Toen ik een cursus train de trainer deed (het trainen van groepen), moesten we ook regelmatig spreken voor de zaal. Op een gegeven moment moesten we intuïtief een metafoor kiezen die ons zou helpen. Een metafoor is een vorm van beeldspraak, een vergelijking waarbij je niet letterlijk maar figuurlijk gebruik maakt van je keuze. Zoals het leven als spel zien of als een schilderij wat je zelf schildert, jezelf als een bepaald dier. In dit geval dacht ik bewust aan een beer of zo. Standvastig en krachtig, in eigen kracht. Maar omdat we het intuïtief moesten doen kwam er heel iets anders uit.......

Herinner je je nog dat je ooit spreekbeurten moest houden?

Jij, voor de klas, met een verhaal wat je had bedacht of over een onderwerp wat je als opdracht had?

Wat was het gevolg bij vrijwel iedereen? Nervositeit, slecht slapen, angst af te gaan, angst te gaan stotteren of de draad kwijt te raken, angst niet uit je woorden te komen, angst voor een black out, angst voor gek te staan of uitgelachten te worden, etc.
Bovendien werden we beoordeeld met een cijfer (competitie, vergelijken, presteren).

Maar stel je voor dat de aanpak heel anders zou zijn. Dat het idee is dat we ook van een spreekbeurt een leerproces maken. Dat we een spreekbeurt gebruiken om elkaar te laten groeien. Dat het vooral ook leuk moet zijn, zoals leren leuk behoort te zijn. (Helaas vergeten ook docenten dat te vaak). Dat het een soort van spel is.
Je kunt kinderen zelfs leren te visualiseren, te visualiseren hoe ze krachtig – in eigen kracht – een spreekbeurt houden waar iedereen enthousiast over is.

En in plaats van commentaar op elkaar te geven, kunnen de leerlingen bedenken hoe ze de ander sterker kunnen maken, beter kunnen maken, overtuigender kunnen laten zijn, etc.

Ik denk echt dat onderwijs zoveel leuker kan zijn dan het vandaag de dag is. En dat er daardoor zoveel meer geleerd kan worden. Maak het allemaal minder serieus, laat kinderen spelenderwijs leren door er spelelementen in te brengen, door er plezier in te brengen, door op een leuke uitdagende manier samen te werken en elkaar beter te maken. Door metaforen te gebruiken, affirmaties, visualisaties.
Stel dat door het plezier en de daardoor toegenomen (onbewuste) bereidheid tot opname van de stof er 3x zo snel geleerd wordt, dan kun je dus 66% ‘verspillen’ om het leuk te maken.

Even terug naar de spreekbeurt. Met de lessen die we leerden over scheppen, weten we nu dat als je een spreekbeurt houdt terwijl je verbonden bent met je Bron, de informatie over wat je moet zeggen kan stromen. Dat je verbonden bent met de universele kennis en in elk geval niet zonder inspiratie of woorden komt te zitten. Dat het verbinden met de bron ook ervoor zorgt dat je wens over die spreekbeurt uit kan komen.

En hoe verbinden we met de Bron? Door in een goede staat, een goede stemming te zijn. Door het gevoel van liefde, compassie, respect, dankbaarheid. Door niet bezig te zijn met mogelijk falen.

En dat is dus precies het tegenovergestelde van de spanning die ik altijd ervoer als ik op school voor de klas stond. Zelfs als ik wist niet uitgelachen te worden was er wel het idee niet meer te weten wat ik moest zeggen, een black out, of een hoop commentaar na afloop.
Een klas die me zat aan te gapen en zat te wachten op fouten en al zat na te denken over het commentaar. 

Het gevoel van liefde, dankbaarheid, compassie en respect kan er ook alleen maar zijn als je je veilig voelt. Dus moet je (als leerkracht) een veilige omgeving creëren, waarbij leerlingen zich niet vogelvrij voelen, maar gesteund door hun klasgenoten. Een soort van één zijn met elkaar waarbij er eigenlijk niets fout kan gaan. Dat geeft mensen vertrouwen, maakt ze sterker, ook in andere situaties later. In het echte leven.

Maar goed, genoeg over leerlingen, leerkrachten en school. Ook in het dagelijks leven van alledag hebben mensen vaak een gevoel wat vergelijkbaar is met dat gevoel van die spreekbeurten. We moeten ons telkens weer bewijzen, we willen niet afgewezen worden, we willen niet met een mond vol tanden staan, we willen niet negatief beoordeeld worden, we willen gewaardeerd worden, we willen dat er van ons gehouden wordt.

(En raar genoeg zijn er ook te veel mensen die uit angst afgewezen te worden zich bij voorbaat al tegendraads gaan gedragen, afzetten, zodat zij gelijk krijgen in hun angst. En nog meer het gevoel krijgen dat ze zich moeten bewijzen en dat ze niet goed genoeg zijn).

En ook alles wat er verder (zeker nu) in de wereld gebeurt maakt het niet gemakkelijker om met heel veel plezier te leven. Toch is dat de uitdaging en is dat wat ons sterker en krachtiger kan maken. Wat ons de kracht of macht geeft onze nabije en verre toekomst vorm te geven zoals wij dat willen. Met plezier leven dus. 

Ik kwam daar onlangs een mooie uitspraak van tegen (Gregg Braden):

Leef je waarheid, geloof in je waarheid en vertrouw op je waarheid. Doe dat, waar je ook bent, in wat voor gezelschap of situatie dan ook. Doe het vriendelijk en met compassie.
(besef dat iedereen op een ander niveau wakker is in deze wereld)

En belangrijk voor de ‘waarheid’ is te beseffen dat we krachtige en machtige wezens zijn, die in staat zijn te scheppen, die niet bij toeval maar met intentie zijn ontstaan, die gedijen door samenwerking in plaats van strijd en competitie, die verbonden zijn met alles en iedereen en niet alleen staan.
Bovendien weten we nu dat het belangrijk is zoveel mogelijk te zorgen dat we ons ‘goed’ voelen (liefdevol, respectvol, dankbaar, compassievol). Het opent wegen waarvan we niet wisten dat die er waren.

Er is nog een reden om die gevoelens veel te hebben, het zit in elkaars verlengde en is puur wetenschappelijk vastgesteld. Het heeft te maken met de ‘hersencellen’ in ons hart, die onafhankelijk van de hersenen kunnen denken, onthouden en leren.

Daarover volgende keer meer…………

P.S.

Intuïtief kwam bij mij een waterval als metafoor op. Eerst begreep ik dat niet, wat moest ik met een waterval?
Maar toen dacht ik ‘spraakwaterval’, en ik dacht aan de rust die een waterval ook kan geven, en aan de kracht van zo’n waterval.

Het was een mooie en krachtige metafoor, en voortaan was ik een waterval als ik voor de groep stond. Krachtig, statig, rustig, stromend. Het hielp me fantastisch.

Het grappige is dat als je zo’n metafoor hebt, je hem ook op andere momenten kunt gebruiken.

Sluit je ogen, denk aan je metafoor, stel je voor dat je die metafoor bent, haal diep adem, en…….doe je ding.