Als je te midden van veel mensen bent, is datgene wat je hoofdzakelijk hoort kritiek.
Kritiek op mensen, kritiek op politiek, kritiek op omgeving, en ga zo maar door.

Op zich kan het af en toe even lekker zijn om te zeuren, om de ergernis van je af te praten, om frustraties vrij te laten. Maar het heeft ook grote nadelen. Ten eerste wordt je er niet vrolijker van, en de mensen om je heen ook niet. Het energieveld wat je creëert met dat geklaag is zeker niet positiever of gezond makend. Bovendien krijgen steeds meer mensen het idee dat het zo hoort, dat de wereld zo in elkaar zit dat er bijna niets meer goed is. We worden met z'n allen ontevredener en gaan daardoor nog meer letten op alles wat niet goed is. En we komen in een neerwaartse spiraal, een ziekmakende spiraal van doemdenken en 'tegen' zijn.

Als ik af en toe in het verkeer zie hoe mensen reageren op het feit dat iemand even niet oplet, dan druipt de frustratie en ontevredenheid er bij veel mensen van af. De stoom komt soms uit de oren. Het aantal mensen wat als eerste fouten ziet in plaats van de goede dingen lijkt ook te groeien.

We hebben zo'n fantastisch lichaam, miljarden cellen werken allemaal samen om dat lichaam van alles te kunnen laten doen, te laten beleven, etc. En af en toe is er een stukje van dat lichaam wat niet helemaal doet wat we zouden willen. Dat is vervelend, zeker als het je invalideert.

Ik kan mezelf in dit verhaal als voorbeeld nemen. Door een lichte hersenbeschadiging en een posttraumatische dystrofie kon ik niet meer fatsoenlijk lezen en kan ik niet meer mijn werk als arts uitoefenen. Natuurlijk kan ik mijn hele focus daar leggen. Dan is mijn wereld ingestort, temeer daar mijn beroep ook mijn passie, mijn hobby en mijn roeping was. Dagelijks pijn en niet meer kunnen werken. Zelfs niet iets eenvoudigs kunnen doen in het beroep of een andere uitdagende functie. Een verzekering die niet fatsoenlijk uitkeert, waardoor je je in de steek gelaten voelt en financieel in zwaarder weer zit. Een geneeskunde die niets anders weet te zeggen dan 'je moet ermee leren leven, we hebben je niets te bieden'. Ik kan niets langdurig doen en alle hobby's die ik had lukken niet meer. Veel mensen bijeen zoals verjaardagen of winkelen put me letterlijk uit omdat je hersenen daarbij kennelijk ook een functie hebben. Mijn wereld wordt kleiner. veel kleiner. Alle reden om zwaar depressief te zijn.

En toch. Is dat zo? Ik kan dit soort stukjes (uit het hart, niet uit het verstand) nog schrijven, en me daardoor enigszins nuttig maken. Ik kan af en toe nog een potje tennissen. Ik kan Chi Neng® Qigong doen. Met name dat laatste maakt mijn wereld gevoelsmatig oneindig groot en is meer dan een compensatie voor het op een andere manier kleiner worden van mijn wereld. Bovendien leert het me dat je op momenten kunt genieten als je de focus maar juist legt. Als je maar juist naar het goede kijkt, en niet naar het foute.

Als ik naar mijn niet-functioneren kijk en me daar echt op concentreer, dan schieten de tranen in mijn ogen en voel ik mijn stemming acuut zakken, zelfs als ik dit schrijf. Maar ik kan er ook voor kiezen te kijken naar wat ik allemaal nog wel kan. Ik kan lopen, zelfs stukjes hardlopen; ik kan tennissen, ik kan praten, ik kan - redelijk - schrijven; ik kan in de tuin zitten en genieten van de vogels in de tuin, de bloemen; ik heb een vrouw die me ondanks alle veranderingen is blijven steunen; ik heb kinderen die me af en toe een hart onder de riem steken; en de rest van mijn lichaam doet het redelijk goed. Bovendien heb ik door de Chi Neng Qigong de pijn beter leren managen. Ik kan het ermee zelfs tijdelijk laten verdwijnen, en wellicht op den duur wel helemaal.

Kortom, als ik naar de goede kanten van mijn leven kijk (en onthecht van de materie) dan heb ik een mooi leven, sterker nog: een fantastisch leven. En dan heb ik ook nog vele jaren mensen in raad en daad mogen bijstaan als huisarts en als homeopathisch arts, ook al kan ik dat dan nu niet meer.
En wat heb ik te klagen als ik kijk naar mensen in Afrika of Zuidoost Azië, die niet te eten hebben en vaak geen dak boven het hoofd.

Nee, kijken naar het goede en het ook zien, maakt dat je naast alle ellende (die er ook is) ziet dat het leven en de wereld (ook) mooi zijn.
Zie wat goed is, focus je vooral daarop, en je bouwt voor jezelf een wereld die mooi is, die goed is.
Vergeet niet dat zowel het leven als de wereld zijn wat wij ervan maken. Maken we er een zooitje van, dan is het een zooitje. Maken we de wereld of ons eigen leven moeilijk en onleefbaar, dan is het moeilijk en onleefbaar.
Maar beslissen we vooral te kijken naar wat goed is, dan is het ook goed. Dan is het vooral goed.

Daarbij moeten we niet blind zijn voor wat niet goed is. Dat mogen we natuurlijk ook zien, en daar kunnen we ook naar handelen. Maar het gaat erom dat we een overwegend positief gevoel houden (goed voor het geluksgevoel en goed voor de gezondheid) door vooral te focussen op het goede in de mens en de wereld. Daardoor hebben we ook de energie om te veranderen wat niet goed is.
Door te focussen op wat fout is, zorgen we voor negatieve energie en stemming, niet goed voor geluksgevoel en gezondheid. Bovendien verliezen we op die manier veel energie die we beter zouden kunnen gebruiken.

Wees je bewust dat het een keuze is. Je kunt kiezen te focussen op het één of op het ander. Deels is het een gewoonte, maar die kun je ombuigen. Deels wordt het beïnvloed door al het negatieve waarmee kranten en journaals vol zitten, maar je kunt ervoor kiezen om dat niet meer binnen te laten komen (bijv. door er niet meer naar te kijken). Deels zijn de mensen om je heen van invloed, maar ook daar kun je kiezen tegengas te geven. Niet door hen te veranderen, maar door zelf te veranderen. Je zult zien dat als je dat volhardend doet, dat de anderen zullen volgen.

Verander je visie op de wereld zo nodig. Er zijn echt veel meer goede dan slechte mensen. Er zijn echt veel meer integere dan foute politici. Er gebeurt echt veel meer moois dan slechts op deze aarde. Zie dat, en geniet.
Dat is niet soft, maar dat is realistisch en praktisch. Dat is om je te brengen naar een gevoel van geluk, van met plezier op deze wereld zijn.
Mensen beweren wel eens dat het niet realistisch is. Nee, het is realistisch om de wereld zwarter te doen zijn dan ze is, om overal over te zeuren, om zwartgallig te zijn, daar allerlei ziektes door te krijgen, niet te kunnen genieten..........wauw, wat realistisch.

Zie het goede............en het goede ziet jou.