wil

Ongelukkig zijn heeft vaak te maken met het niet tevreden zijn met wat je hebt. Of dat nu gaat om de partner die je hebt, of het huis, of de inkomsten, of de vitrage, of het weer, of zelfs wie je zelf bent (of denkt te zijn). Het maakt niet uit.

Uiteindelijk gaat het er altijd om dat we iets anders willen dan we hebben. En dat we vaak blijven verlangen naar dat andere, dat wat we niet hebben.

Vroeger, toen ik klein was, had ik dat ook nog wel. Ik zag een fietsje in de etalage en zou dat graag willen hebben. Dus op mijn verlanglijstje. Want toen was het nog niet zo dat je als kind gelijk kreeg wat je wilde hebben. En ook als je het niet kreeg, bleef je hopen dat je het de volgende keer zou krijgen. Niet bij je verjaardag, dan misschien met Sinterklaas. Het bleef spannend.

Toen ik ouder werd en zelf met mijn geld moest zien rond te komen, kreeg ik een andere opstelling. Ik deed het niet eens bewust, maar als ik hele mooie dingen zag die ik niet kon betalen zonder te moeten lenen, dan was er een soort van reactie van 'ik vind het wel erg mooi, maar ik wil/hoef het niet te hebben, ik wil het niet'. Vaak zelfs bepaalt de betaalbaarheid of ik iets mooi vind. Als ik het niet kan betalen, vind ik het gewoon niet meer mooi genoeg. Het is een manier van zelfverdediging die is ontstaan doordat ik als jong volwassen student veel dingen niet kon kopen die ik wel zou willen hebben, wetende dat ik zelf voor studeren en dus weinig geld had gekozen. Vergeleken met vrienden had ik niets om uit te geven waar zij van alles konden kopen. Vervelend, maar ook weer niet. Het was een keuze geweest.

Op die manier kwam het zelden voor dat ik iets wilde hebben wat ik niet had. Ik wilde wat ik had, en meer niet. En wat ik had was afhankelijk van de mogelijkheden. Toen ik studeerde en in het begin samenwoonde kochten we het eten wat in de reclame was, als huisarts kon ik me later iets meer permitteren, en de laatste jaren draaien we de dubbeltjes weer wat vaker om alvorens ze uit te geven. Maar nog - ondanks dat er een fase was dat we niet zo op de centen hoefden te letten - wil ik vooral wat ik heb. En ik hoef niet zo nodig wat ik niet heb.

Want laten we eerlijk zijn. We leven in een fantastisch land, vergeleken met vele andere landen. We mogen misschien niet allemaal tevreden zijn met een kabinet, maar er is vrijheid van meningsuiting en elk kabinet is indirect democratisch gekozen. Het weer kent alle mogelijke variaties, waar we ook blij mee mogen zijn (de hele dag 40 graden achtereen is ook niet alles). En of we het financieel nu wat breder hebben of niet, echte armoede is er weinig (hoewel elk persoon die in armoede leeft er één teveel is).
De gemiddelde inboedel is vergeleken met bijvoorbeeld de Franse dorpen waar ik 's zomer doorrijdt zeer lux. We hebben (vrijwel) allemaal een dak boven ons hoofd en allemaal eten. We hebben het kortom zeer goed vergeleken met het overgrote deel van de wereldbevolking.
Toch kent ook ons land vele depressieve mensen, vele mensen die niet gelukkig zijn.
Dat is een gevoel. Je hebt een gelukkig gevoel of je hebt een ongelukkig gevoel, of iets er tussenin. En dat wordt door vele factoren bepaald. En een belangrijk deel daarvan is je instelling. Waarmee ik niet wil zeggen dat het altijd even makkelijk is om het knopje te vinden waarmee je de instelling kunt veranderen.

Daarbij is heel belangrijk wat je wilt. Wil je dat de zon schijnt en het buiten groen is? Dan loop je de kans dat dat een groot deel van het jaar niet zo is. En dat betekent weer dat je een groot deel van het jaar niet tevreden zult zijn met wat je ziet. Vind je het fijn als de zon schijnt en het groen is, maar realiseer je je dat elk weertype z'n charmes heeft, dan ben je oké met elke dag.
Wil je tijdens het sporten alleen maar winnen? Dan loop je de kans dat je vele wedstrijden de pest in hebt. Want je kunt niet altijd winnen. Vind je het leuk om te winnen, maar geniet je sowieso van het sporten, dan is het altijd leuk, ook als je niet wint.
Wil je dat je telkens complimenten krijgt van je baas over wat je presteert? Dan moet je heel goed zoeken naar zo'n soort baas. De realiteit is dat er weinig van dat soort bazen zijn. Vind je het fijn om complimenten te krijgen, maar weet je van jezelf dat je goed werk aflevert en is dat voor jou voldoende, dan ben je sneller tevreden. Etc.

We leggen vaak de lat zo hoog. Met wat we van onszelf verlangen, met wat we willen. Het is prima om van andere dingen te denken dat het fijn zou zijn om het te hebben. Maar dat zou niet moeten inhouden dat het ook gelijk een verlangen is. Een verlangen in de zin van dat het er van moet gaan komen.
Ik denk dat heel veel mensen een stuk gelukkiger zouden zijn als ze een stapje terug doen. Als ze tevreden zouden zijn met wat ze hebben. Als ze willen wat ze hebben in plaats van willen wat ze nog niet hebben.
Het is prima om ergens naar toe te werken, om iets te willen, om je roer in die richting te zetten. Maar geniet vooral van de reis.
Soms komen er onverwachte dingen op je pad waardoor je je doel niet bereikt. Als je dan niet van de reis geniet, is er niets meer om te genieten. En als je wel van de reis geniet is het niet eens zo belangrijk of je je doel bereikt.

Wij gaan 's zomers vaak op de bonnefooi de auto in, tentje in de auto, en rijden maar. Genieten vanaf de eerste kilometers. Anderen gaan duizenden kilometers weg en gaan pas proberen te genieten als ze op de plek van bestemming zijn. En dat valt dan soms ook nog bar tegen. Zonde.

Geniet van je hele reis, van elk moment, van waar je ook bent. Wees tevreden met wat je op dat moment hebt; wil wat je hebt.
Dat geldt ook voor de reis van het leven. Geniet van elk moment in je leven, door tevreden te zijn met wat je op dat moment hebt, waar je op dat moment staat. Ook het leven is een reis, waarop we allerlei dingen tegen komen. Prettige en onprettige. Daar leren we van, daar worden we sterker door. Als we bereid zijn te willen wat we hebben.
En bij dat leven horen momenten dat het niet loopt zoals je zou willen, je rijdt een doodlopende weg in, je krijgt een klapband, of - nog erger - er gebeurt een ongeval. Op die momenten is willen wat je hebt een uitdaging. Acceptatie is dan belangrijk. Misschien is het daarom ook wel dat mensen met grote uitdagingen in het leven soms zo gelukkig kunnen zijn. Zij hebben kunnen trainen in willen hebben wat je hebt. Ze moesten dat wel om te overleven.
Het is aan jou om te leren dat onder de knie te krijgen zonder grote tegenslagen. Wil wat je hebt. En wees daar tevreden mee.

Het is schrijnend om te zien hoeveel mensen in de financiële problemen zitten door huizenhoge schulden.
Vaak missen zij wat ik als student had: de zelfverdediging om niet toch dingen willen hebben die je niet kunt betalen.
Als je verantwoordelijkheid hebt, en verantwoordelijk neemt voor je eigen leven, koop je geen dingen die je niet kunt betalen. Dat doe je alleen als je niet hebt geleerd zelf de verantwoordelijkheid te dragen voor je leven. Maar helaas geldt voor te veel mensen dat ze zich niet bewust zijn van hun verantwoordelijkheid.

Ze gedragen zich nog als kind, het kind van tegenwoordig, wat krijgt wat het wil. Vaak zijn we zo ook opgevoed.
Het laat ook gelijk zien hoe we als ouder een voorbeeld moeten zijn voor onze kinderen. Niet maar alles kopen wat los en vast zit (dus ook niet voor je kinderen), eerst kijken of het wel verantwoord is. En misschien zelfs of het wel nodig is, of het wel iets toevoegt aan ons leven. Veel kinderen verzuipen in het speelgoed en weten zich nauwelijks te vermaken. Er is te veel.
Want meestal hebben we genoeg aan wat we al hebben. En is iets nieuws niet nodig.
Wil wat je hebt......het maakt je gelukkiger

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn