Word één met wat je hindert....

Dingen kunnen ons soms behoorlijk in de weg zitten, hinderen. En als iets ons hindert, zetten we ons er tegen af. Iets wat ons hindert is vervelend, willen we kwijt. het is onze vijand.
Toch kan het juist dan nuttig zijn om ons te vereenzelvigen met het probleem, één te worden met dat wat ons hindert.
Het tegenovergestelde is namelijk ook waar: wat we afstoten keert zich als een boemerang tegen ons. 

Ik wil een paar voorbeelden noemen om het te verduidelijken:

Een lichamelijke kwaal, bijvoorbeeld last van de schouder. Als we last van de schouder hebben, vinden we dat vervelend en we neigen dan ons af te zetten tegen de pijn, en dus tegen de schouder. We krijgen een negatief gevoel naar de pijn en dus de schouder. We krijgen een hekel aan de pijn en dus de schouder. In feite krijgen we een hekel aan een stukje van ons lichaam, we zetten ons af tegen een stukje van ons lichaam. We zetten ons dus af tegen (een stuk van) onszelf.
Dat is absoluut niet constructief, in tegendeel, dat werkt averechts. De schouder zal minder snel herstellen onder die negatieve energie.
Als je daarentegen bewust met een positief gevoel je schouder en de pijn benadert - je schouder masseert, vertroetelt - zal het herstel sneller gaan. De doorbloeding neemt toe, het afweersysteem is effectiever in dat gebied. Door één te zijn met je klacht verdwijnt ie sneller. Je kunt als de pijn hevig is ook midden in de pijn gaan zitten, het over je heen laten komen; dan zul je merken dat het minder erg wordt.

Angst. Als we angst ervaren, gaan we ons daar tegen afzetten. Dat is een logische reactie, we willen geen angst, dus is angst onze vijand en zetten we ons er tegen af. We kunnen zelfs even doen of we geen angst hebben, de angst ontkennen. Maar al snel blijkt dat het averechts werkt. De angst wordt alleen maar groter. Het kan helpen om de angst te trotseren en te ervaren dat je onterecht angstig was, maar vaak leidt ook dat tot een teleurstelling omdat de angst steeds groter wordt als je niet echt trotseert. 
Ook hier kun je de angst als het ware over je heen laten stromen. Kruip in de angst, wordt één met je angst. En kijk wat er gebeurt. Laat de angst je overspoelen en je zult merken dat de angst erdoor afneemt of verdwijnt. Het verdwijnt in het niets.

De vuurloop. Ik deed een aantal vuurlopen en vanaf de eerste keer werd ik één met de vlammen als het hout in brand stond, ik werd één met het vuur, ik versmolt met het vuur. (uiteraard in mijn hoofd, mentaal). Als ik daarna over de smeulende, gloeiende sintels liep (ca. 900 graden), was ik ook één daarmee. Er gebeurde helemaal niets.
Tot ik er op een keer te makkelijk over dacht, niet één werd met het vuur, maar dacht 'ik doe het wel even'. Toen had ik blaren op mijn voetzolen. Eén met het vuur gebeurde er niets, maar los van het vuur verbrandde ik mijn voeten. Voor mij was dit een metafoor voor alle andere voorbeelden die ik hier noem.

Eenzelfde ervaring heb ik met het doorslaan van een stuk hout met de hand. Ik heb mensen gefrustreerd hun handen kapot zien slaan op het hout omdat ze met alle macht sloegen, om hun ego niet te beschadigen als het niet zou lukken. Ook mijn eerste slag was pijnlijk en ineffectief omdat ik twijfelde, er niet echt in geloofde dat ik het zou kunnen. De tweede keer dacht ik 'als een ander het kan, kan ik het ook'.
En met een korte stevig slag sloeg ik het hout in twee delen. De eerste keer was het hout mijn vijand, het hout was tegen me en zou me weerhouden (wat ook gebeurde). De tweede keer was het hout meer mijn vriend, het zou mij bevestigen in het feit dat ik het ook kon. Overigens lag het doel hoger dan alleen maar hout doorslaan. Het werkelijke doel was iets waar je voor ging en dat lag achter het hout. De focus lag dus ook net achter het hout, waarmee je dus kon kiezen of het hout je vijand werd die je tegenhield je doel te bereiken of dat je je niet liet tegenhouden en het hout niet de onverslaanbare vijand was......

Drukte, herrie. Soms ben je in een situatie waar je overweldigd wordt door de drukte of de herrie. Je wordt er langzaam gek van. Ook in die situatie is het soms het beste om je bijna letterlijk te laten overspoelen door wat je hindert. Wordt één met de ruimte waarin je bent, met de herrie, met de drukte. En je zult merken dat je er minder last van hebt.

Als je onderdeel bent van een geheel, behoor je tot het geheel en heb je minder of geen last. Dat is denk ik de clou van deze methode. Net als de schouder: als je schouder onderdeel van jou is in plaats van een hinderlijk aanhangsel, heb je minder last van die schouder. Als je één bent met je angst is de angst minder een probleem, etc.

Bij de Chi Neng Qigong doen we soms langdurig de push-pull beweging. We duwen de handen van ons af met rechte armen en met de schouders naar voren, en draaien de schoudergewrichten via omhoog naar achteren en weer beneden. terwijl de armen bijna gestrekt blijven. En duwen de armen weer uit. Als je dat in het begin langer doet, worden de armen steeds zwaarder en gaan de schoudergewrichten of de bovenarmen zeer doen. En steeds erger als je je focus daar legt.
Je kunt je concentreren op 'ver weg' of 'in de kosmos' als je de handen naar voren duwt en 'in het lichaam' als je schouders zich ontspannen (als ze naar beneden zijn), als je dat goed doet helpt het. Als je de pijn gewaar wordt en daar emoties over krijgt (boosheid, frustratie, verdriet, teleurstelling of wat dan ook), wordt het alleen maar erger. Maar bij erge pijn kun je ook helemaal in de pijn gaan zitten, dan verdwijnt het ook. Waarschijnlijk omdat de pijn en jij één worden. Het versmelt, je wordt één met het alles.

En dus is er niets meer wat je hindert.
Zelfs bij een persoon waar je onmin mee hebt, werkt het. Laat je in je gevoel versmelten met die ander en je zult merken dat je aversie minder wordt. Daardoor kun je op een andere manier kijken naar wat er gebeurt is, kun je die persoon in een ander kader zien. Het helpt om de kloof te overbruggen.

Wordt één met wat je hindert........het maakt je sterker, groter, één geheel.