De voorbeelden zijn fictief, mocht er enige gelijkenis zijn met iemands  emoties of situatie, dan berust dat op toeval.

Eerst moet ik even uitleggen dat vanuit de oudere Oosterse Geneeswijzen duidelijk is geworden dat emoties en organen met elkaar te maken hebben. Bepaalde emoties hebben met bepaalde organen te maken. Bijvoorbeeld angst-nieren, verdriet-longen, boosheid-lever, starheid-dikke darm, zelfvertrouwen-alvleesklier, etc. Dit wordt gebruikt om te vinden welke emotie het betreft.

Een vrouw (26) met een laag zelfvertrouwen
Nadat er eerst is getest op een aantal basisdingen als bijvoorbeeld de eigen identiteit, laat de therapeut haar zeggen: "ik heb zelfvertrouwen". Tja, niet  volgens het onbewuste, want de test is zwak.
Er wordt gevraagd (via testen) waar het mee te maken heeft in het nu, in de  tegenwoordige tijd. Het blijkt de identiteit te zijn, de eigen identiteit. Als  je verder vraagt: de eigen identiteit als moeder.
Dan wordt gezocht naar de emotie. Die blijkt 'op de nier' te zitten en angst te  zijn. Op zich weet je nu genoeg om verder te zoeken, je zou nog kunnen uitvragen wat voor angst. Dat blijkt de angst het niet goed te doen als moeder.
Waar komt die emotie van origine vandaan? Welke oude ervaring wordt telkens weer  opgewekt? Bij testen komen we uit op het tweede levensjaar. De emotie blijkt niet van cliënte te zijn, maar van haar moeder. De emotie is ook angst. Angst  het niet goed te doen. Als moeder. Cliënte was in die periode als kind ziek en  moeder was zwanger van het volgende kind. Moeder was bang het allemaal niet goed  te doen. Als andere emotie op dat moment wordt ook verdriet gevonden. Verdriet  ook van de moeder.
Cliënte blijkt dus op die leeftijd twee emoties te hebben opgepikt van haar moeder en die 'in haar rugzak' te hebben gestopt. Er wordt getest of dit voldoende kennis is om te kunnen integreren en dat  gebeurt.
Aan het onbewuste wordt gevraagd of beide emoties goed geïntegreerd zijn. En  daarna wordt de ingangszin herhaald: "ik heb zelfvertrouwen". Deze blijkt nu (ook bij herhaling) sterk te  testen.
De volgende zin, bijvoorbeeld "Ik heb een goed zelfvertrouwen" of als het  zelfvertrouwen nu toch blijkt vooral met de kinderen te maken te hebben "Ik ben  een goede moeder", zal tonen of er nog andere onderliggende emoties zijn.
Meestal is dat zo, en kun je dus nog een aantal blokkerende of saboterende  emoties wegwerken.

Een kind (10) met hoogtevrees
Ook hier eerst even op identiteit testen, zodat je weet dat de basis klopt.  Daarna kun je een ingang bedenken. Na de stappen komen we uit op de  babyleeftijd. De emotie blijkt angst, of eigenlijk heftiger: schrik. Er was een  acute schrik. De persoon zelf heeft geen idee, de moeder die meegekomen is  evenmin. Dus moeten we doorvragen via het onderbewuste om het plaatje  duidelijker te krijgen. Het blijkt in de 3e maand te zijn geweest, maar bij  moeder nog geen herkenning. Wat zou er gebeurd kunnen zijn? We vragen door en  komen uit op een val van de commode. Maar zou moeder zich dat niet herinnerd  hebben? We kijken naar moeder, die een rood hoofd krijgt en stamelt: "dat klopt,  hij is één keer, in de derde maand, van de commode gevallen. Er werd gebeld en  in mijn naïviteit rende ik even naar de deur. Toen ik terugkwam lag ie op de  grond. Hij huilde weinig, was wel geschrokken, maar bewoog alles nog. Ik heb er  verder niet meer bij stil gestaan. Er leek niets aan de hand, maar ik heb het  nooit meer laten gebeuren".
Naast de schrik van patiëntje vinden we ook op dat plaatje de schrik van moeder.  Dus hij heeft naast de eigen schrik die van moeder ook nog opgepikt. We  integreren, testen nog even ter controle - ook op andere ingangen - en nemen  afscheid.
Twee weken later horen we van moeder dat haar zoontje boven in het wandrek zat,  zonder enige hoogtevrees.

Een man (30) met problemen met een collega
Deze man heeft een hekel aan een collega die hem niets heeft misdaan. Telkens  als hij hem ziet krijgt hij een boos gevoel naar de ander. Hij mag hem niet,  maar hij begrijpt niet waarom. Ze hebben nooit iets gehad. Hij heeft geen reden  om boos te zijn.
Als ingang wordt gekozen voor de volledige naam van die collega. Je zou nog  kunnen kijken op alleen de voornaam of alleen de achternaam, maar we willen nu  vooral snel resultaat. De emotie blijkt boosheid en heeft te maken met een ander  in het huidige plaatje, in het nu. Maar dat wisten we al, dat had de cliënt al  verteld. Dus op zoek naar de oorzaak. Dat blijkt niet eens zo heel ver terug.  Het bleek rond het 17e. De emotie die we vinden is boosheid, van hemzelf, die te  maken heeft met een ander. Dat lijkt dus op de huidige situatie. Het zou genoeg  kunnen zijn om te integreren, maar natuurlijk zijn we nu nieuwsgierig waar het  mee te maken heeft, wie die ander is. Omdat het onderbewuste alleen maar 'ja' en  'nee' kan testen, moeten we dus een flink aantal vragen stellen. Het blijkt te  maken te hebben met de voetbalclub waar hij destijds op zat. En het had te maken  met iemand uit zijn eigen team. We lopen namen langs die hij zich herinnert en  komen zo uit op Piet Nolens. Bij herhaling blijkt dit de persoon te zijn waar  het om gaat.
Er wordt geïntegreerd en het blijkt oké. De naam van Piet Nolens kan gezegd  worden en ook de naam van de collega. De test blijft sterk. De namen lijken niet  op elkaar. Wat heeft dan dat oude emotionele litteken figuurlijk open gekrabd?  Het wordt gevraagd. Cliënt denkt na, en begint te lachen: "ze hebben dezelfde  oren, de gezichten lijken op elkaar; dat ik dat niet heb gezien".
Later horen we dat cliënt vrienden is geworden met de collega waar hij problemen  mee had. Heel goede vrienden zelfs.

Een kind (7) met gedragsproblemen
Omdat de voorkeur uitgaat naar het eerst testen van de moeder, beginnen we  daarmee. Nadat moeder goed test op zichzelf, wordt de openingszin "Ik accepteer  mijn kind". De test is zwak. Daarbij kun je je voorstellen dat als je onbewust  je kind niet accepteert, dat er een spanningsveld ontstaat waaruit problemen  kunnen voortkomen. Maar geen beredeneer, we gaan testen:
De emotie die we vinden is teleurstelling. Teleurstelling als emotie van de  moeder van moeder, wat weer te maken had met het feit dat moeder een dochter was  en geen zoon. Er worden nog wat emoties gevonden die van belang  zijn en  het wordt allemaal geïntegreerd. Daarna test moeder sterk op "Ik accepteer mijn  kind" en even later ook op "Ik accepteer mijn kind zoals het is". Ze komt nog  een keer terug voor zichzelf, omdat ze verrast is over wat er boven komt en er  is nog wel wat bij haarzelf 'weg te werken' meent ze. Bij het volgende consult  blijkt dat de problemen vrijwel weg zijn. Het gedrag van het kind is niet alleen  thuis, maar ook buitenshuis sterk verbeterd. Wonderlijk.

(De band tussen moeder en kind blijkt dusdanig belangrijk, dat dat alleen al  gedragsproblemen kan veroorzaken als daar emotioneel iets in de weg zit. En dit  komen we meer dan eens tegen; en het is ook logisch).

Iemand (42) die nooit hoge cijfers haalt
Deze persoon heeft een pittige opleiding, maar heeft dat bereikt met altijd  gemiddelde cijfers. Nooit waren de cijfers echt hoog. En eigenlijk ook nooit  echt laag. Dit is overigens niet het probleem waarvoor de persoon kwam. Het was  een sessie in het kader van de opleiding tot NEIpractitioner, waarbij op die  avond twee mensen elkaar de hele avond testten n.a.v. het naderende examen. Dus  werd er op alles getest wat er op dat examen zou kunnen gebeuren en op alles wat  het resultaat zou kunnen zijn. Immers, als je OK bent met alles, ben je het  meest ontspannen en is de kans het grootst dat je een examen haalt. Zo ook hier.
Dus werd er getest op het halen van een tien, maar ook op het halen van een 1.  En op een gigantische chaos tijdens het examen. En op allerlei storingen en  hindernissen. Je kon het zo gek niet bedenken of er werd op getest. Ladingen  emotionele blokkades kwamen naar boven en werden geïntegreerd.
Toen het examen kwam, bleek het goed dat overal op getest was. Het examen was  vrijwel niet te doen, er was enorme tijdsdruk, er waren veel te veel vragen en  veel te veel antwoorden, mensen gingen door het lint, etc. etc.
Deze persoon bleek het twee na hoogste cijfer te hebben gehaald van 120 man ! En  opeens realiseerde hij zich - met de sessie nog in het achterhoofd - dat hij  zijn hele jeugd te horen had gekregen dat hij niets meer of minder was dan een  ander. Zo had hij zich in zijn cijfers dus ook altijd gedragen. Nu was hij  daarvan bevrijd door testen op een examen.......

(je kunt soms heel belangrijke blokkades of sabotages  weghalen door relatief onbelangrijke dingen te behandelen; omdat ze in het  verleden een onverwerkte emotie delen; een voorbeeld is het volgende)

Ineens kon ze (35) er over praten
Deze vrouw kwam voor relatief kleine dingen, die desalniettemin wel in de weg  zaten. Ze wilde er vanaf. Met een aantal sessie lukte dat ook goed. Maar tijdens  wat de laatste sessie had zullen zijn, kwam ze ineens met een verrassing. Ze  vertelde dat ze zo'n 15 jaar geleden verkracht was en daar nog nooit over had  gesproken. En nu ineens kon ze er over praten. En ze vroeg of daarop getest kon  worden om te kijken wat daar nog opgeruimd kon worden. Natuurlijk zaten daar nog  dingen, maar niet eens echt heftige. In de eerdere sessies waren we regelmatig  uitgekomen op emoties als angst, ingehouden verdriet, woede, niet kunnen  loslaten, en dergelijke. Waarschijnlijk hadden die emoties ook aan de grondslag  gelegen van de emoties die door de verkrachting opnieuw waren geactiveerd. Door  die basis weg te halen, waren tegelijkertijd die emoties rond de verkrachting  weg gehaald. Daardoor kon ze er ineens -zelfs normaal - over praten. En was het  nu een kwestie van het restant ook opruimen.

(dit soort dingen komen vaker voor. En het is eigenlijk  ook logisch. Meerdere gebeurtenissen krabben dezelfde oudere littekens open.  Daarom worden ze ook steeds vervelender. En we weten dan niet bewust wat er  allemaal in het spoor zit van die emotie, alleen maar dat die nu in de weg zit.)

 Ook bij de andere therapie was er niets meer

Vele maanden achtereen was een andere therapeut bezig geweest met de periode van de  zwangerschap, toen cliënt in de baarmoeder zat, te behandelen. Er was weinig voortuitgang. Cliënt was  behoorlijk belast al vanaf de verwekking/bevruchting en het had ons verstandig  geleken om alle emoties die in die baarmoederperiode waren ontstaan weg te  halen. Het leek onbegonnen werk, maar na een aantal sessies (eens per maand 2 uur)  was er niets meer over. En er waren in die periode ook belangrijke veranderingen  zichtbaar. Je zag cliënt opbeuren, weer tot leven komen. Er begon letterlijk een  nieuw leven. De mooiste bevestiging kwam echter van de andere kant. De  therapeut die op een andere manier die periode benaderde - en niets wist van wat  we gedaan hadden - was verbaasd dat er niets meer was........

(Het mooie met NEI is, dat je niet diep op de dingen  hoeft in te gaan. Het is vaak voldoende om de emotie en de tijd van 'ontstaan'  te weten om te kunnen integreren. Daarom is er ook geen spraken van graven of spitten. En het is niet nodig om emotionele situaties te creëren.
Wel gebeurt het soms dat mensen emotioneel worden terwijl ze geen idee hebben waarom. Dat is dan de oude emotie die wordt geraakt en verwerkt. Daarna is het  ook weer over. )

Ik wil dat je het belangrijkste weg haalt
Het was een raar verzoek. Maar aan de andere kant, waarom niet? In dit geval was  het lastig om een ingangszin te nemen, dus werd er direct aan het onderbewuste  gevraagd om de belangrijkste blokkerende emotie van dat moment. Het nadeel  daarvan kan zijn dat het een emotie kan zijn die te maken heeft met wat vandaag  is voorgevallen, het voordeel dat je een heel belangrijke emotie kunt pakken.  Als je eerst checkt of er acute stress is (stress door een recente gebeurtenis),  dan is de kans op het eerste al kleiner. Nadeel voor de therapeut is dat je  helemaal moet vertrouwen op het onderbewuste en geen controlemogelijkheden hebt  anders dan het onbewuste. Maar het werkte. Er kwamen emoties en momenten door  het testen naar boven die door cliënte werden herkend en die achteraf belangrijk  bleken. Zo kan het dus ook.

En soms willen mensen niet dat een ander weet (ook de  therapeut niet) waar het om gaat.

Ik wil dat je iets weghaalt, maar ik wil er niets  over vertellen
Dat lijkt moeilijker dan het is. In dit geval liet de therapeut cliënt denken aan het voorval waar het over ging, of de gebeurtenis waar het over ging. "Ga  even helemaal in die situatie, doe alsof je er middenin zit". En op dat moment  kun je testen welke emotie er naar boven komt. Je vraagt waar het primair mee te  maken heeft (materie, persoon, identiteit of spiritualiteit), gaat terug naar de  eerste keer, vraagt van wie de emotie is en of het voldoende is om te  integreren. Meestal werkt het onderbewuste mee in zo'n situatie en mag je het  integreren zonder dat je er iets van weet. Het onbewuste weet het immers wel.
En zo was deze cliënt na twee consulten bevrijd van wat er in de weg zat, en  liet de therapeut achter met vraagtekens.

Ik (55) wil stoppen met roken, maar het lukt niet.
Achter stoppen met roken zitten vaak emotionele oorzaken.  Soms zitten ze op het moment dat het roken begonnen is, stoppen met roken zorgt  ervoor dat ze naar boven komen en je je onprettig voelt, dus ga je door. Ik  maakte ook mee dat een paar keer als iemand stopte er iets met een naaste  gebeurde, waardoor dat werd geassocieerd met stoppen en het niet lukte. En ook  wordt roken vaak gebruikt om meer zelfvertrouwen te voelen, of erbij te horen.  Stoppen ondermijnt dan dat (oude) plan.
Omdat de therapeut vermoedde dat een deel van de roker wilde stoppen en een  ander deel niet, begon hij met een oefening uit de NLP om die twee delen het  eens te laten worden, het eens te laten worden wat ze goed voor de cliënt  vonden. Cliënt vond het raar, maar deed mee. En de twee delen werden het eens.
Daarna begon de therapeut met een groot aantal zinnen te laten zeggen door  cliënt, om te zien waar sabotage zat. De emoties werden erbij gevonden, en er  werd geïntegreerd. Het volgende consult vond niet plaats, want wat cliënt nooit gelukt was, kon nu wel: hij rookte nog maar 2 sigaretten per dag en had zich  voorgenomen dat na een week helemaal te stoppen. Hij dacht dat het geen probleem  zou zijn, hoe gek ook na alle vorige pogingen.

Ik wil begeleiding (35) bij het stoppen met roken
Deze keer gebeurde het minder uitgebreid dan bij bovenstaand verhaal, omdat de  persoon wilde stoppen, nog niet zo lang rookte, maar er niet zeker van was dat  het zou gaan lukken. (De cliënt in het eerdere verhaal was het gewoon nooit  gelukt.). Er werden een aantal ingangszinnen genomen zoals "ik kan stoppen met  roken", "ik wil stoppen met roken", "het is goed voor mij te stoppen met  roken"(test echt niet altijd sterk!), etc.
De dag dat er gestopt zou worden stond cliënte op met een gevoel van "ik hoef  niet meer te roken, wat lekker".......

(Het lukt uitstekend om verslavingen met NEI aan te pakken, maar de cliënt(e) moet het wel willen. Soms moet je er langer voor  behandelen dan de andere keer. Soms is één keer dus voldoende, maar soms heb je  veel meer sessies nodig. Vergeet ook niet dat in de loop der tijd er allerlei  emoties juist aan dat roken zijn gaan vastzitten. Of heel veel emoties die juist  door het roken niet zijn verwerkt.
Zo zijn antidepressiva ook nogal eens de reden dat emoties niet worden verwerkt.  Op zich zou dat je ellendig doen voelen, maar de pillen houden de schijn op dat  het niet zo is. Als je stopt, moeten die emoties echter alsnog worden verwerkt.  Dus komen er emoties die we niet wilden, dus slikken we maar door. Al te vaak onder druk van de omgeving die niets met die emoties kan.)

Ik (33) voel me onzeker bij sollicitaties
Deze cliënte gaf aan dat ze zich bij sollicitaties erg onzeker voelde. Ze  had zelf bij een vorige werkgever ontslag genomen en het lukte niet een nieuwe  baan te krijgen, ook al niet omdat ze zich onzeker voelde en ook zo over kwam.  Ze liet zich ook snel onderuit halen als mensen wat te kritisch werden bij de vragen.
De therapeut begon met eerst een aantal ingangszinnen te laten zeggen omtrent het zelfvertrouwen op zich. Dat leverde al een aantal emoties op die in jongere  jaren niet goed waren verwerkt; deels waren het emoties die van haar vader waren opgepikt. Cliënte had een sterke band met haar vader gehad. Daarna werden  allerlei ingangen bedacht rond de sollicitatie, als "ik vind solliciteren leuk",  "ik voel me krachtig en in balans als ik solliciteer", "ik ben de beste voor die  baan", "ik heb altijd het juiste antwoord op de vragen die ik krijg". en dergelijke. De therapie besloeg in dit geval een vijftal sessies en elke keer  als cliënte terugkwam, zag ze er sterker en zelfverzekerder uit. Ze bleek bij de  gesprekken ook steviger van zich af te bijten en meer kracht uit te stralen. Dit  was haar zelfs letterlijk gezegd: "u komt krachtig en zelfverzekerd over".
En het mooiste was natuurlijk nog dat ze was aangenomen. Dat maakt het werk  leuk!