acceptatie

Acceptatie is een belangrijke stap om geluk te vinden.

En met acceptatie bedoel ik het accepteren van de dingen die zijn, van het feit dat dingen zijn zoals ze (op dat moment) zijn

Niet dat je het er mee eens moet zijn, maar je kunt wel het beste de feiten zoals ze er liggen erkennen. 



Dat geldt voor zeer veel facetten in het leven. Zelfs voor jezelf. Accepteer jezelf zoals je bent. Dat maakt je leven een stuk plezieriger dan wanneer je op allerlei dingen van jezelf continu kritiek hebt. En niet iedereen wordt nu eenmaal uitgenodigd voor make-overs. 
Natuurlijk geldt het zelfs in de eerste plaats voor jezelf. Accepteer dat je de komaf hebt die je hebt, accepteer dat je de opleiding hebt die je hebt, accepteer dat je neus wat groter of kleiner dan 'ideaal' is, dat je lippen niet vol zijn, dat je lichaam met haren begroeid is, dat je schoenmaat 45 hebt, etc. 
Het is niet anders.

Wat is het nut van niet accepteren? Dat is er niet. Maar het leidt wel tot onvrede, tot negativiteit, tot frustraties, tot angsten, tot zelfs ongezondheid bijvoorbeeld in de vorm van depressie of verminderde werking van het afweersysteem als het juist hard moet werken.
Een voorbeeld van het laatste geval zien we bij mensen met kanker. 
Door niet de kanker te accepteren, door niet te accepteren dat je kanker hebt, wordt alle energie gestopt in verzet of ontkenning. Of in verdriet, in boosheid, of in welke emotie dan ook.
Door de kanker te accepteren, door te erkennen dat je kanker hebt (ook al vind je dat niet leuk of zelfs vreselijk), zorg je dat er energie vrijkomt. Energie waarmee je het gevecht aan kunt. Het zorgt ervoor dat je immuunsysteem sterker is en dat je geestelijk sterker staat.
En dat kun je gebruiken in zo'n situatie.

Hetzelfde geldt voor je kinderen. Veel kinderen hebben vandaag de dag gedragsproblemen als ADHD, ADD, autisme, agressiviteit. Anderen leerproblemen (deels dezelfde afkortingen). Verder zijn er drugsproblemen, alcoholproblemen, e.d. Maar ook kan er sprake zijn van een ziekte of aandoening die lastig of vervelend is. 
Begin in al die gevallen met te accepteren dat het jouw kind is en dat jouw kind die problemen heeft. Accepteer in al die gevallen je kind zoals het is (zoals het op dat moment is). Dat maakt dat je open staat in de relatie met je kind en dat er mogelijkheden zijn. Als je al begint met het ontkennen dat je kind zo is of dat het jouw kind is, blokkeer je de communicatie. In elk geval straal je onbewust de verkeerde dingen uit.

Nogmaals, acceptatie betekent niet dat je de situatie fijn moet vinden of moet omarmen. Het betekent dat je erkent dat de situatie is zoals ie is. En met die situatie zoals ie is, kun je plannen maken om er iets mee te doen. En dat kan niet als je die situatie niet eens erkent. Soms leer je gaandeweg niet leuke dingen toch te omarmen, omdat je hebt geleerd dat je er beter van wordt, door ervan te leren.

Ik moet denken aan iemand die ik bezocht omdat hij een uitzaaiing van een maagkanker had. Ik kende de man niet, ik nam waar als huisarts, en ik moest gaan vertellen dat de specialist niets meer voor hem kon doen. De specialist had ook gevraagd of ik dat wilde doen. Min of meer het doodvonnis gaan vertellen dus. De wereld van de man (en vrouw?) gaan laten instorten, want veel anders kon het toch niet gaan. Ik besloot recht door zee te zijn en direct na binnenkomst te vertellen wat ik kwam doen en te vertellen wat ik moest vertellen. Daarna hield ik een poosje mijn mond en zag de mensen klein worden. Na een aantal minuten nam ik opnieuw het woord.
En zei: "u weet nu dat er niets meer aan te doen is en dat u zult sterven. Maar niemand weet wanneer en op welke manier. Sterker nog, ik kan wel eerder dood zijn.
U kunt nu kiezen: òf u gaat in uw ellende zitten en in een hoekje op uw dood zitten wachten, òf u gaat samen met uw vrouw genieten van de tijd die u nog heeft. De keus is aan u, maar ik zou het wel weten".


We babbelden nog wat en ik verliet de aangeslagen mensen, om een paar dagen later nog eens langs te gaan om te zien hoe ze het hadden opgepakt. Ik werd binnengelaten en kreeg eerder de indruk dat ik in een huis belandde waar net de jackpot was gewonnen dan in een huis waar een doodvonnis was uitgesproken. "Dokter, mijn vrouw heeft al een reis gepland. We hadden het er al zo vaak over gehad dat we daar eens naartoe wilden". Voorzichtig informeerde ik daarna toch maar of ze hadden begrepen wat ik ze die paar dagen ervoor had verteld. Ja, dat hadden ze wel degelijk. Maar ze hadden mijn advies ook begrepen. En die kanker, die was er nu eenmaal. En dat de artsen niets meer konden doen was ook een feit.....

Dit is een mooi voorbeeld van wat acceptatie betekent. Het feit dat deze mensen accepteerden dat het was zoals het was, maakte dat ze het leven met nieuwe energie konden oppakken. Misschien niet zo'n lang leven meer, maar wel met extra diepte. 
En natuurlijk hadden ze met die energie ook het gevecht aan kunnen gaan, alternatieven kunnen zoeken, etc. Maar dat is de keus die ieder voor zichzelf of met elkaar maakt. Het gaat er om dat je erkent dat dingen zijn zoals ze zijn en er vervolgens probeert verandering aan te brengen of het beste uit te halen.

"Het is een vreemde tegenstrijdigheid dat je pas kunt veranderen vanaf het moment dat je volledig aanvaardt wie je nu bent" (Carl Roger)

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn