we via ons gevoel, onze fantasie en ons denken. Vaak volledig onbewust, omdat we ons vaak laten bespelen door emoties, door gebeurtenissen, door situaties, door wat er gebeurt.

We staan er in het algemeen veel te weinig bij stil dat we een keuze hebben.
Ik was vanmiddag bezig met wat muziek (het omzetten van de gebruikelijke 440 Hz muziek naar 432 Hz voor in de auto – 432 is een stuk beter voor lichaam en geest – voert nu te ver om daarop in te gaan). Ik ga langzaam door mijn muziekbibliotheek in de computer om de omgezette muziek op een USB-stick te zetten.

Ik kwam daarbij de muziek tegen van Jim Croce, die heerlijke muziek maakte en veel te vroeg gestorven is. Destijds (80-er jaren) studeerde ik geneeskunde en had net verkering toen ik zijn platen leende bij de discotheek in het centrum van Rotterdam. Ik kende zijn muziek niet, maar het was heerlijke muziek, zeker voor die periode in mijn leven. Dus toen ik die muziek vanmiddag weer hoorde, werd ik positief emotioneel, dankbaar, blij, etc. Ik was me bewust wat het met me deed en het was fijn. Niet bewust gekozen, maar een goede ‘uitstraling’.

Even later kwam ik bij Joe Cocker, waar ik weer goede herinneringen aan heb een hele tijd later tijdens de NEI-week (weken) met Roy Martina (eind 90-er jaren). Opnieuw gelukkig, dankbaar, blij, e.d. Inclusief veel fijne herinneringen.
In dit geval werden mijn emoties positief gericht, maar ik had dit niet bewust gekozen, het gebeurde me. En dat is wat ons veel gebeurt. Er is een situatie en onze emotie, ons gevoel, doet iets zonder dat we dat bewust kiezen. Vaak is dat helaas juist negatief.

Wij zijn in feite ‘bewustzijn’, ‘energie’. Bewustzijn zoals het hele universum eigenlijk bewustzijn is. En als zodanig is ons bewustzijn ook onbegrensd, oneindig. Ons bewustzijn omvat in feite alle mogelijke ervaringen.

Burt Goldman – The American Monk – maakte daar denk ik gebruik van met zijn cursussen waarin je contact maakte met je parallelle ziel of tweelingziel, zodat je kon leren vanuit die ‘ervaring’ wat je wilde leren of weten. En dat werkt fantastisch. Hijzelf ging op bejaarde leeftijd muziek spelen, fotograferen en schilderijen maken via die methode. 

Eigenlijk zijn alle beperkingen die we kennen zelf opgelegde beperkingen als je er op die manier naar kijkt. We leven grotendeels nog in een ego-bewustzijn, waarbij dualiteit (slecht en goed, positief en negatief, licht en donker, etc.), bedreiging en intimidatie bestaan.

Ons hart-bewustzijn kent die dualiteit niet. Die kent alleen positieve vibraties.

Hoe meer we ons dat bewust worden, en ons eveneens bewust worden dat we op elk moment de keuze hebben om te bepalen wat we willen voelen of denken, hoe meer we kunnen komen te vertoeven in dat hartbewustzijn.

Toevallig las ik gisteren aan stukje over SEALS, die vaak door blijven gaan in zelfs ogenschijnlijk uitzichtloze situaties omdat ze getraind zijn om altijd een positieve uitkomst te zien in hun geestesoog. Ze visualiseren een positieve uitkomst waardoor ze die ook min of meer creëren, waardoor ze mentaal ook veel krachtiger zijn. Een heel andere energie, maar het gaat even over de mindset, over de energie, over de uitstraling.

Als we iets niet willen, of ons er zelfs tegen afzetten, zorgen we dat de energie rond dat thema groeit en we het in feite manifesteren. Dus ons afzetten tegen wat we niet willen, veroorzaakt dat we het krijgen………

Ik weet dat dit lastig te begrijpen is. We zitten met de wereld op dit moment in een fase waar dingen gebeuren die velen niet willen, en dat geldt zeker ook voor ons eigen land waarin de politiek dingen doet die niet wenselijk zijn (en dan druk ik me heel voorzichtig uit). En ook ik verbaas me over de matheid, het gebrek aan reactie vanuit de samenleving. Alsof we ons gezapig in een kooitje gaan laten stoppen. En toch zou heel veel meer verzet dus ook niet goed zijn? Het is logisch, maar zo anders dan het 3D denken, waarin stevig verzet logischer is. 

Hetzelfde geldt voor de slachtofferrol. Als we ons slachtoffer van het systeem voelen, versterken we die energie en dus manifesteren we dat. Nog meer slachtoffer dus.
Daarentegen, als we ons dankbaar voelen, krachtig en vreugdevol, versterken we die energie en manifesteren we iets wat in dat verlengde ligt………

Het is vaak lastig te begrijpen omdat vanuit het ego-bewustzijn denken heel anders is dan vanuit het hart-bewustzijn. Het eerste is 3D denken, en we verschuiven, we transformeren, naar het 5D denken. Het hartbewustzijn. Op onze automatische piloot haken we nog aan bij het 3D denken, maar als we meer ons bewustzijn gebruiken, bewuster in het leven staan en bewuster keuzes maken ook als het gaat om denken en emoties, zitten we meer in 5D realiteit.

En dat is een wereld van verschil. Het verschil tussen onbewuste en bewuste manifestatie. Tussen je laten bespelen en zelf het spel bepalen. Tussen je slachtoffer laten zijn van omstandigheden of de leider ervan. Ook als het gaat om zaken die even niet zo leuk zijn.

In feite is er geen kracht buiten jou die macht over je kan hebben!

Als we ons bewust worden van de verbinding tussen het hartbewustzijn en het universele bewustzijn, dan beseffen we dat we kunnen oefenen, trainen.
We kunnen trainen levensverbeterende omstandigheden te creëren door vanuit ons hartbewustzijn te leven, in verbinding met het universum. 

Door te leven vanuit onvoorwaardelijke liefde (en weg van dualiteit en oordeel) krijgen we de verbinding tussen onze bewuste geest en ons innerlijk weten.

Tot we zover zijn leven we dus vanuit ons ego-bewustzijn, wat denkt veel te weten, maar geen idee heeft van de echte werkelijkheid. Wel wordt het helaas gevoed door bijvoorbeeld de media en alle meningen die je behoort te hebben rond tal van thema’s.

Daar moeten we dus afstand van nemen, we moeten erboven gaan staan. We moeten beseffen dat we op die manier niet de wereld kunnen manifesteren die we willen 

Bedenk dat hartgevoelens (en visioenen) altijd levensbevorderend zijn.

Als we de emoties voelen die we willen aantrekken, worden we meester scheppers, en zorgt dat voor een creatieve drang. Het wordt steeds leuker om te manifesteren, te scheppen. En dat maakt dat we steeds gemakkelijker die positieve emoties zullen oproepen!

Door opzettelijk/bewust serieus dankbaar te zijn, en dat in elke cel van je lichaam te voelen, kunnen we beperkende omstandigheden overstijgen.
Mooie gunstige bijzonderheid is, dat we door dat te doen ook onze gezondheid bevorderen, zelfs als we dat niet bewust voor ogen hebben (mijn beroeps’deformatie’ maakt dat ik daar ook aan denk).

Door dus ons trillings-spectrum te laten vormen door dankbaarheid en vreugde zorgen we voor een levenstransformatie welke leidt tot meer liefde en vervulling.
Het sluit perfect aan bij alles wat ik al geschreven heb.
Wat wel mooi duidelijk wordt is dat we de keus hebben.

We blijven in het ego-bewustzijn met alle beperkingen, de dualiteit, de intimidatie en de manipulaties wat we dan ook steeds meer manifesteren, óf we kiezen voor hartbewustzijn – wat we wel moeten trainen door steeds meer bewust onze emoties en gedachten te kiezen – met onvoorwaardelijke liefde en onbegrensdheid, wat ons leidt naar een wereld van meer liefde en meer vreugde.

We zijn uitermate krachtige scheppers, en nog krachtiger als we ons bewust zijn van onze mogelijkheden.

Kies voor (onvoorwaardelijke) liefde (wat niet wegneemt dat je iets mag vinden!), voor vreugde, voor tevredenheid, voor vrede, voor dankbaarheid, voor gelukkig zijn, voor plezier, en zie hoe je daar meer van hetzelfde voor terugkrijgt.

Vanmiddag genoot ik van de muziek die ik afspeelde – soms maar een halve minuut – maar daarbuiten geniet ik van alles in de tuin, alles in de duinen, van mijn partner Hanneke en van de (klein)kinderen, van het geluid van insecten, van het mogen leven in deze tijd, van mijn lichaam wat regelmatig symptomen geeft maar die ook weer corrigeert als ik ervan uitga dat ze voorbijgaan, zelfs van de lawaaiige vliegtuigen die overvliegen. Ik geniet van het bewust Zijn.

En als ik eerlijk ben, ben ik niet bezig met het resultaat. Ik ben bezig met de weg. Ik ben.

Met licht en liefde,

Ed

Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 11 maart 2023

Laatst bijgewerkt: 11 maart 2023

Als mensheid schijnen we in een ascentieproces te zitten, waarbij we weliswaar niet gaan opstijgen, maar waarbij we wel toenemende vermogens krijgen. Zeker waar het gaat om manifesteren of scheppen.

Ik vertelde eerder al eens dat ik vele voorbeelden kan benoemen in mijn leven – ook tientallen jaren terug – waar dingen die we wensten (soms direct) uitkwamen.

Een van de vele mooie voorbeelden daarvan is de keer dat we in Sauerland een weekend hadden georganiseerd met Chi Neng Qigong. In een plaatsje, Grevenstein waar het Veltins bier wordt gebrouwen, op een hoogte van 400 meter met bergen en een schitterend uitzicht.

Tevoren realiseerden we ons dat het tijdstip dubieus was, aangezien het in april alle kanten op kon qua weer. Maar alleen dan konden we afspreken, dus…
We hebben er zelfs in mei wel eens sneeuw gehad en het kan er ook behoorlijk regenen. Beiden visualiseerden we echter mooi weer, een zonnetje en een lekkere temperatuur. Niet geschoten is immers altijd mis. We zouden binnen kunnen trainen als het echt te slecht weer was……

Zaterdag en zondag was het fantastisch weer. Mooier dan logisch en ook mooier dan voorspeld. De berg oplopend waren we goed gekleed, maar tijdens het oefenen kon er telkens behoorlijk wat uit. Een lekker zonnetje, een schitterend uitzicht. Een heerlijk eten gemaakt door mijn zwager (het was bij hun Landgasthof in Grevenstein). Het was kortom een zeer geslaagd weekend. Op zondag ging iedereen naar huis en wij bleven een nachtje langer.

De volgende ochtend was het koud en mistig toen we ons bed uitkwamen. We liepen nog wel een keer de berg op, dik gekleed, en zagen boven nauwelijks 30 meter ver. Niets dus van het mooie uitzicht, geen zon, en waterkoud……..

We hebben het erna nog vaak gehad over die onwaarschijnlijk mooie workshop, zeker qua weer. En toen kwamen we er ook achter dat we beiden juist dat hadden gevisualiseerd, gewenst, ‘gevraagd’ en zo gemanifesteerd. Hoewel ik pas later ging beseffen hoeveel we daarbij zelf hadden gedaan, en dat dat kennelijk kon.

Maar goed, dat manifesteren, dat scheppen, zou ons dus volgens de verhalen van deze tijd steeds beter af moeten gaan.

Het maakt ook dat ik een steeds groter vertrouwen krijg in het feit dat wij invloed hebben op wat er gebeurt en ook invloed op wat er lichamelijk gebeurt. En dat maakt weer dat het ook zo werkt. Immers, hoe groter het vertrouwen, hoe krachtiger de uitwerking.

Als arts is mijn vertrouwen in de niet acute reguliere geneeskunde in de loop van de tijd steeds verder omlaag gegaan niet in het minst door mijn eigen ervaringen met mijn post-traumatische dystrofie destijds en ook als arts, en zeker na het corona-schandaal – vooral het vaccinatieschandaal, maar toch ook de grote hoeveelheid mensen die onnodig is gestorven aan de beademing en door het onthouden van werkzame middelen – is dat er niet beter op geworden. 

Drie weken geleden gebeurde er met mij iets wat ik zeker niet had gemanifesteerd (voor zover ik weet), maar het was zeker een moment van onoplettendheid. (En of het ergens goed voor was zal ik later nog wel of niet gaan beseffen). Ik was om te snoeien op het schuurdakje geklommen en toen ik klaar was en eraf wilde stortte ik door het dak van mijn tuinschuurtje (vol met stoelen en tuingereedschappen) de schuur in. Ik ben waarschijnlijk op mijn voeten beland, maar hoe en wat weet ik niet meer, omdat ik heel praktisch reageerde en het schuurtje snel uitging om mijn vrouw gerust te kunnen stellen die vlak bij het schuurtje bezig was.  

Eenmaal in de tuin realiseerde ik me de verschrikkelijke pijn in en rond mijn linkerschouder en mijn bovenarm. Ik verloor bijna het bewustzijn van de pijn. Om het verhaal kort te houden controleerde ik daarna of ik breuken had, ik dacht het niet. Gezien de pijn zal ik zeker banden of ligamenten of spieren hebben (in)gescheurd rond mijn schouder en de bovenarm was zo gekneusd dat ik die nauwelijks kon aanraken. Waarschijnlijk langs het stuk dak geschuurd wat niet was ingestort en zo was waarschijnlijk ook mijn schouder geforceerd.

Ik besloot niet naar een arts of ziekenhuis te gaan omdat die naast een diagnose met dure onderzoeken (en ook die nog als ‘meest waarschijnlijk’) verder toch niets zinnigs zouden kunnen doen. Maar ik besloot wel op dat moment al om heel snel te herstellen, om volledig te vertrouwen op het zelfhelend vermogen van mijn lichaam. En op de dingen die ik zelf zou kunnen doen. Ik had toevallig net weer mijn Reiki-kennis opgefrist. Ik wilde ook geen pijnstillers, omdat juist de pijn mij zou laten ervaren wat ik wel en niet moest doen. Alle schaafwondjes werden door Hanneke verbonden. 

Al snel bleek dat ik ook mijn ribbenkast flink gekneusd had, zodat liggen op geen enkele manier leuk was. Toch bleef ik zo eigenwijs geen pijnstillers te slikken. Ik wilde dat signaal (pijn) van waarde laten zijn. Wel deed ik tweemaal daags Reiki. Na enkele dagen bleek zowel mijn ribbenkast als mijn bovenarm paars van de uitzakkende bloeduitstortingen. Nog zijn al die verschillende verkleuringen (blauws, paars, bruin, groen, geel) zichtbaar, zij het elke dag minder fel.

Ik zocht op internet naar oefeningetjes die ik met mijn schouder kon doen (na eerst rust). Dat zag eruit alsof het heel lang ging duren, zo traag werden de oefeningetjes opgebouwd, maar ik ken het ook uit de praktijk, het kan lang duren. Maar nu, 23 dagen verder, kan ik zelfs mijn arm weer boven mijn hoofd brengen. Ik ben niet zonder pijn, de ribben laten zich bij niezen en lachen nog voelen en de bovenarm is nog niet bekomen van de kneuzingen, maar ik kan zoveel meer dan ik voor mogelijk had gehouden. Je zou kunnen zeggen dat ik op de pijn na hersteld ben.

Ik ben ervan overtuigd dat het een optelsom is. Ik heb vanaf het begin mezelf als hersteld gezien en ben qua stemming positief, dankbaar en liefdevol gebleven in die wens. Daarnaast was mijn conditie goed (zeker voor mijn leeftijd denk ik) en deed ik dagelijks Reiki, ook al omdat de Qigong even wat minder lukte gezien de bewegingsbeperking de afgelopen weken. Ook mijn vertrouwen zal meegespeeld hebben, evenals mijn drive de arm te gebruiken zolang het geen pijn deed. Bovendien kon ik om de pijn lachen, het was een logisch symptoom, het was geen aanval op mij maar een hulpbron. 

Maar als ik heel eerlijk ben, denk ik dat het vertrouwen in het zelfhelend vermogen, al dan niet met behulp van het manifestatievermogen via de ziel, het belangrijkste heeft gedaan. Ons lichaam is gemaakt om zichzelf te herstellen, daar ben ik van overtuigd. Al kan dat alleen maar als we daar zelf ook in geloven, omdat we anders dat herstel zelf in de weg zitten. Bovendien moeten we ertoe in staat stellen (de juiste staat). 

Helaas is de tegenwoordige geneeskunde – geleid door de farmaceutische industrie – vaak eerder belemmerend dan behulpzaam daarin. Ons is geleerd dat we altijd een ander nodig hebben om te herstellen. Of het nu gaat om lichamelijke zaken, psychische zaken, emoties of mentale zaken. En ik bedoel het niet als kritiek op personen, maar die programmering van afhankelijkheid en slachtoffermodus is uiteraard een prima winstmodel.

Hoe meer ik ben gaan weten en leren, hoe meer ik ervan overtuigd ben geraakt dat enige coaching misschien handig kan zijn, maar dat we zelf veel meer kunnen dan we denken, dan ons is wijsgemaakt, dan het paradigma ons doet geloven. En hoe meer we ons afhankelijk maken van anderen, hoe minder we die eigen vermogens beseffen of gebruiken.

Verschillende vormen van Qigong laten zien hoe we verbeteren of zelfs genezen door ons één te laten zijn met het Al, met het Universum, met ‘God’. Door te werken met de Qi, de ‘levensenergie’. Dat kan met behulp van bepaalde oefeningen, of met behulp van meditatie, of beide.
Reiki maakt daar in feite ook gebruik van, van die Qi of prana of Ki, en van dat één zijn met Al.

En die Qi (of een van die andere namen) is eigenlijk niets meer dan vloeiende liefde, universele liefde, goddelijke liefde. Liefde die weer sterker terugkomt als je die zelf uitzendt. Stuur je liefde naar het universum overal om je heen en ervaar hoe je liefde terugkrijgt (doe het eens: sluit je ogen, stuur liefde naar overal om je heen en ervaar wat je voelt - je bent omgeven met liefde). En daarmee de kracht om te manifesteren, of te helen.

Je maakt op die momenten direct verbinding met je ziel, met je onzichtbare en ontastbare maar onbeperkte mogelijkheden hebbende deel van jezelf. Ontvang die liefde, en stuur het naar daar waar het nodig is. In je eigen lichaam, of dat van een ander.

Liefde is uiteindelijk hét geneesmiddel voor bijna alles. Net zoals je verbinding met je ziel dat is. Niet alleen omdat we zo kunnen scheppen, maar ook al omdat liefde op zich genezend is.

Is niet vrijwel alle ellende die er in de wereld is er door gebrek aan liefde? Alles waar we nu mee worden geconfronteerd in de wereld waarin we leven, al die grote veranderingen die ons wel of niet in de maag worden gesplitst, alle chaos, alle idiotie, alle doorgeslagen woke-ideologieën, het is allemaal een gebrek aan liefde, een gebrek aan hart, een gebrek aan contact met de ziel. Het is misschien wel gewoon zielloos. Ook al wordt het door sommigen juist als 'liefde' 'verkocht'. 

Tegelijkertijd maakt het duidelijk hoe belangrijk het is om niet zielloos te zijn. Om het contact met jouw ziel zo vaak mogelijk bewust te hebben. Niet alleen om een andere betere toekomst te manifesteren, maar ook omdat het je gelukkiger maakt. Maak je niet te druk om de illusie van alle gekte in deze tijd, zorg dat je geniet van de dingen die je doet, doe leuke dingen, dans, zing, zorg dat je kunt lachen. Knipoog naar dat wat ons als realiteit wordt voorgehouden door de media en blijf bij jezelf, in jezelf, bij je hart. Hou van jezelf, hou van je naasten. Blijf je onderbuikgevoel en je hart gebruiken. Je kunt ergens iets van vinden (hoofd), maar wat voel je (hart!)?

Zie de grootsheid van jezelf, in alle opzichten.

Realiseer je dat als je echt contact hebt met je ziel, met je hart, en dus met het universum dat je dan ook het universum bent, één bent met het universum.
Zoals een druppel in de oceaan ook de oceaan is……….

With love,

Ed

Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 13 april 2023

Laatst bijgewerkt: 13 april 2023

Iedereen die de dingen die ik in vorige afleveringen heb besproken toepast, zal ervaren dat het scheppen of manifesteren steeds gemakkelijker lijkt te gaan.
Hoewel dat altijd al zo was, zou de kosmische verandering die tegelijk een spirituele verandering is, maken dat het nog gemakkelijker wordt. We worden steeds betere scheppers.

Dit keer wil ik het hebben over de wereld waarin we willen leven.

Onlangs stelde een oudere filosoof dat de toekomst van de mensheid de komende anderhalf jaar wordt bepaald. Dat heeft alles te maken met de ‘Great Reset’, met ‘Agenda 2030’, met de WEF. En hij zou wel eens gelijk kunnen hebben. 
Het Duister, wat achter deze agenda’s zit, dreigt te gaan verliezen en probeert in nog sneller tempo nu de agenda’s uit te rollen, met o.a. digitaal geld (en dus volledige controle over alles wat we doen), digitale ID’s (idem), steeds meer (verplichte) vaccinaties, sterke beperkingen in mobiliteit, 15-minuten gebieden, etc.

Het wordt zo dus óf een maatschappij in een digitale gevangenis óf een maatschappij gebouwd op vrijheid, liefde en respect (als het Licht wint, als mensen snel genoeg ‘wakker’ worden om te beseffen wat er gebeurt en wat ze slapend laten gebeuren).

Maar wat willen we?

Misschien een paradijselijke wereld? Een wereld met wederzijds respect, met vrijheid, met liefde, zonder oorlogen en strijd? We zouden in een tijd van ascentie (hemelvaart) zitten, naar een hogere dimensie (5D i.p.v. 3D) wat betekent dat voor onze wensen?

Uiteindelijk komt het allemaal neer op mindset. Maar dan niet vanuit de mind, maar vanuit het hart. Heart-set dus. De ascentie houdt niet in dat we opstijgen, dat we ons lichaam verlaten, maar dat we met behoud van ons lichaam mogelijkheden krijgen die nog nooit eerder hadden, die de mensheid nog nooit eerder had. Het klinkt allemaal heel mooi. Een belofte. 

Wat dat betreft kan ik voortborduren op alles wat ik al eerder schreef, want het paradijs op aarde, de hemel op aarde, of hoe je het ook allemaal wilt noemen, is wat we zelf creëren. In feite is dat scheppen op niveau.

We krijgen waar we mee bezig zijn, waar we onze gedachten laten gaan.

Zijn we bezig met angst, met boosheid, met frustratie, met jaloezie, met onvrede, met verdriet, etc., dan krijgen we een wereld die dat weerspiegelt. En dat is beslist geen hemel op aarde.

Zijn we daarentegen bezig met mooie dingen, met mooie gedachten, liefdevol, respectvol, dankbaar, vreedzaam, etc., dan krijgen we een wereld die dat weerspiegelt. En dat zou die hemel op aarde kunnen zijn.

Je kunt het in kleine dingen heel gemakkelijk zien gebeuren. Als je goed geluimd op straat loopt en naar passanten glimlacht en ze vriendelijk begroet, dan lacht de ander vriendelijk terug. Je hebt zojuist mogelijk de wereld van die ander opgevrolijkt en minstens van neutraal (of angst?) naar oké gebracht…………

Als je je ’s ochtends voorneemt de hele dag goed gemutst te blijven en je niet te laten onderuithalen of je niet boos te laten maken, is de kans groot dat dat je gaat lukken.
Hetzelfde geldt als je liefdevol lastige situaties ingaat…..het gaat beter.

Het gaat te ver dat nu uit te leggen, maar in feite zijn we allemaal met elkaar verbonden, sterker nog, we zijn allemaal één. We zijn één met het Universum. We zijn allemaal stralen van dezelfde zon en dus die zon. 

Ik kan me een cursus herinneren waar je je moest voorstellen dat jij ook die lantaarnpaal was, of die auto, of dat wegdek, of die bloem. En daartoe moest je je verplaatsen in die andere hoedanigheid om te ervaren hoe dat was. Heel boeiend om te doen. En een stukje makkelijker is het om je te verplaatsen in een ander persoon.

Maar stel je eens voor dat jij dat ook bent. Doe dat eens als je de ander niet begrijpt. Stap in de schoenen van die persoon, stel je voor dat jij die persoon bent. Stap in die energie. En voel. Als dat je lukt – heel moeilijk is dat niet, en oefening baart kunst – dan begrijp je ook waarom die persoon zo dwars is vanuit jouw optiek. En dat betekent weer dat jij iets milder kunt zijn, dat je die ander beter kunt begrijpen, zodat er een tussenweg kan zijn. Een oplossing.

Maar ik dwaal af, het ging mij erom dat we onze eigen wereld kunnen creëren, de wereld die wij willen dat bestaat.

En dat vraagt van ons om ons te focussen op wat we willen, en beslist niet op wat we niet willen. Dat vraagt van ons om te focussen op mooie dingen, op positieve dingen, en niet op al die zaken die nu via de media op ons worden afgevuurd, niet op de zaken die nu allemaal aan het licht komen, ook al is het iets goeds dat alle kwalijke zaken worden geopenbaard. 

Zelf ben ik iemand die alles wil weten, ook al omdat ik al zo lang het gevoel heb dat er heel veel niet klopt in wat ons wordt verteld. Een gevoel wat in eerste instantie opkwam tijdens mijn medische professie en ervaringen. Ik pluis dus veel uit, lees heel veel informatie van verschillende kanten. Ik kom dus heel veel negatieve zaken tegen, veel duistere zaken, veel ellende, veel waar over wordt gelogen. Maar ik blijf daar niet mee bezig, het is informatie die maakt dat ik me juist sterker voel door het te weten.

Laat ik bij elkaar zo’n 4 uur (ik denk veel minder) per dag daarmee bezig zijn, met het lezen van al die kanalen met informatie, de overige tijd ben ik daarmee niet bezig. Sterker nog, de overige tijd ben ik overwegend met positieve zaken bezig. Waarbij ik me steeds meer bewust ben wat ik denk en voel en wil.

Ik voel me dankbaar dat ik leef in deze tijd, ondanks alle uitdagingen die er zijn. Ik voel liefde voor mezelf (en dit zeg ik niet egoïstisch/narcistisch, maar je moet in eerste instantie van jezelf houden om er volledig voor de ander te kunnen zijn), voor mijn partner, voor mijn kinderen, voor mijn omgeving, voor alle mensen, voor het Universum en voor nog veel meer.

Ik zie voor me de wereld zoals ik die fijn zou vinden en probeer mezelf ervan te overtuigen dat we die wereld ook gaan krijgen (je ziet, ik oefen ook nog steeds). Ik ben respectvol, ben integer, ben betrouwbaar, ben vriendelijk, omdat dat de wereld is waarin ik wil leven.

Ik ken mensen die ook zeggen in zo’n wereld te willen leven, maar die wel steeds naar anderen wijzen als er iets niet naar hun zin gaat, die heel veel eisen stellen aan anderen, die altijd zoeken naar groener gras, die…..
Zoals er veel mensen zijn die heel erg begaan zeggen te zijn met het milieu, maar het niet erg vinden om grote afstanden met de auto te rijden voor de lol omdat de baas de benzine betaalt (anders zouden ze het niet doen)……… of die toch 3x per jaar met het vliegtuig op vakantie gaan, want dat hebben ze ‘verdiend’. Zonder dat ik daar een oordeel over wil hebben, ervaar ik er iets kroms in. 

Ik weet nog dat ik bij Roy Martine de opleidingen NEI en Integra deed, en hij eiste van de therapeuten die hij opleidde dat ze het voorbeeld waren voor hun cliënten. Adviseer je hen geen koffie te drinken, doe je het zelf ook niet. Roken? Ook zelf niet. Het leidde tot heftige discussies, hij kreeg zelfs grove beledigingen naar het hoofd geslingerd.
Maar het zit in dezelfde richting. Sta je volledig achter datgene wat je pretendeert, wat je zegt dat goed is, wat je zegt te willen, of niet? En doe je het dan ook (zelf)?

Want alle delen van jou dienen in dezelfde richting te willen om dat ook te verkrijgen. Hoe komt het dat zoveel mensen zeggen dat ze vrede willen, maar er toch geen vrede is? Dat zoveel mensen begaan zijn met het milieu, maar tegelijk op veel manieren milieu-onvriendelijk zijn?

Ook hier geen oordeel, maar eerder de constatering dat het heel moeilijk blijkt om met onze hele ziel en zaligheid iets te willen, om met ons hele systeem (mind, hart, ziel) hetzelfde te willen. Natuurlijk heeft dat alles te maken met de manier waarop we mentaal bewerkt zijn, al dan niet bewust en al dan niet opzettelijk.
Maar laten we ons dat bewust zijn. Dat we verborgen onbewuste programma’s hebben, die we onbewust volgen en die kunnen ingaan tegen wat we zeggen en denken te willen.

Waar het me om gaat is dat we dus nog bewuster moeten proberen te zijn. Dat we ons bewust moeten zijn van wat we denken, waaraan we denken, wat we voelen, etc.
Ik ben ervan overtuigd dat er een hele mooie wereld lonkt, dat we met elkaar iets heel moois aan het scheppen zijn (al dan niet met behulp van krachten waarvan we het bestaan misschien niet eens kennen). Toch weet het ‘Duister’ tot nu toe veel ellende te creëren, en mensen behoorlijk aan het twijfelen te krijgen.

Daarom: Focus je op wat je wilt, op wat je vanuit je hart wilt. Betrek je hart bij alles wat je doet. Je hart is je verbinding met de ziel, met de Universele krachten. Met de Bron. En ook al komt er regelmatig ellende langs, komen er regelmatig negatieve berichten langs, dingen waar je je angstig om zou kunnen maken, ga telkens terug naar de focus op positieve dingen, op de wereld die je wilt.

Door die focus verandert je gevoel, verandert je uitstraling en de manier waarop je letterlijk in de wereld staat. Ik stond net op de tennisbaan en bedacht me terwijl ik daar op een bal stond te wachten hoe dankbaar ik ben voor het feit dat ik nu op deze aardkloot verblijf, hoe dankbaar ik ben voor zoveel dingen (die ik stuk voor stuk benoemde), en direct veranderde mijn beleving. Ik stond lekkerder op de baan, meer ontspannen en met een veel beter gevoel.

Zo simpel is het. Daarom geloven we het nauwelijks, daarom is het zo moeilijk te doen. Het is te gemakkelijk om te geloven dat het kan.

Laat dat de belangrijkste oefening voor de komende tijd zijn: zo vaak mogelijk leven in een staat die wordt gecreëerd door dankbaarheid, liefde, blijdschap, geluk, vrede, tevredenheid en dergelijke. 

En vooral, laten we onszelf trainen in zo snel mogelijk weer naar die staat teruggaan als we uit die staat geraken. Door nieuws, door tegenslag, door frustratie, door……..

Ervaar die andere ('negatieve') staat, en ga terug. Roep dankbaarheid of blijdschap op. Train je erin.
Dat is bovendien een manier waarop we beter kunnen omgaan met de realiteit van dit moment, waardoor we niet de kop in het zand hoeven te steken wat massaal wordt gedaan.

Je kunt op de hoogte zijn van alle ellende en toch het overgrote deel van de tijd in de goede staat zijn, de staat die schept, die manifesteert, die zorgt voor een mooiere wereld. Want hoe mooi is het dat wij als zielen juist in deze tijd van transformatie mogen opdraven, mogen meedoen, het licht mogen verspreiden?

Zoals Brian Johnson (van de Philosopher’s Notes) vaak herhaalt: wij moeten de theorie in de praktijk brengen en er vervolgens meesterschap over verkrijgen. Dus van theorie naar praktijk naar meesterschap.

Meesterschap over onze staat maakt ons meesterscheppers. Niet alleen v.w.b. onze toekomst, de wereld die we willen verkrijgen, maar vooral ook v.w.b. het NU. In feite hebben we bij meesterschap over onze staat NU onze hemel op aarde……

With love,
Ed

Details

Geschreven door Ed

Gepubliceerd: 13 februari 2023

Laatst bijgewerkt: 12 mei 2023

Vroeger, voor ik iets over Stoïcijnen had gelezen, dacht ik dat mensen die stoïcijns waren, gespeend waren van gevoel. Koele kikkers.
Nuchtere mensen kwamen daar een beetje in de buurt, dacht ik.

Gaandeweg ben ik gaan herkennen dat ‘nuchter’ vaak juist het ontkennen van de realiteit is en vasthouden aan strakke overtuigingen, waardoor het ontkennen maakt dat je je niet zo hoeft op te winden.  Dat maakt nuchter zo onderkoeld, zo ogenschijnlijk beheerst. Maar vaak zijn ze allesbehalve koel, ze ontkennen gewoon een deel van de werkelijkheid. Ze geloven in een kleiner wereldje dan de meeste mensen. Maar doen dat zo overtuigend, dat ze heel zeker en stabiel overkomen.

Maar goed, ik wilde het hebben over stoïcijnen…….

Niet in het minst omdat de filosofie van de Stoicijnen in de huidige wereld het verschil kan maken voor veel mensen.

Met de huidige wereld bedoel ik ook de polariteit tussen enerzijds de wakkere mensen die zien wat er gebeurt in de wereld (de machten, de ‘Deep State’, de show, de paniek, de stuiptrekkingen, de censuur, de afleidingen, het bedrog) en de niet wakkere mensen die denken dat de waarheid dat is wat de media vertellen en laten zien. Ik zeg dat zonder oordeel over goed of fout!  

In beide gevallen gebeuren er enorme dingen in de wereld. Er gebeuren heftige dingen.

Los van hoe wakker je bent, er is een oorlog in de Oekraïne waar vooral de mensen in de Oekraïne (en het westen) de dupe van zijn, er waren aardbevingen waarbij tienduizenden mensen omkwamen alleen al in Turkije en Syrië. En natuurlijk de energieproblemen en straks de voedselproblemen.

Hoe gaan we om met al die dreigingen, al die gebeurtenissen, al die angst die over ons wordt uitgestrooid, al die onzekerheden, al die polarisatie, al die onrust, al die onvrede, en al die tegenstrijdige zaken en gebeurtenissen?

Dat is waar het Stoïcisme een hulpmiddel kan zijn.

Om te beginnen moet ik ontzenuwen dat Stoïcijnen gevoelloos en koel waren. Dat waren/zijn ze helemaal niet, ze hadden/hebben passie en het hart op de goede plaats. Ze zijn intens gelukkig. Ze benaderen dingen alleen anders dan de doorsnee mens.

Sommige dingen liggen in onze macht, andere niet. Bezie dat. Als iets niet binnen onze macht ligt, dan hebben wij er niets mee te maken……..          Epictetus.

Ze vragen zich bijvoorbeeld bij een gebeurtenis af of ze er iets aan kunnen doen, iets aan kunnen veranderen. Of het binnen hun invloed ligt. Ze vragen zich af of het iets voor hen is, of niet. Als het gaat om iets waar je toch niets aan kunt doen, waarom zou je je er dan druk om maken? Dat is zinloos. Het gebeurt toch, gooi het uit je denken. Wees er niet mee bezig.

Ik kan maar 3 zaken in het Universum vinden: die van mij, die van jou en die van God. Veel van de stress in ons leven komt door ons bemoeien met zaken die niet van ons zijn ….Byron Katie.

De meeste mensen zijn veel te veel bezig met zaken waar ze toch niets aan kunnen veranderen, dingen die ze niet onder controle hebben. Dat kost heel veel energie, zorgt voor veel emoties en is volledig zinloos.
Eigenlijk zijn het enige wat we onder controle hebben onze gedachten en onze daden. Al het andere hebben we niet onder controle. We hebben bijvoorbeeld niet onder controle wat een ander doet.  

De Serenity Prayer:

God, Geef me de kalmte om dat te accepteren wat ik niet kan veranderen,

         Geef me de moed te veranderen wat ik kan,

         Geef me de wijsheid het verschil te weten.

Wat Stoïcijnen zich ook heel erg bewust zijn, is dat er tussen een gebeurtenis en onze reactie erop een moment zit waar onze mening of ons oordeel bepaalt wat de reactie zal zijn. Stoïcijnen leren zichzelf aan even een stapje terug te doen. Oké, er gebeurt dit, hoe ga ik hierop reageren. Terwijl de meeste mensen direct reageren, meestal vanuit eerdere ervaringen of overtuigingen die ze hebben door eerdere ervaringen. Vooroordelen spelen hierbij ook een grote rol. Het lijkt alsof er niets zit tussen een gebeurtenis en ons reageren. Maar dat zit er dus wel degelijk, en dat kunnen we beïnvloeden.

Juist onze reactie op welke gebeurtenis dan ook, kunnen we controleren! Ook al denken we vaak van niet. 

Als je verstoord bent door iets externs, komt dat niet door wat er gebeurde, maar door je eigen taxatie of oordeel van de gebeurtenis; dat kun je op elk moment terug fluiten….. Marcus Aurelius.

Stoïcijnen leren zichzelf zelfs aan om positief te reageren op elke gebeurtenis. Johan Cruyff zou ooit gezegd hebben ‘Elk nadeel heeft z’n voordeel’ en dat is wat Stoïcijnen min of meer omarmen. Elke gebeurtenis is een kans om te leren, om te groeien. Wens niet dat het niet gebeurd was, accepteer het, bevecht het niet. Het maakt je onverslaanbaar en voorkomt teleurstellingen. Nietzsche noemde dat Amor Fati (liefde voor het lot).

Love what is – stop de realiteit te bevechten………..  Byron Katie.

(Overigens is Byron Katie voor zover ik weet geen stoïcijn, maar toch)
Tegenwoordig is filosofie vaak vooral filosoferen, eindeloos debatteren over wat iets betekent, maar in de tijd van de Stoïcijnen (ik bedoel de begintijd, want ze bestaan natuurlijk nog steeds) was filosofie vooral bedoeld om het leven te vergemakkelijken, mooier te maken. Het ging om levenslessen, om voeding voor de ziel. Dat wat dagelijks in de praktijk kon worden gebracht.

Waarden en normen waren zeer belangrijk. Het welzijn was belangrijk. Lichamelijk en geestelijk.
Of eigenlijk: de ‘Deugd’.
Voorop stond namelijk dat je een goed mens moest zijn. En dat je moest leven in harmonie met de natuur. Daarnaast was je bezig met wat je wilde in het leven. En bovenal: je moest vooral bezig zijn met het nu, met het moment. Want dat is het enige moment waar je controle over hebt….

Alles kan van een mens worden afgenomen behalve één ding; de laatste van de menselijke vrijheid – je houding te kiezen in een gegeven omstandigheid, je eigen weg te kiezen….. Viktor Frankl

Ze waren ook heel duidelijk over de mening van de massa, dat wat we de publieke opinie zouden kunnen noemen. Stoïcijnen pogen de waarheid te zien of ontdekken, en handelen daarnaar. De consequenties van dat handelen accepteren ze vervolgens. Alles vanuit die deugd een goed mens te willen zijn.

Ze hadden een soort van minachtig voor conformiteit, voor de mening van de meerderheid, voor het kijken naar anderen voor wat jij vindt en doet. Je inborst (deugd) zou je drijfveer moeten zijn.

Je moet elke gedachte hoe je op anderen zou overkomen verbannen…. Marcus Aurelius

Ik eindig dit eerste blog over het Stoïcisme met nog een citaat van Marcus Aurelius:

Het hele universum is verandering, en het leven zelf is wat je ervan maakt.

Wordt vervolgd….

With love
Ed

P.S. Het kan waardevol zijn om te mediteren op elk van de citaten, omdat ze het overdenken meer dan waard zijn.