Vandaag de dag blijkt hoe belangrijk ons afweersysteem is. Daarom een korte uitleg over hoe het werkt.

We kennen een aangeboren deel van dit systeem en een verworven deel.

Het is goed om van buitenaf te beginnen. Immers, de ziekteverwekker moet ergens in ons lichaam komen. En dat gebeurt in principe niet via een injectiespuit (als het goed is). 

De eerstelijnsafweer is de barrière tussen ons inwendige en uitwendige milieu. De cellen in de huid en slijmvliezen spelen hierbij een rol. Hoesten, niezen en braken (maar ook tranen en de urinestroom) zijn natuurlijke reacties tegen indringers. En het is dus ook niet altijd goed om dat te bestrijden. 

Mocht een mogelijke ziekteverwekker toch binnendringen, dan stuit ie op de

Tweedelijnsafweer: in bloed, weefselvloeistoffen en lymfe.
Zo zijn er witte bloedcellen (neutrofiele granulocyten) (fagocyten) die verkeerde cellen of ziekteverwekkers ‘opeten’ en vernietigen. Daarmee zetten ze ook weer ‘Natural Killer’-cellen aan het werk die cellen scannen op lichaamsvreemde eiwitten en de cellen vernietigen die die produceren. Daarnaast zijn er nog een aantal soorten witte bloedcellen die verdedigende functies hebben.

Voor ik doorga met de volgende verdedigingslijn, die meer specifiek gericht is op bijvoorbeeld specifieke virussen, eerst iets over de ontstekingsreactie bij een infectie. Want ook dat is belangrijk om te begrijpen. De "kracht van de natuur".

De indringer (of de basofiele granulocyten of meststoffen in het bindweefsel) ter plekke geven chemische signalen af, waardoor o.a. de vaatdoorlaatbaarheid wordt verhoogd. Daardoor kunnen stollingsfactoren naar de plek voor stolling. Ook zorgen prostaglandines die vrijkomen voor bloedvatverwijding (roodheid). Fagocyten (‘opeters’) worden aangetrokken, net als enige andere cel-soorten.
Door gifstoffen, maar ook door pyrogenen (uit bepaalde witte bloedcellen) ontstaat koorts. Dit vergoot de kans op fagocytose en gaat de groei van micro-organismen tegen. Bovendien versnelt het weefselherstel. Koorts is dus belangrijk voor herstel en bestrijding van de infectie! Koorts bestrijden (paracetamol, NSAID’s) is dan ook tegennatuurlijk en meestal niet verstandig. Koorts is belangrijk in de strijd tegen infecties. 

Dan de derdelijnsafweer, als je dat zo mag noemen. Deze zorgt voor levenslange immuniteit na een eerste besmetting. De stamcellen in het beenmerg produceren immuuncellen. Ze ontwikkelen zich vaak in lymfeklieren, beenmerg en thymus.
Voor deze fase is tijd nodig. Bij een infectie kan het 7-10 dagen duren voor deze reactie zich goed ontwikkelt. De afweer is specifiek: voor die ene ziekteverwekker.
Er worden antistoffen gecreëerd. Dat zijn eiwitten die door B-lymfocyten worden geproduceerd. Dit deel van ons lichaam (B-lymfocyten en antistoffen) is in staat onderscheid te maken tussen wat wel en niet in ons lichaam thuishoort. Het afweersysteem herkent het niet thuishorende deel wat antigeen wordt genoemd.
De antistof die wordt gemaakt en de herkenning van het antigeen worden in het geheugen opgeslagen. Zo’n B-lymfocyt gaat als plasmacel naar het beenmerg om veel antistoffen aan te maken of kan een geheugen-B-lymfocyt worden. Die laatste blijft in circulatie en bij een volgende invasie maakt die snel antistoffen aan.

Er zijn verschillende soorten antistoffen of immunoglobulinen (‘afweer-eiwitten’):

IgA zit vooral in de uitscheidingen van slijmvliezen voor de bescherming van buitenaf (bacteriën, virussen). Bijvoorbeeld in de tranen, prostaat, luchtwegen en maagdarmkanaal.

IgE zit ook op de slijmvliezen en zorgt voor het vrijlaten van histamine, de stof die de klachten van allergische reacties veroorzaakt.

IgM is vaak de eerst geproduceerde antistof, dus bij nieuwe ziekteverwekkers. Is dus ook de eerste antistof die je dan vindt in het bloed.

IgG wordt aangemaakt bij grotere hoeveelheden antigeen, komt na het IgM. Als dit als eerste stijgt, was het virus dus al bekend!

Hoe zit dat dan met COVID?

Wel, niet anders dan anders.

Het virus wordt in de eerstelijnsafweer of tweedelijnsafweer al onschadelijk gemaakt, en zo niet, dan worden we geïnfecteerd en maken afweerstoffen aan, om daarna levenslange immuniteit te hebben. Waarom zou dat met COVID anders zijn?

En ja, net als met andere infecties kunnen we er nauwelijks of ernstig ziek van worden. We weten dat zo’n 15% van de mensen die ermee in aanraking komen klachten krijgen, waarvan een paar procent ernstig. En het sterftecijfer, wat telkens weer omlaag wordt bijgesteld, is veel lager dan aanvankelijk werd gedacht en waar alle maatregelen op gebaseerd werden.

Voordat ik op wat beweringen inga die in de media spelen, eerst even wat leugens over de immuniteit uit die media:

• Al vanaf vorige zomer wordt beweerd dat afweerstoffen snel zouden verdwijnen na herstel van de infectie, en mensen zo hun immuniteit zouden verliezen.
• De afname van afweerstoffen betekent helemaal geen verlies aan immuniteit, zoals elke expert weet. Dat is normaal, en het lichaam is al voorbereid.
• Eerdere rapporten over de afname van antistoffen zijn door nieuwe achterhaald, in de meeste mensen worden persisterende antistoffen gevonden (maar ook als dat niet zo is, zegt dat dus niets: het afweersysteem is geactiveerd en alert).

Zoals ik hierboven bij de ‘lagen’ van afweer al beschreef, is er naast de afweer met afweerstoffen ook nog een bredere, minder specifieke, maar niet onbelangrijker afweer.
De cellen vanuit de thymus (zwezerik, de T-cellen) zijn ook belangrijk. Deels helpen ze bij de specifieke afweerstoffen (CD4 -T(hymus)-cellen)-reactie, deels vernietigen ze geïnfecteerde cellen (de nautural killer CD8+ T-cellen) direct. (De tweedelijnsafweer dus).

Ook de T-cellen hebben, net als de B-lymfocyten, een heugen over hoe om te gaan met welke infecties.

De geheugen B-lymfocyten differentiëren in plasmacellen die langdurig in het beenmerg verblijven, waar ze gereed blijven om op afroep snel voor specifieke afweerstoffen te zorgen bij een her-infectie.
Dat ook voor COVID dit lange termijn geheugen bestaat is al lang wetenschappelijk vastgesteld. 

Daar komt nog bij dat veel mensen de afgelopen jaren al geïnfecteerd zijn met coronavirussen bij ‘gewone’ verkoudheden, waardoor het immuunsysteem al alert is op een her-infectie en een geheugen heeft ten aanzien van dat virus (20-50% van de mensen).
Dat zal niet altijd een infectie voorkomen, maar er wel voor zorgen dat de symptomen milder of zelfs afwezig zijn.

Het idee dat de natuurlijke immuniteit voor COVID kortdurend zou zijn, slaat nergens op en is alleen gebruikt om vaccins te slijten. Ook deze virussen wekken gewoon een stevige en langdurige immuniteit op, zoals andere virussen.

Of de mRNA-‘vaccins’ dat ook kunnen is nog maar de vraag. Het feit dat er nu al boosters worden gemaakt, doet vermoeden van niet. Bovendien reageert het lichaam bij de besmetting met een virus op het hele virus, terwijl er met het mRNA gebeuren maar voor stukjes virus een immunologische reactie wordt opgewekt.
We zien dan ook dat de effectiviteit tegen mutanten als de ‘delta’ slechter is. En dat is niet meer dan logisch.

Waar een natuurlijke infectie en afweer breed beschermt (ook voor mutanten), beschermt een reactie op een specifiek stukje (of ‘stam’) virus via een vaccin uiteraard minder. In de praktijk zagen we dat al bij o.a. het griepvaccin, en bij de meningococcenvaccins.

Bovendien is het vaccineren tijdens een pandemie of epidemie een grote medische fout, omdat op die manier juist mutanten in de hand worden gewerkt. Niet door de niet-gevaccineerden, maar juist door de vaccinaties. 

Dat mensen die een COVID-infectie hebben doorgemaakt zich toch zouden moeten laten vaccineren is idiote wetenschappelijke propaganda voor de vaccins, zoals uit bovenstaande blijkt.

Ze zijn langdurig beschermt, terwijl je na een vaccin helemaal niet zeker bent van bescherming, noch van overdracht.

Verder bleek dat mensen na vaccins snel IgG ontwikkelen, en zoals je bovenstaand las, kan dat alleen als de ziekteverwekker al bekend was. Daarmee is ook duidelijk dat COVID geen nieuw virus was, maar al in grote lijnen bekend was (corona virussen veroorzaken al jaren verkoudheid en griepverschijnselen). 

Het onderscheid maken tussen niet-gevaccineerden en gevaccineerden is ook weer zo’n medische miskleun. Los van het feit dat het medische discriminatie is, wordt steeds duidelijker dat mensen zonder symptomen niet of nauwelijks besmettelijk zijn, terwijl de testen alles behalve betrouwbaar zijn. Terwijl mensen die gevaccineerd zijn zowel ziek kunnen zijn als het virus kunnen doorgeven. In IJsland (breed gevaccineerd) zien we dat de meeste ziekenhuisopnames volledige gevaccineerde mensen zijn. 

De FDA (Food & Drugs Administration) in Amerika heeft z’n steun aan de PCR-testen ingetrokken (per 31-12-2021; daarna mogen ze niet meer gebruikt worden), omdat ze te veel vals positieve resultaten opleveren en niet goed onderscheid kunnen maken tussen COVID en influenza A en B……

We zien dat nu bij de Olympische Spelen: deelnemers worden uitgesloten omdat ze positief testen terwijl ze al lang volledig gevaccineerd zijn en/of COVID hebben gehad…….

Terwijl anderen als veilig worden beschouwd (op reis of voor evenementen) die onlangs positief hebben getest, terwijl dat heel goed vals positieve testen kunnen zijn geweest zodat ze het helemaal niet hebben gehad en geen afweerstoffen hebben. Ze worden dus ten onrechte als veilig beschouwd.

Er wordt dus eigenlijk maar wat aangerommeld met de regels waarbij maar één (on) waarheid geldt: als je niet gevaccineerd bent, ben je een gevaar en als je gevaccineerd bent, ben je veilig.
Ik ben bang dat als dit het uitgangspunt blijft – los nog van de ellende die de vaccins kunnen geven op termijn naast alle doden die er nu al het gevolg van zijn – dat de hele COVID-ellende nog lang niet voorbij is.

Zeker niet zolang positieve testen als besmettingen worden gerekend, terwijl het grootste deel van die mensen helemaal niet besmettelijk is.
Het zou beter zijn op te houden met testen, of in elk geval die testen uit te vergroten, en te kijken naar ziekenhuis opnames en IC-opnames. Dat zegt veel meer over de werkelijke gevaren en of een land echt een risicogebied is.

Wat ik helemaal niet heb genoemd in het verhaal over ons afweersysteem, is natuurlijk wat we zelf kunnen doen om de afweer te vergroten. Want dat is wellicht nog belangrijker dan alleen te vertrouwen op onze natuurlijke afweer, laat staan op de onnatuurlijke van vaccins. 

Ik heb die factoren eerder genoemd, dus doe dat niet opnieuw. Maar vergeet ze niet, ze zijn uiteindelijk veel belangrijker dan andere zaken waar wel aandacht aan wordt gegeven.

Wat ik bovenal wil benadrukken is hoe fantastisch onze eigen afweer is. Het is jammer dat dat vaak ondermijnt wordt door ons eigen eetgedrag, leefgedrag en medicatie, maar als we een beetje goed voor onszelf zorgen gaat er niets boven de eigen natuurlijke afweer, die ons na elke doorgemaakte infectie in principe  levenslang beschermt. Ik ben daar dankbaar voor!