reis

In het stukje 'wil wat je hebt' heb ik even de reis van het leven genoemd. De reis als metafoor voor het leven.

Als we op reis gaan, bereiden we ons voor. We maken een paklijst, kopen de dingen die we nodig hebben onderweg of op de eindbestemming (maar met mate,want het moet mee kunnen), we zoeken adressen uit, pakken landkaarten, berekenen afstanden, etc. Veelal hebben we voorpret en genieten we al van al die stappen die we tevoren doen.

In het leven is het niet veel anders. Als kind worden we voorbereid op het leven als volwassene. We leren allemaal zaken die we straks tijdens de reis als volwassene nodig hebben. Gaandeweg schaffen we dingen aan die we op die reis nodig hebben, we sparen een uitzet bij elkaar, we berekenen de mogelijkheden om een huis te kopen of huren, hebben ideeën over waar we willen gaan wonen. De kunst is om ook hier voorpret te hebben en te genieten van al die voorbereidingen.

Als we op reis zijn, is het de kunst om te genieten van de reis op zich. En ondanks dat genieten zijn we continu alert op wat er gebeurt. Op de weg houden we andere auto's in de gaten en vooral ook de route. Soms moeten we ergens afwijken van het oorspronkelijke plan, we moeten een stuk omrijden en heel sporadisch beslissen we zelfs ergens anders naar toe te gaan. We overleggen tijdens de reis ook steeds met elkaar.
Ook hier is het in het leven niet veel anders. Ook hier is het enerzijds actie ondernemen in de vorm van werken en anderzijds proberen te genieten van alle momenten. We houden rekening met anderen, en als het goed is hebben we ook een bepaalde route in het hoofd, hebben we bepaalde doelstellingen, gaan we een bepaalde kant op. En ook hier zien we dat we soms moeten afwijken van het oorspronkelijke plan, bijvoorbeeld door het krijgen van kinderen, door ziekte of door een ongeval. Soms moeten we onze plannen helemaal wijzigen, een andere bestemming, een ander doel. En wat we ook in het echte leven zouden moeten doen is veel met elkaar overleggen, met elkaar bespreken waar we staan, wat we willen.

Als de reisbestemming nadert, beginnen we ons te verkneukelen op de periode die gaat volgen. De pret wordt nog groter omdat daar waar we naar uitkeken dichterbij komt. Toch blijven we al die andere dingen moeten doen. Sturen, de weg bekijken, rekening houden met anderen, anticiperen op tegenvallers, etc.
In het echte leven gaat het weer hetzelfde. Als dingen dichterbij komen die we hadden geplant, kunnen we ons daarop verheugen. Of het nu gaat om een nieuw bankstel, een ander huis, een ander baan of het pensioen. Desalniettemin blijven we moeten werken aan de relatie, aan dat waarvoor we moeten zorgen (huis, kinderen, etc.), anticiperen op tegenvallers of gebeurtenissen.

Aangekomen op de reisbestemming voelen we ons blij. We hebben het gehaald, we zijn er. Maar ook dan gaat het niet allemaal vanzelf. We zijn moe van het rijden, moeten de tent nog opzetten, zorgen voor eten, etc. En dan gaan we de komende periode allerlei dingen ondernemen. We gaan de omgeving verkennen, maar ook zonnen (hopen we), wat lezen, tochten plannen en lopen, steden bezichtigen. En vooral zorgen dat we het met elkaar naar de zin hebben, rekening houden met elkaar.
En dan het echte leven. Ook hier zijn we blij als we bestemmingen gehaald hebben. Ook hier zijn we vaak moe door de weg die we aflegden. Ook moeten we nog steeds acties ondernemen en zijn we bezig met nieuwe bestemmingen. We moeten rekening met elkaar houden, zorgen dat we het met elkaar leuk vinden, etc.

Er zijn vele overeenkomsten tussen de vakantiereis en de reis van het leven. Maar toch, er zijn een paar dingen die tijdens de vakantiereis vaak beter gebeuren dan tijdens de reis van het leven. Bij de gemiddelde mens.

Het tevoren plannen wat veel mensen voor een vakantie wel doen, gebeurt tijdens het gewone leven vaak veel minder. Zowel het plannen voor het leven op zich als voor het plannen van de relatie. Over vakantieplannen hebben we langdurige gesprekken, over de relatie wordt vaak nauwelijks gepraat, die wordt als vanzelfsprekend aangenomen. Terwijl de relatie toch vaak de belangrijkste basis is van een goed samenzijn, een belangrijke basis van gelukkig zijn. En juist dat te weinig praten over de relatie, over de wederzijdse interesses, leidt vaak tot het uit elkaar groeien.
En tijdens het leven is er voor dat soort dingen al helemaal geen tijd meer. Iedereen doet z'n ding. Vaak gebeurt te weinig samen. We vergeten vaak om te genieten van wat we doen, het worden vaak teveel automatisme. Soms weten we ook niet waar we naar op weg zijn, behalve het pensioen t.z.t. We gaan vaak met de weg mee, maar weten nauwelijks waar we uit gaan komen.

De ingrediënten van de vakantiereis zijn echter alle op het leven van ons allemaal van toepassing:

- goede planning en bepaling van waar we naar toe willen
- regelmatig overleg of we nog op de goede weg zitten (met de relatie, met de doelen)
- rekening houden met anderen op de weg die we bewandelen of berijden
- zorgen dat we het met elkaar leuk vinden en leuk blijven vinden
- proberen zo goed mogelijk om te gaan met tegenvallers en hindernissen
- rekening houden met voeding en lichamelijk welzijn
- steeds ook weer nieuwe dingen bedenken om te doen
- soms de route bijstellen of veranderen als dat nodig is
- leren van de dingen die gebeuren
- genieten van de omgevingen die we passeren

Als we met het leven net zo serieus omgaan als velen met hun vakantievoorbereiding en bestemming, dan zit het wel goed.

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn