Details

Geschreven door Ed Monsma

Gepubliceerd: 02 februari 2016

Laatst bijgewerkt: 29 februari 2016

Wie een vraag stelt, is slechts vijf minuten dom, maar wie er geen stelt, blijft dom ...zijn hele is leven lang. (Chinees)

Vragen betekent groeien. Kinderen in de groei vragen je de oren van je hoofd.

Je kunt op verschillende manier antwoorden krijgen op je vragen. Zelf ben ik niet zo'n vrager, ik heb te snel het gevoel dat ik anderen lastig val met mijn gevraag, of dat het niet uitkomt.
Dat betekent niet dat ik geen vragen heb en ze niet stel, ik zoek alleen zelf naar de antwoorden. Toen ik nog goed kon lezen las ik 2-3 boeken per week. Uit nieuwsgierigheid, om antwoorden op mijn vragen te krijgen.

Anderen vragen het direct aan de persoon die de vraag zou kunnen beantwoorden. Dat is ook prima. Ik kan dat soort mensen benijden. Mijn vrouw heeft als ze in een groep een vraag heeft minder moeite om die vraag publiekelijk te stellen omdat zij zich heeft overtuigd van het feit dat ook anderen die vraag beantwoord willen weten, maar hem niet durven te stellen. En prima hulpmiddel om het daarmee wel te doen. Door anderen te helpen help je in dit geval jezelf.

Een groot man die groot is geworden omdat hij bleef vragen stellen is Edison. Edison heeft telkens opnieuw geprobeerd dat wat later de gloeilamp werd te maken. Het verhaal gaat dat hij het 999 keer geprobeerd heeft en dat het de duizendste keer lukte. Het lukte, omdat hij zich vragen bleef stellen. Uiteraard over de werking van de onderdeeltjes van de gloeilamp, maar ook vragen over alles wat je maar kon bedenken in het leven. Op verjaardagen vroeg hij honderduit aan iedereen die hij ontmoette. Hij was nieuwsgierig hoe mensen dachten, wat mensen wisten, hoe mensen reageerden.
Had hij die vragende neiging niet gehad, had hij de gloeilamp nooit uitgevonden.

Het is boeiend om te weten waarom mensen iets vinden, om te weten hoe mensen denken, hoe mensen tot standpunten komen. Het is interessant om te weten hoe dingen in elkaar zitten, hoe dingen ontstaan zijn, hoe dingen groeien. In de homeopathie maken we gebruik van velerlei planten, bomen, mineralen, etc. Als je de werking van die middelen echt wilt begrijpen, is het nuttig om je te verdiepen in de achtergrond ervan. Waar groeien ze, hoe groeien ze, wat hebben ze nodig, waar bestaan ze uit, etc.
Dan blijkt er ook een samenhang tussen al die facetten en de klachten waarbij ze helpen, de ziekte die ze kunnen genezen.
In ons hele leven hebben veel dingen veel meer met elkaar te maken dan wij denken. Of dan we tot nu toe begrepen hebben.

Veel vragen blijven stellen, en niet alleen in de zin van wat je wilt hebben maar juist om meer te weten te komen, zorgt er gegarandeerd voor dat je blijft groeien. Dat je je blijft ontwikkelen. Dat je je bewust bent van de processen in het leven. En dat maakt dat je het geluk ook veel beter kunt pakken.
Immers, waarom is iemand gelukkig, wat maakt dat iemand gelukkig is? Deels is het misschien een geleerde of aangeboren positieve instelling, maar deels is het ook wel degelijk een ontwikkeling. Een ontwikkeling die je alleen kunt maken door jezelf en anderen vragen te stellen. Een groeiproces waarin je steeds meer komt in de richting van geluk. Zeker als je je roer hebt gezet richting geluk, als je bewust je ten doel hebt gesteld om gelukkig te zijn. Als je dat namelijk niet doet, weet jouw diepere ik niet dat je dat wilt, en zul je het ook niet vinden. Niets in dit leven gaat echt automatisch.

Blijf dus vragen net zo lang tot je het door hebt. En ga dan door met vragen om weer andere dingen door te krijgen......

Details

Geschreven door Ed Monsma

Gepubliceerd: 02 februari 2016

Laatst bijgewerkt: 24 maart 2016

Affirmaties zijn positieve zinnetjes, die je in de tegenwoordige tijd tegen jezelf zegt. Je zegt ze dus alsof het al zo is.
Het voert nu wellicht te ver om dat uit te leggen, maar het heeft te maken met ons onderbewuste. Ons onderbewuste is niet zo goed in het onderscheid tussen wat waar is en wat we onszelf wijs maken. 


Veel mensen maken zichzelf wijs - al dan niet door alles wat anderen tegen hen hebben gezegd - dat ze niet goed zijn, dat ze dingen niet kunnen, dat ze iets niet durven, dat ze niet goed genoeg zijn voor.....
En ons onderbewuste neigt dat te geloven. 

Je kunt dat mooi zien met de spiertesten in de kinesiologie. Je laat iemand zeggen "ik ben vol zelfvertrouwen" en het onbewuste laat je zien dat het niet klopt. Met NEI kun je daarna gaan kijken welke emotie en van wanneer verantwoordelijk is voor dat gebrek aan zelfvertrouwen. Evenzo met alle andere dingen waar een blokkade of sabotage zit. 
Maar waar het mij nu om gaat, is dat het onbewuste op een positieve manier kan worden beïnvloedt door wat je zegt.

Als je zegt "ik barst van het zelfvertrouwen", gebeurt er in eerste instantie niets; zeker niet als dat helemaal niet waar is. Maar als je dat blijft herhalen, en zeker als je er ook even het juiste gevoel bij haalt als je het zegt, dan gaat je onderbewuste het langzaam maar zeker geloven. Je programmeert je onderbewuste als het ware met een opdracht. De opdracht dat je barst van het zelfvertrouwen.
Overigens is het handiger om wat rustiger aan te beginnen. Er zijn uiteraard talloze affirmaties te bedenken.
Wat zou je zeggen van "ik ben een kanjer"? Of "ik hou van mezelf"? Of "ik ben in balans".

Robert Benninga gaf ooit als advies om een sticker op de spiegel te plakken met de tekst "tiger I love you". Dat moest je dan elke keer als je die sticker zag tegen de spiegel zeggen, tegen je spiegelbeeld dus. Dus tegen jezelf. Een fantastische affirmatie.
Toen ik dat deed, vond ik het eerst maf. Daarna begon ik een beetje te glimlachen omdat ik dat tegen mijn spiegel(beeld) stond te zeggen. Een spiegelbeeld wat een beetje teruglachte. Daarna begon ik naast de glimlach ook warmte te voelen als ik het tegen die vent in de spiegel zei, en gaandeweg begon ik warmte voor mezelf te voelen als ik eigenlijk dus tegen mezelf zei dat ik van mezelf hield.
En wat ik daarbij stap voor stap als steeds sterker en krachtiger ervoer, is precies wat affirmaties doen.
Aanvankelijk zijn het maar zinnetjes, terwijl de impact steeds groter en steeds sterker wordt.

Op een gegeven moment geloof je wat je steeds beweert. Louise Hay is groot geworden door haar boeken over affirmaties. Zij past ze ook toe bij ziekte, zelfs bij kanker. Affirmaties als "ik ben gezond", "mijn lichaam heelt zichzelf", "mijn afweersysteem is elke dag krachtiger en meer in staat me te beschermen", etc. etc. zijn erg krachtig. 
Hoe specifieker, hoe nauwkeuriger een affirmatie is voor een bepaald doel, hoe krachtiger het werkt.

Het belangrijkste bij affirmaties is dat ze positief zijn (dus geen 'niet' en geen ontkenningen in de zin) en in de huidige tijd worden gezegd, (dus niet "ik wordt gezond", maar "ik ben gezond" - voor je onbewuste blijft "ik wordt gezond" altijd de toekomst en dat is dus niet handig), maar toch ook wel dat je er een houding bij aanneemt die de affirmatie wat ondersteunt. 
Je kunt je wellicht voorstellen dat als je zegt "ik voel me krachtig", en je hangt onderuitgezakt op de bank, dat het dan minder werkt als wanneer je fier rechtop staat en desnoods een vuist balt.

Zelf heb ik in het verleden ook nog wel eens de affirmatie gebruikt "ik blijf in mijn eigen kracht" als ik ergens naar binnen moest waar ik de ervaring had me zwakker te gaan voelen door wat mensen deden en zeiden. Het kan extra helpen om na de affirmatie even diep in te ademen en uit te blazen.

Je kunt mooi zien hoe het werkt met affirmaties als je mensen een paar affirmaties dagelijks laat opschrijven, bijvoorbeeld 3x daags. 
Stel er worden 4 affirmaties opgeschreven. Dan blijkt na en paar keer of een paar dagen dat één van die affirmaties mooier geschreven wordt dan de andere. Later volgen de anderen. Het is net alsof de affirmatie waar het onderbewuste mee akkoord is gegaan mooier geschreven wordt. Het geeft enerzijds ook aan dat het onderbewuste niet zomaar akkoord gaat met alles wat je zegt. En anderzijds dat de aanhouder uiteindelijk wint.

Deels heeft dat te maken met overtuigingen die nog invloed hebben op het onderbewuste. Zoals de overtuiging dat je je zwak voelt in de weg kan zitten als je de affirmatie "ik voel me krachtig" gaat gebruiken om sterker te worden. Je moet zo'n affirmatie dus blijven herhalen totdat je het effect hebt bereikt wat je wilt. Zo simpel is het.

Vragen of bidden heeft ook iets weg van affirmaties. Je kunt affirmaties in de vorm van vragen gebruiken; lees daarvoor het onderwerp "vragen".


Visualisaties zijn nog krachtiger dan affirmaties.

Details

Geschreven door Ed Monsma

Gepubliceerd: 02 februari 2016

Laatst bijgewerkt: 29 februari 2016

Wat je ook doet, wat je ook van de hulpmiddelen op deze site gaat gebruiken om meer geluk te ervaren, blijf jezelf. Blijf oprecht.

Ik moet daarbij denken aan twee verkopers die hetzelfde product staan te verkopen. Beiden hebben les gehad in het verkopen en gebruiken exact dezelfde teksten. Bij de ene verkoper wordt aan de lopende band gekocht, de ander blijft met lege handen staan. Alle producten staan er nog, niemand koopt bij hem.
Het verschil tussen die twee mensen is dat je de ene gelooft, en de ander niet. En dat verschil zit hem alleen maar in de lichaamstaal, want in woorden zeiden ze hetzelfde. Misschien zit het hem een klein beetje in de intonatie, maar hoofdzakelijk zit het in de manier en de overtuiging die de lichaamstaal uitstraalt.
En dat is wat aan ons ook zichtbaar is, die lichaamstaal. Weliswaar vaak onbewust, maar toch zo belangrijk dat we er onze keuzes vaak op maken.

In de NLP leer je om eigenschappen van een ander over te nemen. Is er iets wat je in een ander heel erg bewondert, dan kun je die eigenschap gaan modelleren. Dat doe je overigens niet door die ander na te doen, maar door de interne drijfveren achter het gedrag van die ander te begrijpen en over te nemen. Het is dus een dieper proces en intensiever proces dan 'nadoen'. Het is een echte, diepe verandering en niet gewoon doen als die ander.
Maar dat is wel het risico als je te weinig bewust dingen aan jezelf verandert.

Ik noemde al eens het voorbeeld van de persoon die had besloten positief te gaan denken en daardoor tot op het eind bleef ontkennen dat zijn vader aan kanker dood ging. Immers, als je maar positief dacht zou hij wel blijven leven. Zo zijn er ook mensen die volledig in de ontkenning van hun eigen kanker gaan met het idee dat als ze de kanker ontkennen dat het er dan ook niet is. Het kan overigens een manier zijn om de focus te leggen op gezondheid in plaats van op ziek zijn, maar het domweg ontkennen is alles behalve de oplossing. Als je ontkent los je namelijk niets op. .

Blijf je ten allen tijden bewust wie je bent en blijf eerlijk naar jezelf, met een open mind. Als je in een situatie kunt denken 'dat gaat fout' èn 'dat komt goed', dan is het prima om voor 'dat komt goed' te kiezen. Je stuurt dan een beetje het roer naar de goede situatie toe. Je voegt in elk geval geen negatieve lading toe die de kans op 'fout' groter maakt. Maar ben je in een situatie waar het logischerwijs alleen maar fout kan gaan, wees dan ook zo wijs om dat in te zien en daar actie op te ondernemen, daarop voorbereid te zijn.

Het is fantastisch om vanuit liefde te leven, maar als iemand bewust grove fouten maakt, kun je dat niet met liefde toedekken. Dan moet je die ander laten weten dat je dat niet tolereert. Je kunt bijvoorbeeld liefde voor de ander voelen maar het gedrag afkeuren, en dat laten weten. Bij je kinderen hoor je dat ook op die manier te doen: niet je kind afwijzen omdat ze iets doen wat jij niet waardeert, maar het gedrag afwijzen en van je kind houden. Bij teveel van ons is dat niet op die manier gebeurt en teveel van ons zijn nog steeds op zoek naar waardering en acceptatie.
Acceptatie trainen is heel belangrijk, maar vergeet niet handelend op te treden als dat nodig is. Het accepteren van je aandoening of je situatie is oké (zelfs belangrijk), maar zoek wel naar oplossingen.
Als je het pijn-plezier-principe hebt gegrepen en begrijpt dat je soms even door iets heen moet om er daarna plezier van te hebben, wil dat nog niet zeggen dat je jezelf moet gaan pijnigen met het idee dat het daarna plezierig wordt. Het moet wel in verhouding met elkaar zijn.

En hou bij alles wat je onderneemt rekening met je direct naasten. Fantastisch als je beslist gelukkiger te willen zijn en daarom meer verantwoordelijk wordt voor wat je doet, minder op de automatische piloot vliegt maar bewuster beslissingen neemt, bewuster keuzes maakt. Fantastisch als je meer reageert in verbazing in plaats van direct met een mening zoals voorheen, als je meer positief reageert in plaats van voorheen negatief en pessimistisch. Maar realiseer je dat de mensen om je heen het niet helemaal zullen begrijpen. Die moeten wennen aan veranderingen bij jou. Want jij bent onderdeel van hun wereld en die wereld verandert nu zomaar. Die waren een zwartkijker gewend, iemand die meende dat alles ging zoals dat ging en dat je daar toch geen invloed op had.

Ik weet dat bij ons in het begin ook wel werd gereageerd als we enthousiast vertelden over wat we hadden geleerd of ervaren, met "ik spreek je wel weer als je met je benen weer op de grond staat". En ik dacht toen "waar slaat dit nu weer op". Maar als ik me in hun schoenen verplaatste begreep ik die reactie ook wel weer. Ik zei rare dingen, dingen die niet in hun wereldkader pasten.
Vergeet niet dat de meeste mensen op de automatische piloot leven, en het heel raar vinden dat je zelf ook iets zou kunnen sturen. Dat hebben ze nooit geleerd, dat is hen nooit verteld, en ze geloven het ook niet. En als je andere dingen gaat doen of gaat leren die de meeste mensen niet doen, is dat ook vreemd, dan ben je raar. Wees je bewust dat jouw veranderingen niet in de pas lopen met alle anderen en respecteer hen in waar ze zijn. Als we al op dezelfde weg lopen, dan toch elk op een ander stukje; respecteer dat en wees je daarvan bewust.

Blijf dus jezelf in twee opzichten:

1. Hou rekening met de mensen om je heen als je dingen verandert. Ze zullen eraan moeten wennen. En als het goed is worden ze nieuwsgierig als je het volhoudt, en willen ze weten hoe het komt dat je positief veranderd bent.......hoe je dat gedaan hebt.
2. Laat je door de mening van anderen er niet van weerhouden een koers naar meer geluk in te zetten. Het is jouw leven. En jij zult zien dat het loont om op een andere manier in het leven te gaan staan. Bovendien schaad je er niemand mee, in tegendeel, je vormt een positieve bijdrage aan deze maatschappij. Maar anderen zullen niet willen dat je verandert, je 'verstoort' voor hen de status quo, de bestaande situatie. De situatie die ze kennen.

Details

Geschreven door Ed Monsma

Gepubliceerd: 02 februari 2016

Laatst bijgewerkt: 29 februari 2016

Acceptatie is een belangrijke stap om geluk te vinden.

En met acceptatie bedoel ik het accepteren van de dingen die zijn, van het feit dat dingen zijn zoals ze (op dat moment) zijn. 

Niet dat je het er mee eens moet zijn, maar je kunt wel het beste de feiten zoals ze er liggen erkennen. 



Dat geldt voor zeer veel facetten in het leven. Zelfs voor jezelf. Accepteer jezelf zoals je bent. Dat maakt je leven een stuk plezieriger dan wanneer je op allerlei dingen van jezelf continu kritiek hebt. En niet iedereen wordt nu eenmaal uitgenodigd voor make-overs. 
Natuurlijk geldt het zelfs in de eerste plaats voor jezelf. Accepteer dat je de komaf hebt die je hebt, accepteer dat je de opleiding hebt die je hebt, accepteer dat je neus wat groter of kleiner dan 'ideaal' is, dat je lippen niet vol zijn, dat je lichaam met haren begroeid is, dat je schoenmaat 45 hebt, etc. 
Het is niet anders.

Wat is het nut van niet accepteren? Dat is er niet. Maar het leidt wel tot onvrede, tot negativiteit, tot frustraties, tot angsten, tot zelfs ongezondheid bijvoorbeeld in de vorm van depressie of verminderde werking van het afweersysteem als het juist hard moet werken.
Een voorbeeld van het laatste geval zien we bij mensen met kanker. 
Door niet de kanker te accepteren, door niet te accepteren dat je kanker hebt, wordt alle energie gestopt in verzet of ontkenning. Of in verdriet, in boosheid, of in welke emotie dan ook.
Door de kanker te accepteren, door te erkennen dat je kanker hebt (ook al vind je dat niet leuk of zelfs vreselijk), zorg je dat er energie vrijkomt. Energie waarmee je het gevecht aan kunt. Het zorgt ervoor dat je immuunsysteem sterker is en dat je geestelijk sterker staat.
En dat kun je gebruiken in zo'n situatie.

Hetzelfde geldt voor je kinderen. Veel kinderen hebben vandaag de dag gedragsproblemen als ADHD, ADD, autisme, agressiviteit. Anderen leerproblemen (deels dezelfde afkortingen). Verder zijn er drugsproblemen, alcoholproblemen, e.d. Maar ook kan er sprake zijn van een ziekte of aandoening die lastig of vervelend is. 
Begin in al die gevallen met te accepteren dat het jouw kind is en dat jouw kind die problemen heeft. Accepteer in al die gevallen je kind zoals het is (zoals het op dat moment is). Dat maakt dat je open staat in de relatie met je kind en dat er mogelijkheden zijn. Als je al begint met het ontkennen dat je kind zo is of dat het jouw kind is, blokkeer je de communicatie. In elk geval straal je onbewust de verkeerde dingen uit.

Nogmaals, acceptatie betekent niet dat je de situatie fijn moet vinden of moet omarmen. Het betekent dat je erkent dat de situatie is zoals ie is. En met die situatie zoals ie is, kun je plannen maken om er iets mee te doen. En dat kan niet als je die situatie niet eens erkent. Soms leer je gaandeweg niet leuke dingen toch te omarmen, omdat je hebt geleerd dat je er beter van wordt, door ervan te leren.

Ik moet denken aan iemand die ik bezocht omdat hij een uitzaaiing van een maagkanker had. Ik kende de man niet, ik nam waar als huisarts, en ik moest gaan vertellen dat de specialist niets meer voor hem kon doen. De specialist had ook gevraagd of ik dat wilde doen. Min of meer het doodvonnis gaan vertellen dus. De wereld van de man (en vrouw?) gaan laten instorten, want veel anders kon het toch niet gaan. Ik besloot recht door zee te zijn en direct na binnenkomst te vertellen wat ik kwam doen en te vertellen wat ik moest vertellen. Daarna hield ik een poosje mijn mond en zag de mensen klein worden. Na een aantal minuten nam ik opnieuw het woord.
En zei: "u weet nu dat er niets meer aan te doen is en dat u zult sterven. Maar niemand weet wanneer en op welke manier. Sterker nog, ik kan wel eerder dood zijn.
U kunt nu kiezen: òf u gaat in uw ellende zitten en in een hoekje op uw dood zitten wachten, òf u gaat samen met uw vrouw genieten van de tijd die u nog heeft. De keus is aan u, maar ik zou het wel weten".


We babbelden nog wat en ik verliet de aangeslagen mensen, om een paar dagen later nog eens langs te gaan om te zien hoe ze het hadden opgepakt. Ik werd binnengelaten en kreeg eerder de indruk dat ik in een huis belandde waar net de jackpot was gewonnen dan in een huis waar een doodvonnis was uitgesproken. "Dokter, mijn vrouw heeft al een reis gepland. We hadden het er al zo vaak over gehad dat we daar eens naartoe wilden". Voorzichtig informeerde ik daarna toch maar of ze hadden begrepen wat ik ze die paar dagen ervoor had verteld. Ja, dat hadden ze wel degelijk. Maar ze hadden mijn advies ook begrepen. En die kanker, die was er nu eenmaal. En dat de artsen niets meer konden doen was ook een feit.....

Dit is een mooi voorbeeld van wat acceptatie betekent. Het feit dat deze mensen accepteerden dat het was zoals het was, maakte dat ze het leven met nieuwe energie konden oppakken. Misschien niet zo'n lang leven meer, maar wel met extra diepte. 
En natuurlijk hadden ze met die energie ook het gevecht aan kunnen gaan, alternatieven kunnen zoeken, etc. Maar dat is de keus die ieder voor zichzelf of met elkaar maakt. Het gaat er om dat je erkent dat dingen zijn zoals ze zijn en er vervolgens probeert verandering aan te brengen of het beste uit te halen.

"Het is een vreemde tegenstrijdigheid dat je pas kunt veranderen vanaf het moment dat je volledig aanvaardt wie je nu bent" (Carl Roger)