uitjehoofd

Het is leuk dat we verstand hebben. Soms kunnen we dat goed gebruiken. Veelal gebruiken we dat helaas op de verkeerde manier. Niet bewust, maar we zijn ons verstand zo belangrijk gaan vinden dat we nogal eens dat wat we verstand noemen ons volledig laten beheersen. Die radertjes in ons hoofd, ons denkraam, zorgen er te vaak voor dat we ons zwakker voelen, dat we zwakker zijn.

Maar ook dat we angstig zijn, dat we bezorgd zijn, dat we bezig blijven met dingen, malen.
Dat we geheugen hebben en dat in plaatjes op elk moment kunnen oproepen is magnifiek, maar helaas wordt dat geheugen ook gebruikt om dingen te onthouden die we beter zouden kunnen vergeten, of om levensgrote plaatsjes van iets kleins te maken. De bekende mug die een olifant wordt.

Er is een oefening die leuk is om te doen. Misschien ken je hem al. Je doet hem met z'n tweeën. Je gaat achter de ander staan en gaat die ander optillen. Eerst vraag je die ander om met de aandacht in het hoofd te zijn (een tafel opzeggen of een herinnering terughalen). Daarna doe je het nog een keer (het optillen), maar nu vraag je de ander met de aandacht in de voeten te zijn, de grond onder de voeten te voelen. Je kunt het ook nog een keer doen en dan de ander vragen zich voor te stellen dat hij/zij een blok beton is.

Het effect is verrassend. Kennelijk zorgt het "in het hoofd zijn" ervoor dat we uit onze kracht gaan, dat we 'zweverig' worden. En wie had dat gedacht. Vinden we mensen niet juist zweverig als ze niet met hun verstand bezig zijn?
Doe ermee wat je wilt. Maar zie dat het met je aandacht in het hoofd zijn je niet sterker maakt, dat het je kwetsbaarder maakt, dat je makkelijk (op) getild kunt worden.

In het boek "De reis van je leven" (niet te verwarren met de helende reis), leert de auteur je om met je aandacht vooral in de buik te zijn, in het gebied van de navel. Je hara, je onderste Dantien, of hoe het ook allemaal mag heten in de verschillende leren. In de periode dat ik het boek las, probeerde ik dat ook. Elke keer als ik eraan dacht, ging ik met m'n aandacht naar mijn buik. En dat was prettig, het zorgde voor interne rust en voor een krachtiger gevoel. En zeker op alle momenten dat er zorgen kwamen, was het heerlijk om naar de buik te gaan. Weg zorgen. Ze werden ook onbelangrijker.

Er zijn veel te veel mensen die de hele dag met hun hoofd bezig zijn. Niet alleen vanwege het werk, maar ook vanwege al die andere dingen. Zorgen, verplichtingen, agenda's, de kinderen, verjaardagen, de boodschappen, dingen die zouden kunnen gebeuren, dingen die in het verleden gebeurd zijn, de gezondheid, de tuin, het huis, de vakantie. Etc.,etc..
En al dat in het hoofd bezig zijn, houdt ons weg van het geluk.

Je kunt je niet gelukkig voelen als je tegelijkertijd bezig bent met die ruzie van onlangs, stop er dus mee.
Je kunt niet gelukkig zijn als je bezig bent met je laatste minuten van de dag vol te plannen, stop daar dus mee.
Je kunt niet gelukkig zijn als je bezig bent je af te vragen hoe je het moet redden ook nog naar die verjaardag van die vriendin te gaan, stop daar dus mee.
Je kunt niet gelukkig zijn als je je steeds weer ergert aan het neus ophalen van je partner of welk ander gedrag dan ook, stop daar dus mee.
Je kunt niet gelukkig zijn als je bezig bent met hoe je gezondheid er over 5 jaar uit zal zien (of je moet positief visualiseren), stop daar dus mee.
Je kunt niet gelukkig zijn als je opziet tegen al die ramen die nog geverfd moeten worden, om van al het andere onderhoud van je huis maar te zwijgen; stop er dus mee.

Kom uit je hoofd, en besef dat alles wat je hebt dit moment is, NU. Kom uit je hoofd en weer terug in je lichaam. Hou op met dat gezweef. Het leidt tot niets anders dan een gevoel van overspoeld worden. Overspoeld door je gedachten, niet door de situatie. De situatie is geen probleem, je gedachten maken er een probleem van.

Hoe dan ook. Al dat in ons hoofd bezig zijn lost niets op, in tegendeel, het houdt ons weg van geluk. Ik verbaas me vaak ook over al die methodes die worden bedacht om mensen via de ratio te laten relaxen. Of om emoties de baas te worden door op een rationele manier met je emoties om te gaan. Begrijp me niet verkeerd, het kan wel degelijk helpen. En sommige van die methodes zijn heel eenvoudig. Maar het met je aandacht naar je lichaam gaan, naar je gevoel gaan, is minstens zo belangrijk.
Het zet je weer in je eigen kracht. Het zet je in je centrum.

In de Chi Neng Qigong is het zo dat we telkens weer tijdens de beoefening de Qi (levensenergie) brengen naar het onderste Dantien (het gebied achter de navel), dat is het belangrijkste gebied om van daaruit het lichaam gezond te houden. Hoe meer we daar met onze aandacht Qi naartoe brengen, hoe gezonder het lichaam en dus ook de geest kan zijn.
Mensen hebben het vaak over buikgevoel. Intuïtie lijkt vaak uit de buik te komen. Het is een belangrijk gebied. Jij komt voort uit de buik van je moeder. Die buik was in staat een kind te doen ontstaan met alle 'kracht' die dat kind in zich heeft. Het is ongetwijfeld niet voor niets dat we juist in dat gebied ontstaan.

Leer jezelf zo vaak als mogelijk om uit je hoofd te gaan. Ga desnoods met je aandacht naar je navel, voel je buik op zo'n moment. Of stel je voor dat je elke keer als je inademt via alle cellen van je huid energie naar je buik brengt. We wisselen niet alleen zuurstof en koolzuurgas uit met het ons omringende (wat we ademen noemen), we wisselen ook Qi uit. Maak daar gebruik van.

En als je dingen wilt doen om minder in je hoofd te zitten, denk dan vooral aan bezigheden waarbij je met je aandacht uit je hoofd gaat. En concentreer je dan ook op wat je doet. En ik bedoel dan niet een computerspel of werken achter de computer. Bovendien is de aandacht buiten het lichaam ook niet alles, dus denk aan Chi Neng Qigong, aan yoga, aan Tai Chi, maar ook aan wandelmeditatie. (Thich Nhat Hanh heeft daar een mooi boekje over geschreven). Of een hobby waarbij je in de flow bent - maar probeer je dan wel regelmatig bewust te zijn van je lichaam....

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn