- Details
- Geschreven door Ed Monsma
Tot nu toe schreef ik vier boeken. Althans, ik publiceerde er vier op de site. Als ik er de energie voor heb, zullen er zeker meer volgen, al was het alleen al omdat ik er meer schreef zonder ze echt helemaal af te maken. Of omdat ik er aanvankelijk andere plannen mee had. Zodat ik meer mensen kon bereiken.
Geef ze s.v.p. door, wijs anderen er op. Ik hoop dat zo veel mogelijk mensen er iets aan hebben.
Bouw je eigen rots
Lezen? Klik Hier
Het eerste boek is een verhalend geschreven opsomming van een groot aantal 'hulpmiddelen', stukken gereedschap die we in het dagelijks leven kunnen gebruiken om te groeien, om ons te ontwikkelen in een richting die we willen. Het is een logisch gevolg van een leerzame periode in mijn eigen leven en het nut wat ik ondervond van alles wat ik had gelezen om te gebruiken om anderen te helpen.
Het zijn soms kleine stapjes die grote verschillen maken......
Wil je het lezen?
Leider over je eigen leven
lezen? Klik Hier
Het tweede boek is een min of meer logisch gevolg van het eerste. Ik verbaas me over het grote aantal mensen wat niet de verantwoordelijkheid voor hun eigen leven neemt. Of denkt dat ze dat niet kunnen doen, dat ze geen keuze hebben. Ook boek 3 gaat daar over, maar de inhoud verschilt. Je kunt je actief opstellen, de verantwoordelijkheid nemen, leider zijn (van je eigen leven wel te verstaan), en dat betekent dat je wat in de melk te brokkelen hebt, dat je wat te zeggen hebt, dat je dingen kunt veranderen. Ten goede uiteraard. Of niet, maar daar ben je dan ook zelf bij. Of je kunt passief opstellen, alsof je niets kunt veranderen in dit leven en aan jezelf.......je opstellen als slachtoffer (van het leven?). In dat laatste geval kun je altijd anderen de schuld geven van wat niet goed gaat en je handen in onschuld wassen. Maar tegelijkertijd ben je volledig afhankelijk van die anderen....
Je bent grotendeels zelf verantwoordelijk voor je gezondheid
Lezen? Klik Hier
Dit derde boek ligt enigszins in het verlengde van de vorige twee, maar gaat wat meer over de gezondheid. Ook dat is zo'n gebied - en ik kan het weten met alle ervaring vanuit de verschillende praktijken - waar te veel mensen zich opstellen als slachtoffer. Slachtoffer in de zin van "ik weet het niet", "ik kan niets", "ik heb er geen verstand van", "de ander weet het beter, eigenlijk weet iedereen het beter", "ik doe alleen wat mijn dokter zegt", etc. ik kan nog wel even door gaan. Veel mensen storten na een slechte diagnose in, om zich vervolgens helemaal passief over te geven aan de medische wereld. Op zich zou dat niet zo erg moeten zijn, want artsen hebben er voor gestudeerd...........maar, er is zoveel meer dan alleen dat lichaam. En bovendien zijn alle artsen het helemaal niet met elkaar eens over behandelingen, en bevinden veel artsen zich in een te conservatief wereldje met teveel oogkleppen om de hele werkelijkheid te kunnen zien. Hoe dan ook, het is nuttig om ook op dit punt leider te zijn. Enerzijds om je niet te snel omver te laten blazen, anderzijds om zinvol met je leven om te gaan op elk gebied. En waarom pas iets gaan doen bij een slechte diagnose en niet nu al preventief iets aan je gezondheid doen?
Hoe Chi Neng® Qigong mij weer op de been hielp
Lezen? Klik Hier
Dit vierde boek is een boek met een heel persoonlijk verhaal. Voor wie niets van me weet: in 2003 kreeg ik een fietsongeluk, met verstrekkende gevolgen. Chronische heftige pijn, extreme vermoeidheid, afwijkingen, etc. Ik was niet meer in staat te werken en moest met al die klachten leren omgaan, of ze proberen kwijt te raken. En ik wilde geen slachtoffer zijn......... Na enige jaren kwam ik (weer) in aanraking met o.a. Chi Neng Qigong, en dat was een prachtig gereedschap om me (mede) uit het dal te trekken. Een van de kritieken die ik er op kreeg is dat er teveel emotie in het verhaal zat. Wel, die zijn er ook genoeg geweest. Maar toen ik dit boekje schreef deed ik dat zo neutraal mogelijk. Ik schreef al ergens anders op de site dat in de Chi Neng Qigong heel veel - zo niet alle - hulpmiddelen zijn terug te vinden voor een mooi en krachtig leven. Hoewel ik ook andere dingen noem in het boekje - omdat die me mede hebben geholpen - heb ik het dan ook geschreven als ode aan de Chi Neng Qigong! Met dankbaarheid............
Geneeskunde, wat een vak........deel 1
Lezen? Klik Hier
Dit vijfde boek ben ik eigenlijk al begonnen vlak na het stoppen met de huisartsenpraktijk. Ik wilde verhalen delen, anekdotes. Mooie dingen, ervaringen, maar ook rare dingen en tegenstrijdigheden. Typische en minder typische gevallen uit de praktijk, die je niet altijd zou verwachten. Leermomenten, kippenvel-momenten. Aanvankelijk dacht ik het misschien zelfs te gaan uitgeven, maar na zo lange tijd en eigenlijk te veel verhalen en gedachten, heb ik besloten het als E-book delen op de site te zetten. Te beginnen met dit deel 1.
Het zijn aldus persoonlijke ervaringen vanuit de artsenpraktijk, in dit deel vooral uit de huisartsenpraktijk. Een bloemlezing van ervaringen en gedachtes, van serieus tot grappig.
- Details
- Geschreven door Ed Monsma
De flow, de stroom, de vloeiende beweging of de vloeiende kracht.
Het maakt niet uit hoe je het noemt, het gaat erom dat je leert ervaren wat het is. Je bent in de flow als de dingen die je doet bijna vanzelf gaan en je ervan geniet. Er zijn weinig mensen de hele dag in de flow, het is dus de kunst om het zo vaak mogelijk te zijn en zo dicht mogelijk te benaderen.
Het boek genaamd "Flow', geschreven door Mihaly Csikszentmihaly liet mij destijds inzien hoe verkeerd we vaak denken over de momenten dat we in de flow zijn, dat we ons gelukkig voelen. Mihaly deed onderzoek, en dat wees uit dat we ons vooral gelukkig voelen of in de flow zijn als we met iets bezig zijn.
Niet (!, en dat was een verrassing) als we voor de TV zitten en niet als we vrij hebben, wat je toch zou denken (immers: "há, lekker, straks vrij", of "straks lekker op de bank hangen"), maar juist als we aandachtig met iets bezig zijn. Mensen dachten dat ze zich gelukkiger zouden voelen als ze vrij hadden of als ze 's avonds na het werk zaten te zitten. Dat bleek dus niet te kloppen. Integendeel, we voelen ons juist vaak gelukkiger als we aandachtig met iets bezig zijn. Zelfs werk.
De beste kans om in de flow te zijn, maken we dus als we enthousiast aan het werk zijn; als we geconcentreerd en liefst gepassioneerd iets aan het uitvoeren zijn. Natuurlijk kan dat een hobby zijn, maar het kan evenzo werk zijn. Als we iets met aandacht doen zijn we in de flow en als we het enthousiast met aandacht doen, zijn we nog dieper in de flow.
Het is dus de kunst om enthousiast te zijn over de dingen die je doet, of dingen te doen waarover je enthousiast bent.
We zouden eigenlijk alleen werk moeten doen waar we enthousiast over zijn, maar dat is lastig, getuige allerlei onderzoeken waaruit blijkt dat veel mensen liever een andere baan zouden hebben.
Maar misschien is het ook mogelijk om enthousiast te zijn over je werk wat je tot nu toe niet zo leuk vond. Soms is het deels een kwestie van instelling. Door je huidige werk leuk te vinden of er enthousiast over te zijn, of door het in elk geval met aandacht te doen en niet zo op de automatische piloot, breng je er flow in.
En flow betekent dat je je gelukkiger voelt en op een gezondere manier bezig bent.
Zie ook het stukje over metaforen. Verander de metafoor over je werk en je kunt er flow in brengen.
Je kunt ook de omgeving van je werk opleuken. Een plant, eigen dingetjes, gewoon je werkomgeving gezelliger maken. Ook dat kan helpen om enthousiaster je werk te doen.
Besluit in elk geval als je toch je werk moet doen het te doen met aandacht en besluit om je voor te nemen je werk vanaf dit moment leuk te vinden. Besluit je werk voor je plezier te doen. Is toch fantastisch? Je doet iets voor je plezier en krijgt er ook nog voor betaald. En mocht er zich een mogelijkheid voordoen om voor ander werk te kiezen, wat je met nog meer plezier zou kunnen doen, is dat alleen maar meegenomen.
Met wat training is het mogelijk om veel dingen die minder leuk zijn toch enigszins of zelfs geheel leuk te gaan vinden. Het is een kwestie van mindset, van geestelijke instelling. Met behulp van metaforen of herkaderen gaat dat een stuk makkelijker. Als het kader van een looptraining voor jou is dat het moet omdat je straks een halve marathon wilt lopen en het vooral zwaar en vervelend is, zou je het kunnen herkaderen. Bijvoorbeeld in een gelegenheid waarin jij mag trainen om straks het voorrecht te hebben een halve marathon te kunnen lopen. En elke training wordt je sterker en na elke training is je conditie weer iets beter. En hoe beter je traint, hoe meer je in de flow gaat lopen. Door iets leuker te gaan vinden door herkaderen of het in een ander licht te zien, doe je niets verkeerd; sterker nog, het komt ten goede aan jou en je beleving.
Zelf doe ik in de periode dat ik dit schrijf elke ochtend 150 wallsquats. Wallsquats zijn bewegingen waarbij je met de voorzijde van je lichaam vrijwel tegen de muur staand beweegt van staan naar op je hurken en vervolgens weer omhoog. Het zijn oefeningen uit de Chi Neng Qigong en behoorlijk pittig. Het moet ook op de goede manier. Toen ik begon waren 10 er al erg veel. In de Chi Neng Qigong doen we gongs, d.w.z. we doen bepaalde oefeningen 100 dagen achter elkaar. Ik ben nu met de gong van 100 wallsquatts bezig (per dag wel te verstaan) en heb dat de laatste tijd opgevoerd naar 150. Dat duurt een half uurtje en daarna loopt het water van je af. Een half uur dezelfde beweging langs de muur in een rustig tempo.....
Je moet er het geduld voor opbrengen en je moet ermee doorgaan, ook als het moeizaam gaat en het zweet uit je poriën begint te lopen. En het begin gaat zoals met de meeste dingen het moeizaamst. Als ik nog in het begin ben, zeg ik tegen mezelf iets in de trant van "ik mag er nog 140". Bovendien concentreer ik me afwisselend op het universum (als ik boven ben) en het lichaam (als ik beneden ben). Ik mag dus elke dag 150 keer die beweging ervaren. 150 keer één zijn met het universum, 150 keer de chi naar mijn lichaam brengen, en tegelijkertijd mijn conditie flink verbeteren. Dat laatste is herkaderen t.o.v. het zien als een zware oefening die je uitput en de eentonige oefening die wel een half uur duurt ('t andere kader).
Maar tegelijkertijd is het een oefening die in de flow gaat. Ik sta een half uur in de flow die oefening te doen. In de flow, omdat ik door de instelling van mijn geest dat zo laat zijn. Bovendien zou het op spierkracht bijna niet gaan, in de flow gaat het makkelijk.
Dat geldt ook voor de rest van de Chi Neng Qigong oefeningen. Die gaan vrij snel in de flow, omdat je met je aandacht volledig bij de oefening bent. Bij de bewegingen die je maakt, en bij de dingen die je je voorstelt (zoals het al eerder genoemde universum, of de blauwe lucht of de horizon enerzijds en het lichaam anderzijds). Daarom zijn ze zo heerlijk om te doen en daarom zijn ze o.a. ook zo goed voor de gezondheid. In de flow.
Het is de kunst - en met enige oefening en juiste intentie lukt dat ook wel - om zoveel mogelijk te zorgen dat je in de flow komt. Zoek de flow in dingen die je doet. Maak het leuk als het niet leuk is, doe alsof je er zelf voor kiest het te doen.
- Details
- Geschreven door Ed Monsma
Zelfreflectie, of wel het naar jezelf kijken.
Ik schreef al dat het belangrijk was om van jezelf te houden en wat je zou kunnen doen om dat te verbeteren. Ook schreef ik al dat het belangrijk is jezelf met een korreltje zout te nemen en af en toe eens om jezelf te glimlachen.
Bij zelfreflectie kijk je af en toe eens naar jezelf en beoordeel je jezelf op je functioneren.
En dat kan op alle fronten en op alle facetten. Het gaat er niet om dat je dat negatief doet of alleen positief, het gaat erom dat je naar jezelf kijkt. Bewust naar jezelf kijkt. Misschien is het wel het best om het neutraal te doen, zonder oordeel, maar wel kritisch...
Als je doelen hebt gesteld kun je kijken of je op de weg naar die doelen bent.
Je kunt kijken hoe je in je relatie staat en welk aandeel jij daarin hebt. Investeer je genoeg in je relatie? Kom je aan je trekken, komt je partner aan zijn/haar trekken? Ben je een goede partner voor je partner, en gedraag je je ook zo?
T.a.v. je werk kun je kijken of je bent waar je zijn wilt, ben je oké met je werk, ben je een goede collega, een goede werknemer?
En als je je had voorgenomen een facet aan jezelf te veranderen of bij te sturen, hoever ben je daarmee?
Als je je had voorgenomen vaker 'nee' te zeggen omdat je dat nooit deed, is dat dan nu al gelukt? En, hoe voelt dat?
Als je je had voorgenomen om minder snel boos te zijn, hoe is dat dan nu?
Of als je je had voorgenomen om je minder te laten raken door dingen in het nieuws, door meer afstand te nemen of meer te relativeren, hoe gaat dat dan nu? Lukt dat al?
Of misschien had je je voorgenomen om meer consequent te zijn, of je meer aan afspraken met jezelf te houden....
Het is goed om af en toe naar jezelf te kijken en te zien hoe ver je bent, waar je staat, wat je zou kunnen veranderen om het nog beter te maken.
Als je bijvoorbeeld wisselende buien hebt, is het goed om via zelfreflectie er achter te komen hoe dat komt. Bijvoorbeeld door te kijken wanneer je die buien hebt. Dan kan bijvoorbeeld blijken dat die buien er vooral zijn als je te laat naar bed bent gegaan, ook al ontken je dat altijd als een ander dat zegt. En als je dat constateert, weet je dat je voortaan op tijd naar bed moet gaan of wat beter je best moet doen om aardig te zijn als je wel (te) laat naar bed bent gegaan.
Door zelfreflectie kom je er achter waarom je functioneert zoals je dat doet, en kun je iets veranderen.
Mensen zonder zelfreflectie hebben nooit zelf schuld aan wat er fout gaat, het ligt altijd aan de ander.
Ouders zonder zelfreflectie schelden hun kind de huid vol als het iets anders doet dan zij zouden willen en begrijpen helemaal niet waarom hun kind altijd schreeuwt en gilt. En waarom het kind zo onhandelbaar is als het ouder wordt.
Mensen zonder zelfreflectie vinden dat anderen zich aan ons moeten aanpassen zonder zelf ook maar een stap in de richting van die ander te doen. Mensen zonder zelfreflectie zien in de spiegel iemand anders dan degene die er voor staat.
Overigens is zelfreflectie twee richtingen op. Via de zelfreflectie zul je ook zien dat je een negatiever zelfbeeld hebt dan terecht is. Maar evenzo dat de manier waarop jij tegen X doet niet is wat X verdient. Zelfreflectie helpt je te creëren wat je wilt, helpt je bij te schaven en te boetseren tot je bent waar je wilt zijn. Want het gezegde 'verander de wereld en begin bij jezelf' is er niet voor niets.
Bij zelfreflectie is het ook goed om te kijken of jij je zelf aan de normen en waarden houdt waarvan je vindt dat ze belangrijk zijn. En het is goed om te kijken of je overtuigingen wel terecht zijn, of dat je er iets aan moet veranderen om te komen waar je wilt.
Het kan heel goed zijn om op een neutrale manier zelfreflectie te bedrijven. Het gaat er dan niet om of dat wat je ziet bij de zelfreflectie goed of slecht is, het gaat erom of je er iets aan wilt verbeteren. Het is als met een beeld wat je aan het beeldhouwen bent. Als je het van afstand bekijkt gaat het er niet om of het goed of slecht is, maar wat je er nog aan wilt verbeteren. Dat is niet perfectionistisch bedoeld, er is altijd wat te verbeteren, soms zijn het hele kleine dingetjes. Die een wereld van verschil kunnen maken.
Nogmaals, gebruik de zelfreflectie niet als een negatieve beoordeling van jezelf, probeer het zo neutraal mogelijk te doen, en zie het als een soort van analyse die je van tijd tot tijd (en op een gegeven moment zal dat dagelijks zijn naarmate je bewuster gaat leven) op jezelf los laat. Maar wees wel eerlijk en dus kritisch. Erken ook je minder sterke kanten, zodat je er iets aan kunt veranderen.
Als je er snel op los slaat als iemand iets verkeerds zegt in jouw ogen, en beweert dat je de rust zelve bent en niet snel boos bent, dan ben je niet eerlijk naar jezelf. Er zijn echter legio mogelijkheden er iets aan te verbeteren en je wordt er alleen maar een steeds beter mens van. Daarom leidt reflectie je uiteindelijk naar beter, en dus naar meer geluk.
Vergeet ook niet breed naar jezelf te kijken. Natuurlijk kun je als je wilt afvallen alleen naar dat stuk kijken en zien dat het niet zo goed lukt, en dat je nog teveel snoept, en dat de bikini nog steeds niet past, en dat je kont te dik is, etc.....Het is heel makkelijk om jezelf omlaag te halen, er zijn mensen die daar de hele dag mee bezig zijn. Maar kijk breder. Kijk ook naar wat je al bereikt hebt, naar wie er van je houden, naar de mensen waar jij van houdt, naar wat je allemaal al bereikt hebt. Overdrijf daarbij desnoods de kleine dingen om balans te brengen in je gevoel over jezelf.
Zie alles, en niet alleen het negatieve of alleen het positieve.
Zelfreflectie is het zien van alles wat jou betreft.
- Details
- Geschreven door Ed Monsma
Als je te midden van veel mensen bent, is datgene wat je hoofdzakelijk hoort kritiek.
Kritiek op mensen, kritiek op politiek, kritiek op omgeving, en ga zo maar door.
Op zich kan het af en toe even lekker zijn om te zeuren, om de ergernis van je af te praten, om frustraties vrij te laten. Maar het heeft ook grote nadelen. Ten eerste wordt je er niet vrolijker van, en de mensen om je heen ook niet. Het energieveld wat je creëert met dat geklaag is zeker niet positiever of gezond makend. Bovendien krijgen steeds meer mensen het idee dat het zo hoort, dat de wereld zo in elkaar zit dat er bijna niets meer goed is. We worden met z'n allen ontevredener en gaan daardoor nog meer letten op alles wat niet goed is. En we komen in een neerwaartse spiraal, een ziekmakende spiraal van doemdenken en 'tegen' zijn.
Als ik af en toe in het verkeer zie hoe mensen reageren op het feit dat iemand even niet oplet, dan druipt de frustratie en ontevredenheid er bij veel mensen van af. De stoom komt soms uit de oren. Het aantal mensen wat als eerste fouten ziet in plaats van de goede dingen lijkt ook te groeien.
We hebben zo'n fantastisch lichaam, miljarden cellen werken allemaal samen om dat lichaam van alles te kunnen laten doen, te laten beleven, etc. En af en toe is er een stukje van dat lichaam wat niet helemaal doet wat we zouden willen. Dat is vervelend, zeker als het je invalideert.
Ik kan mezelf in dit verhaal als voorbeeld nemen. Door een lichte hersenbeschadiging en een posttraumatische dystrofie kon ik niet meer fatsoenlijk lezen en kan ik niet meer mijn werk als arts uitoefenen. Natuurlijk kan ik mijn hele focus daar leggen. Dan is mijn wereld ingestort, temeer daar mijn beroep ook mijn passie, mijn hobby en mijn roeping was. Dagelijks pijn en niet meer kunnen werken. Zelfs niet iets eenvoudigs kunnen doen in het beroep of een andere uitdagende functie. Een verzekering die niet fatsoenlijk uitkeert, waardoor je je in de steek gelaten voelt en financieel in zwaarder weer zit. Een geneeskunde die niets anders weet te zeggen dan 'je moet ermee leren leven, we hebben je niets te bieden'. Ik kan niets langdurig doen en alle hobby's die ik had lukken niet meer. Veel mensen bijeen zoals verjaardagen of winkelen put me letterlijk uit omdat je hersenen daarbij kennelijk ook een functie hebben. Mijn wereld wordt kleiner. veel kleiner. Alle reden om zwaar depressief te zijn.
En toch. Is dat zo? Ik kan dit soort stukjes (uit het hart, niet uit het verstand) nog schrijven, en me daardoor enigszins nuttig maken. Ik kan af en toe nog een potje tennissen. Ik kan Chi Neng® Qigong doen. Met name dat laatste maakt mijn wereld gevoelsmatig oneindig groot en is meer dan een compensatie voor het op een andere manier kleiner worden van mijn wereld. Bovendien leert het me dat je op momenten kunt genieten als je de focus maar juist legt. Als je maar juist naar het goede kijkt, en niet naar het foute.
Als ik naar mijn niet-functioneren kijk en me daar echt op concentreer, dan schieten de tranen in mijn ogen en voel ik mijn stemming acuut zakken, zelfs als ik dit schrijf. Maar ik kan er ook voor kiezen te kijken naar wat ik allemaal nog wel kan. Ik kan lopen, zelfs stukjes hardlopen; ik kan tennissen, ik kan praten, ik kan - redelijk - schrijven; ik kan in de tuin zitten en genieten van de vogels in de tuin, de bloemen; ik heb een vrouw die me ondanks alle veranderingen is blijven steunen; ik heb kinderen die me af en toe een hart onder de riem steken; en de rest van mijn lichaam doet het redelijk goed. Bovendien heb ik door de Chi Neng Qigong de pijn beter leren managen. Ik kan het ermee zelfs tijdelijk laten verdwijnen, en wellicht op den duur wel helemaal.
Kortom, als ik naar de goede kanten van mijn leven kijk (en onthecht van de materie) dan heb ik een mooi leven, sterker nog: een fantastisch leven. En dan heb ik ook nog vele jaren mensen in raad en daad mogen bijstaan als huisarts en als homeopathisch arts, ook al kan ik dat dan nu niet meer.
En wat heb ik te klagen als ik kijk naar mensen in Afrika of Zuidoost Azië, die niet te eten hebben en vaak geen dak boven het hoofd.
Nee, kijken naar het goede en het ook zien, maakt dat je naast alle ellende (die er ook is) ziet dat het leven en de wereld (ook) mooi zijn.
Zie wat goed is, focus je vooral daarop, en je bouwt voor jezelf een wereld die mooi is, die goed is.
Vergeet niet dat zowel het leven als de wereld zijn wat wij ervan maken. Maken we er een zooitje van, dan is het een zooitje. Maken we de wereld of ons eigen leven moeilijk en onleefbaar, dan is het moeilijk en onleefbaar.
Maar beslissen we vooral te kijken naar wat goed is, dan is het ook goed. Dan is het vooral goed.
Daarbij moeten we niet blind zijn voor wat niet goed is. Dat mogen we natuurlijk ook zien, en daar kunnen we ook naar handelen. Maar het gaat erom dat we een overwegend positief gevoel houden (goed voor het geluksgevoel en goed voor de gezondheid) door vooral te focussen op het goede in de mens en de wereld. Daardoor hebben we ook de energie om te veranderen wat niet goed is.
Door te focussen op wat fout is, zorgen we voor negatieve energie en stemming, niet goed voor geluksgevoel en gezondheid. Bovendien verliezen we op die manier veel energie die we beter zouden kunnen gebruiken.
Wees je bewust dat het een keuze is. Je kunt kiezen te focussen op het één of op het ander. Deels is het een gewoonte, maar die kun je ombuigen. Deels wordt het beïnvloed door al het negatieve waarmee kranten en journaals vol zitten, maar je kunt ervoor kiezen om dat niet meer binnen te laten komen (bijv. door er niet meer naar te kijken). Deels zijn de mensen om je heen van invloed, maar ook daar kun je kiezen tegengas te geven. Niet door hen te veranderen, maar door zelf te veranderen. Je zult zien dat als je dat volhardend doet, dat de anderen zullen volgen.
Verander je visie op de wereld zo nodig. Er zijn echt veel meer goede dan slechte mensen. Er zijn echt veel meer integere dan foute politici. Er gebeurt echt veel meer moois dan slechts op deze aarde. Zie dat, en geniet.
Dat is niet soft, maar dat is realistisch en praktisch. Dat is om je te brengen naar een gevoel van geluk, van met plezier op deze wereld zijn.
Mensen beweren wel eens dat het niet realistisch is. Nee, het is realistisch om de wereld zwarter te doen zijn dan ze is, om overal over te zeuren, om zwartgallig te zijn, daar allerlei ziektes door te krijgen, niet te kunnen genieten..........wauw, wat realistisch.
Zie het goede............en het goede ziet jou.
- Details
- Geschreven door Ed Monsma
Zeg wat je wilt zeggen, in plaats van wat anderen willen horen (Henry David Thoreau)
Hou wel rekening met het eerder genoemde hulpmiddel 'wees onberispelijk in je woord'. Kwets niet onnodig mensen met wat je zegt, maar zorg ervoor dat je ook niet zo iemand bent die altijd maar zegt wat anderen willen horen.
Er zijn twee uitersten met daar tussenin heel veel tinten grijs. De uitersten zijn de mensen die altijd iets aan te merken hebben en altijd tegen een ander ingaan, en degenen die altijd met de wind mee waaien en het altijd met de ander eens zijn of dingen zeggen die de ander wil horen.
Het kan nuttig zijn om te zeggen wat de ander wil horen, zeker als het om complimenten gaat. Of om een examen waarbij je weet wat de ander wil horen (ook al ben je het er niet mee eens).
Maar meen wel wat je zegt.
Als je dingen zegt die je niet meent, weet je onbewuste op een gegeven moment helemaal niet meer wat waar is en wat niet waar is. En dat betekent dat alles wat je tegen jezelf zegt ook niet meer voor waar wordt aangenomen. Want je zegt wel dat je gezond wilt zijn en je zegt wel dat je gelukkig wilt zijn, maar is dat echt zo?
Het zeggen wat de ander wil horen betekent al te vaak dat we niet zeggen wat we vinden, niet zeggen wat we eigenlijk zouden willen zeggen. En toegegeven, het kan af en toe lastig zijn en dingen ingewikkelder maken als we zeggen wat we willen zeggen. Maar als we dat niet doen, dan onderdrukken we onze mening en de emoties die daarbij horen, en dat is op zich al niet gezond.
Door niet te zeggen wat we willen zeggen maken we onszelf kleiner dan die ander, en dat zou een gewoonte kunnen worden. Waardoor we steeds kleiner en steeds onbelangrijker worden, steeds minder voor onszelf opkomen.
Als het al eens gebeurt dat je om de een of andere reden - de goede lieve vrede bijvoorbeeld - inslikt wat je zou willen zeggen, wees je dat dan bewust. En zeg tegen jezelf dat je het er niet mee eens bent maar bewust je mond hebt gehouden. Dat je er geen gewoonte van maakt.
Zo ook bij het eerder genoemde examen. Weet dat je antwoord geeft om de ander te plezieren - en daardoor een voldoende te halen - maar dat je zelf wat anders vindt.
Aan de andere kant - en met name geldt dat voor de mensen die vaak kritiek hebben en menen dat het altijd anders moet (op hun manier) - kun je je ook afvragen hoe belangrijk het is om in een situatie te zeggen wat je wilt in plaats van wat de ander wil horen.
Zeker in liefdesrelaties doen we vaak suiker in de wijn om de relatie goed te houden. Dat is helemaal niet verkeerd, als we het maar niet te vaak doen! Het gevaar ligt op de loer. Fiona Brouwer - een relatietherapeute - vertelde ooit dat je in relaties vaak een schildpad en een hagelbui hebt. Zodra de een kritiek heeft, wordt de ander stiller. Zodra de hagelbui begint, trekt de schildpad zijn kop in, trekt zich terug. Voor even is dat niet erg en soms verstandig, maar als de schildpad steeds weer de kop intrekt, dan is er in de relatie iets structureel mis. De schildpad wordt er zeker niet gelukkiger door. De regenbui ook niet, want die wil tegengas, en krijgt het niet. De regenbui gaat harder en harder, en de schildpad wordt alleen maar stiller.
Zelf heb ik regelmatig dat ik bij een keuze die ik moet maken waarbij mijn partner betrokken is, een keuze maak waarmee ik probeer de wens van mijn partner mee te wegen. In het verleden heb ik me vaak afgevraagd of ik daarmee mijn eigen wens of mijn eigen gevoel onderdrukte. En telkens weer kwam ik tot de conclusie dat dat niet zo was, dat het me eigenlijk (bijna) om het even was en niet zoveel uitmaakte welke keuze ik maakte. En als ik dan een keuze kan maken waarmee ik een ander plezier doe, dan geeft dat voor mij de doorslag, zelfs een meerwaarde. Dat is zelfs een beetje egoïstisch, want ik voel me er prettiger door. En denk niet dat ik een 'pleaser' ben, want ik heb ook heel duidelijk mijn mening en mijn grenzen waar ik niet mee laat sollen en waar ik niet over laat gaan.
Het belangrijkst is wellicht dat je je bewust bent van wat er gebeurt. En dat je je onbewuste, je diepere ik, blijft vertellen wat je wilt en wat je vindt. Te vaak niet zeggen wat je wilt maakt je niet gelukkiger, ten dele omdat je eigen ik niet meer weet wat het aan je heeft.
Ik heb dat mensen wel eens horen zeggen: "Ik weet eigenlijk niet meer wie ik ben, ik heb me altijd zo aangepast aan anderen en zo de mening van anderen overgenomen. Wie ben ik zelf?".
Zorg dat je blijft weten wie je bent en wat je wilt. Gebruik affirmaties als je problemen hebt met voor jezelf opkomen. En wees je altijd bewust als je iets zegt wat je eigenlijk niet vindt, zorg dat je tegen jezelf eerlijk blijft.
Eerlijk duurt het langst............en maakt je gelukkiger dan gedraai en onderdrukking.
