comfortzone

Onze comfortzone is het gebied, de zone, waarin we ons prettig voelen, waarin we ons oké voelen. Dat geldt ook voor de comfortzone in ons leven.

En dat is natuurlijk lekker, maar leidt er maar al te vaak toe dat we daar zoveel mogelijk in blijven. Er soms compleet niet meer uit komen.......
We kennen allemaal wel mensen die hun hele leven al in dezelfde plaats wonen, sommige van die mensen zijn nog nooit buiten die plaats op vakantie of uit logeren geweest. Heel sporadisch zijn er zelfs mensen die zo'n plaats nooit uit zijn geweest.
De comfortzone van die mensen is dus heel beperkt. Ze zouden zich diep ongelukkig voelen als ze naar een andere plaats moesten of op vakantie zouden gaan ver buiten die plaats.

Zo ontmoette ik een directeur van een bedrijf, waarvan ik de indruk kreeg dat hij een brede kennissenkring had en flexibel bewoog in de samenleving, al klopte dat niet met het homeopathisch middel waar ik op uit kwam. Toen ik daarom uitvoeriger ging uitvragen bleek hij alleen in zijn kleine kantoortje te komen, niet op de werkvloer, en ook nimmer naar andere mensen toe te gaan. Alleen thuis en in zijn kantoortje voelde hij zich comfortabel. Een geringe comfortzone dus.

Onlangs kwam ik een quote tegen die zei dat je alleen buiten je comfortzone in staat was te groeien. Dat zou wel eens waar kunnen zijn.
Immers, waarom voel je je binnen je comfortzone prettig? Omdat je er alles weet en kent, en niet voor onverwachte of grote verrassingen komt te staan. Als je er op een andere manier naar kijkt zou je kunnen zeggen: er valt weinig of niets te leren.

Toen ik de quote las, dacht ik 'maar dat is toch niet waar, als je dagelijks Chi Neng Qigong doet, groei je geweldig'. Tot ik me realiseerde dat ik daar ook een keer mee begonnen ben. En toen ik dat deed, vond ik het in eerste instantie ook maar raar. Ik was toen onderdeel van een paar honderd mensen die het allemaal tegelijk deden, dus viel je niet zo op. Omdat het een goed gevoel gaf, ging ik er daarom thuis mee door; maar ook dat was veilig, want niemand zag dat! Later ging ik met een werkreis mee naar Mallorca, maar ook daar deden al die mensen mee en viel ik niet al te veel op.

Kortom, ik moest wel degelijk uit mijn comfortzone om iets te doen wat ik nooit had gedaan, maar het prettige was dat ik óf omringd was door anderen die het ook deden, óf het kon doen zonder dat iemand het zag. NU sta ik regelmatig in de duinen op een veldje waar veel mensen passeren, wat me helemaal niet uit mijn concentratie haalt. Ook daar was een stap buiten mijn comfortzone voor nodig.

Soms worden we zonder dat we er iets in te zeggen hebben uit onze comfortzone gehaald. Denk aan een ongeluk, een ernstige ziekte, een ontslag, een scheiding. Nu de economische crisis of recessie. En in bijna al die gevallen is dat een opgelegde kans om als mens te groeien. Soms gaan we door een diep dal, en lijkt de berg erna erg steil en ogenschijnlijk onneembaar. Maar we komen vrijwel allemaal boven en kunnen terugkijkend constateren dat we er iets van hebben geleerd, dat we in het leven een stukje zijn gegroeid. Hoe raar het ook mag klinken, ik heb veel mensen in de laatste fase van hun leven - tot op hun sterfbed - enorm zien groeien. Groeien als bewust levend mens.

En natuurlijk is het de kunst om je ook buiten je comfortzone gelukkig te voelen. Regelmatig uit je comfortzone geraken brengt je daar dichterbij, omdat je gaat inzien dat allerlei dingen waarvan je dacht dat ze je gelukkig maakten dat niet doen. Als je het verkeerde idee hebt dat geld en materie je gelukkig maken, dan kom je erachter dat het niet zo is als je tegenslagen ontmoet die je uit je comfortzone halen. Maar tegelijkertijd kom je er achter dat je om gelukkig te kunnen zijn om jezelf moet geven (op een gezonde manier) en je daar bewust van moet zijn.

Hoe bewuster je leeft, hoe meer je geluk kunt ervaren, in de kleinste dingen.
Ik verbaas me soms over beelden uit bijvoorbeeld Pakistan, waar mensen leven onder de blote hemel of onder een klein afdakje. Mensen die familie en bezittingen zijn kwijtgeraakt, die vaak hun kleine kinderen zien sterven. Nauwelijks bezittingen. Toch zie je lachende mensen, en vrolijk spelende kinderen. Niet met hun i-pad of computerspelletjes, maar met stokjes en steentjes. Die mensen zijn vaak meerdere keren uit hun comfortzone geknikkerd en hebben als geen ander leren ervaren dat geluk zit in de kleine dingen, in de zonnestralen, in de vrolijkheid van je kind, in het besef dat je leeft. Geluk is dat moment, dit moment.

Het is jammer dat we dat soort beelden vaak zien in combinatie met verzoeken geld te storten voor die arme mensen, want het zou zo educatief kunnen zijn voor ons. We kunnen er zoveel van leren, zeker als het gaat om het gevoel van geluk. Het zou zo goed zijn als dat het issue zou zijn (en gelukkige mensen zullen eerder geld geven wellicht).

Veel mensen voelen zich depressief en vinden dat raar, omdat ze alles toch hebben: een eigen huis, een auto, een caravan, een tuin, een partner die goed verdient, een status, etc.
De vraag zou kunnen zijn of al die bezittingen nu juist niet de weg naar depressie hebben veroorzaakt. Bovendien kun je je afvragen of al die dingen wel bijdragen aan de comfortzone. Het hebben van bezit kan leuk zijn, maar we moeten ons verzekeren tegen diefstal of bijvoorbeeld brandschade, omdat dat allemaal zou kunnen gebeuren. Bovendien, stel je voor dat je het kwijtraakt? Dat het bankensysteem instort? Dat je je hypotheek niet meer kan betalen? Dat je auto wordt beschadigd door vandalen? Dat je partner er morgen met een ander vandaar gaat?

Bezit is kortom iets wat je kunt kwijtraken en omdat ook dat bewust of onbewust in ons hoofd zit, leidt bezit vaak juist niet tot geluk.

Maar omdat we graag denken dat het wel zo is, vergeten we waar geluk echt vandaan komt. Namelijk van die kleine dingen. Van een instelling van de geest die daar oog voor heeft. En omdat we dat vergeten of zelfs nog niet ontdekt hebben, is er een depressief gevoel.

Ons verstand zegt namelijk dat we met al die dingen gelukkig zouden moeten zijn. En hoe meer we dat blijven zeggen tegen onszelf terwijl we ons niet oké voelen, hoe dieper de depressie wordt. En dan al die vrienden en ouders die goed bedoeld zeggen "maar hoe kan dat toch, je hebt alles wat je hartje begeert....".

Daarom is het goed om af en toe eens heel bewust uit de comfortzone te stappen, als groeiproces.

Doe eens iets heel anders, doe eens gek. Om te leren waar geluk vandaan komt, om te leren omgaan met hindernissen en uitdagingen.
Uiteindelijk zal het je gelukkiger maken!

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn