Details

Geschreven door Ed Monsma

Gepubliceerd: 02 februari 2016

Laatst bijgewerkt: 29 februari 2016

Doelen stellen is iets waar je een heel boek over zou kunnen schrijven. Het is veel belangrijker dan het lijkt, en kan enorm helpen bij het bereiken wat je wilt. Ik zal proberen het kort te beschrijven.

Als je voetballers in een voetbalveld zet, maar geen doelen plaatst, hebben ze geen idee waar ze naar toe moeten. Als je het veld ook nog vierkant maakt, weten ze het helemaal niet meer. Moeten ze nu naar voren, naar achteren, naar links, naar rechts?
Maar dat is wel wat wij grotendeels met ons leven doen. We hebben geen idee waar het doel staat, waar we naar op weg zijn, we doen maar wat. Metaforisch gesproken doen we een paar passen de ene kant op en dan weer de andere, een paar passen voorwaarts en dan weer naar achteren.
Natuurlijk, de meesten van ons zijn op weg naar het weekend, of naar de vakantie, of de jaarlijkse kermis.

Maar de grotere doelen, wat we willen in het leven op zich, wat we willen met onze relatie, wat we willen met werk, wat we willen met onze financiën, wat we willen met onze hobby, wat we willen met ons huis, die grotere doelen, die zijn niet opgesteld. Daar denken we eigenlijk niet zo veel over na.
We hebben wel vage ideeën, maar geen duidelijke uitkomst voor ogen op al die gebieden. We doen vaak maar wat we altijd al deden (en krijgen dus ook wat we altijd al kregen), we leven op de automatische piloot en hopen dat het wel goed komt op die manier.

Maar als je met voetbal (of welke sport met doelen ook) wilt winnen, als je wilt bereiken wat de bedoeling is, dan zul je moeten weten waar het doel is en daar doelbewust op af moeten gaan. Prima als dat in etappes en met samenspel gebeurt, maar je zult moeten weten hoe het doel eruit ziet en waar het staat. Dan wordt het haalbaar.

In het echte leven is het niet anders. Als je iets wilt bereiken op welk gebied dan ook, dan zul je moeten weten hoe het er uit ziet en waar het is. Dat kun je zelf bepalen, maar dat moet je dan ook wel doen. En dat is wat we vaak vergeten. Of we stellen wel iets (bijvoorbeeld we willen rijk worden) maar vergeten dat te omschrijven (is rijk 100 euro of 10 miljoen; en is het emotioneel rijk of financieel rijk?).

Vergeet niet dat we 95% van de tijd op de automatische piloot gaan. En slechts zo'n 5% bewust ons doel bepalen. Op zich is er niets tegen om op de automatische piloot te gaan, dat is juist makkelijk en kost minder energie. Maar dan moeten we die piloot wel goed instrueren, anders is ie net die voetballer zonder doelen.

Een goed doel hoort aan een aantal eigenschappen te voldoen:

1. Het moet eenvoudig worden weergegeven, maar wel specifiek. Dus hoeveel wil je precies bezitten of verdienen? Hoe moet je huis er precies komen uit te zien, etc.....Hoe duidelijker hoe beter
2. Het moet meetbaar en zinvol zijn. Wat betekent het voor je het te bereiken, en hoe weet je dat je het hebt bereikt?
3. Het moet haalbaar zijn, is het wenselijk binnen je leven; als je het nu zou hebben, wil je het dan nog?
4. Het moet realistisch zijn en ecologisch; je moet je afvragen of het negatieve consequenties heeft voor jezelf of anderen en of het verantwoord is.
5. De formulering moet positief zijn en je moet de tijd aangeven. Wanneer wil je het doel bereiken. Geef aan wat je wilt en niet wat je niet wilt.........

Als je serieus dingen wilt, is het in eerste instantie handig om een aantal categorieën op een rijtje te zetten, bijvoorbeeld: huisvesting, relaties, liefde, hobby, werk, financiën, etc.
Daarna schrijf je de dingen op per categorie die je wilt hebben bereikt over een periode van 1, 5 of 10 jaar.
Vervolgens kies je een klein aantal dingen die je als eerste wilt gaan bereiken, die je het belangrijkste vindt.
Die schrijf je op een papiertje en in elk geval zorg je dat die als echte doelen omschreven zijn, met de eigenschappen zoals hierboven beschreven. Bewaar het papiertje bijvoorbeeld in je portemonnee, maar ga er niet steeds op kijken. Op onbewust niveau weet je het al en al te strak najagen zorgt alleen maar voor blokkades.

Op die manier weet je bewust en onbewust wat je de komende tijd wilt, en ook als je op de automatische piloot vaart, zal die piloot je in die richting brengen. En geloof me of niet, dat opschrijven is belangrijk. Je zult zien dat er zelfs mensen naar jou toe komen die je helpen je doel te bereiken. Of dat je juist die mensen gaat ontmoeten die belangrijk voor je zijn. Als je het onbewust inschakelt door ook op dat niveau de doelen duidelijk te maken, is dat een grote stap voorwaarts. Een grote hulp erbij.

Het mooiste is het om eens in het halfjaar een uurtje te besteden aan het 'stellen' van je doelen. Je kunt dan bijsturen, verduidelijken, opschuiven. etc.
Hoe dan ook helpt het stellen van je doelen, het duidelijk maken voor jezelf (en je onderbewuste!) wat je wilt, om te bereiken wat je wilt bereiken. In het kader van deze site kan ik je alleen maar adviseren om de categorie geluk of het doel geluk erin mee te nemen. Doe het, en je zult zien dat je het geluk gaat pakken (maar: wat is geluk voor jou?)....

Details

Geschreven door Ed Monsma

Gepubliceerd: 02 februari 2016

Laatst bijgewerkt: 29 februari 2016

Wanneer voel je je prettiger?
Als je aan het klagen bent of wanneer je je dankbaar voelt?

Daarom is het goed om een mentaliteit te ontwikkelen waarin dankbaarheid een grotere rol speelt. Hoe meer je je bewust bent van je dankbaarheid ten opzichte van allerlei zaken, hoe meer je een gevoel van geluk kunt ervaren. 


En denk niet dat het iets kunstmatigs is. Het is alleen een kwestie van de focus, de aandacht, iets verleggen. 
En elke negatieve gebeurtenis heeft z'n positieve kanten, als je die wilt zien. Natuurlijk kun je ervoor kiezen die niet te willen zien, maar als je serieus probeert ze wel te zien, maakt dat je niet ongelukkiger.

Er zijn talloze dingen waarvoor we dankbaar zouden kunnen zijn. Het is een kwestie van het willen zien of er desnoods naar zoeken. Regen kan vervelend zijn, maar zonder zouden we niet kunnen leven en de tuin vaart er wel bij. In plaats van de regen verfoeien kunnen we dus ook genieten van de regen of er op z'n minst dankbaar voor zijn. Zelfs in de file kun je dankbaar zijn, als je accepteert dat je er nu eenmaal in staat en dan kunt genieten van de diversiteit van hoofden om je heen. Mensen die allemaal op hun eigen manier reageren op het feit van de file. De een swingend met de muziek, de ander nerveus tikkend op het stuur en weer een ander zuigend op een lolly.

Er is zoveel om dankbaar voor te zijn, dat het heel goed zou zijn dat eens vaker te uiten. Er zijn mensen die dat doen, maar dat zijn er veel te weinig. Dankbaarheid om je partner, of het vertrek van je partner; dankbaarheid voor je kinderen; het feit dat je in Nederland woont of geboren bent, en niet in een arm Afrikaans land. Dankbaarheid omdat je een lekker bed hebt, vanochtend wakker bent geworden, in staat bent te sporten, adem kunt halen, emoties kunt voelen, op vakantie kunt, luxe artikelen kunt kopen, of gewoon eten kunt kopen, mens bent en kunt denken, jezelf kunt verbeteren, getuige bent van een vlinder die honing uit een bloem haalt, kunt genieten van een broodje kaas, TV kunt kijken, kunt bellen met de andere kant van het land, en zo kan ik nog een dag doorgaan. 
Het zijn de kleine dingen die het doen.

Kleine opmerkingen kunnen ons intens raken, daarom is het ook belangrijk om kleine dingen te zien en te waarderen. Er dankbaar voor te zijn.
Sinds enige tijd heb ik er een gewoonte van gemaakt om elke ochtend mijn dankbaarheid uit te spreken over een aantal dingen, waaronder mijn partner, de kinderen, mijn werk, de gezondheid (niet perfect, maar het kan zoveel slechter), de woonomgeving, dingen die de vorige dag goed zijn gegaan, en wat actuele zaken. 
Het maakt dat ik de dag begin in een stemming die zonder meer positief is.

Wat er die dag ook gebeurt, de basis staat. En het is welgemeend. Ik ben oprecht dankbaar voor de dingen die ik opnoem. Misschien dat ik die dankbaarheid naar buiten toe nog wat meer zou kunnen uiten, maar tegen mezelf uit ik ze in elk geval wel. En dat voelt goed.
Het maakt dat je ook overdag toch de focus gaat verleggen. Omdat je focust op dankbaarheid, kun je niet tegelijkertijd op iets negatiefs focussen. En door dus dagelijks op dankbaarheid te focussen, en daarbij ook positieve vragen te stellen (waar ben ik dankbaar voor? wat ging er goed? wie ben ik dankbaar? etc.), verdring je steeds meer negativiteit. Ook over de rest van de dag.

Want als je dankbaar en positief gestemd aan de dag begint, is er heel wat nodig om chagrijnig te worden.
 Bovendien leer je langzaam om zelfs die dingen die je chagrijnig maken te waarderen, omdat ze je iets te leren hebben. En voor alles waar je iets van leert mag je dankbaar zijn....

Het klinkt misschien wat tè, maar ga het maar eens doen. Je zult merken dat het binnen niet al te lange tijd steeds normaler wordt dat je dankbaarheid voelt, zelfs voor dingen waar je dat voorheen niet had kunnen vermoeden. Als we dat allemaal zouden doen, zouden we een andere wereld hebben met meer respect voor elkaar en de natuur, en vooral meer verdraagzaamheid. Maar vooral meer mensen die zich gelukkig(er) voelen, en hun 'lot' waarderen. 


Zelfs, of juist, ellende maakt dat we iets leren. We leren over verdriet heen te komen, we leren ons teweer te stellen, we leren dat we in staat zijn weer op te staan als we gevallen zijn, we leren dat we uit de put kunnen komen, we leren dat er mensen zijn waar we op kunnen bouwen, we leren wat echt belangrijk is, we leren wie onze echte vrienden zijn, we vinden ongedachte kracht, etc.

Maar ook zonder ellende, in de gewone dagelijkse mallemolen van het leven, is het goed om je zegeningen te tellen, te erkennen. Alleen al het feit dat je een dak boven je hoofd heb, dat je kunt kiezen wat je op je brood wilt, dat je op een verharde weg kunt rijden, dat je kunt zeuren over je baan omdat je er een hebt, en ga zo maar door. 

Moet je daar dankbaar voor zijn? Nee, dat hoeft helemaal niet. Maar het maakt het leven zoveel aangenamer, je gevoel zoveel rijker als je je realiseert dat het wel degelijk dingen zijn die vele anderen niet hebben; en dat je daar dus best dankbaar voor mag zijn.

Wat zou je zeggen van je gezondheid. En misschien is ie niet perfect, velen waren er op jouw leeftijd al niet meer of hebben het een stuk slechter. Wat zou je zeggen van je hart wat al al die jaren zo'n 70x per minuut samentrekt en daar hopelijk nog een poosje mee door gaat. Je lever die als een filter en ontgiftingsfabriek in je lichaam werkt, je longen die ervoor zorgen dat er via je bloed zuurstof in alle cellen komt, en al die andere organen die samen maken dat je leeft, beweegt, voelt, geniet, en dankbaar kunt zijn. 
Cultiveer dankbaarheid en je cultiveert geluk.
Je zou in navolging van een succesjournaal ook een dankbaarheidsjournaal kunnen maken wat je 's avonds bijhoudt.
Dingen die je opschrijft hebben vaak meer impact dan dingen die je alleen denkt of zegt....

Details

Geschreven door Ed Monsma

Gepubliceerd: 02 februari 2016

Laatst bijgewerkt: 29 februari 2016

Onlangs las ik ergens een verhaaltje van iemand die beschreef hoe ze in hun landhuis regelmatig ratten hadden. En als er te veel ratten kwamen, namen ze een kat om de ratten te verjagen.

Op een ochtend kwam de man, na een uitgebreide en diepe meditatie, zijn woonkamer binnen en lag er een dode aangevreten rat op z'n vloerkleed.
Met een "Arrrggh" van walging haastte hij zich naar de schuur en haalde een schep om het dier te verwijderen. Hij vond het vreselijk. Toen hij met het dier op de schep naar buiten liep, riep zijn vrouw van enige afstand: "Wat geweldig dat de kat zijn taak verricht!".

Op dat moment werd hem duidelijk dat er twee waarheden waren. De ene van een walgelijk dood beest op je vloerkleed, en de ander van een kat die zijn taak prima volbrengt. En in feite moest hij tussen een van beide kiezen, dat was wel zo makkelijk. Zijn eerste indruk kwam overeen met de eerste waarheid (walgelijk), maar de tweede voelde eigenlijk toch beter: de kat die zijn taak uitvoerde. Dat gaf zelfs een gevoel van dankbaarheid richting kat.
En dat op zich was een veel beter gevoel dan de walging van waarheid één.

Dagelijks worden we allemaal metaforisch geconfronteerd met dode ratten, en evenzo hebben we vertegenwoordigers die hun taak volbrengen. Dagelijks kunnen we tussen verschillende waarheden kiezen waarbij de één beter voelt dan de ander. We zijn het ons echter lang niet altijd bewust (dat we die keus hebben) , en we neigen op de automatische piloot een waarheid te omarmen (voor ons gevoel de enige), ook al voelt die niet lekker.
Misschien is het goed om ons te gaan realiseren dat we altijd keuzes hebben.

Vannacht ging midden in de nacht de telefoon. Ik was te laat, maar zag dat het mijn zoon was geweest. Ik belde direct terug, maar kreeg de voicemail. Wat was er aan de hand? Wat was de waarheid?
Hij was in nood en belde me? Hij had ruzie met z'n vriendin en liep nu ergens buiten? Hij was betrokken bij een ongeval? Er was een brand of politieactie in de straat? Het was een vergissing? Allemaal opties, en zo midden in de nacht neigen ze door je hoofd te gaan. En ze zijn nog lang niet volledig. Er zijn veel meer mogelijkheden.

Maar eenvoudiger: je staat op en het regent. Je moet naar je werk. Wat is de waarheid?
Het regent en je wordt zeiknat? De regen is goed voor de tuin en de planten? De regen nu is goed voor de opbrengst van je appelboom volgend jaar? Ik heb alle recht chagrijnig te worden van dit weer? Het wordt een rotdag want het regent? Wat een heerlijk meditatief geluid, die regen? Door de regen hebben we over goed drinkwater niet te klagen, velen in de wereld hebben het niet eens? Ook hier zijn de opties nog lang niet op.

We hebben de keus welke waarheid we omarmen, maar doen vaak direct wat het eerste invalt en laten daar onze stemming en soms onze hele dag naar richten. Mis!

Beslis welke waarheid voor jou het beste voelt, welke je het beste voedt, welke je het best de dag door laat komen, welke je het meest blij maakt. Of zelfs dankbaar maakt. Want de staat van dankbaarheid is een staat die ons verfrist, versterkt, gezonder maakt.
En het grappige is, dat het helemaal niet moeilijk is. Wel moet je even oefenen, want maar al te vaak zijn we gewend een onbewuste andere keus te maken. En waarom zou de ene waarheid beter zijn dan de andere?

Dit maken van de juiste keuze is een van de manieren om je leven in eigen handen te nemen. Om zelf de leiding over je leven te nemen. Niet afhankelijk van wat je onbewuste beslist op basis van oude patronen, hormonen, nare ervaringen, etc., maar bewust kiezen hoe je jezelf wilt beïnvloeden. Negatief of positief!
En daar is niets raars aan, in tegendeel. We hebben ons verstand niet voor niets gekregen. We zijn er vaak zo trots op. Maar intussen laten we dat verstand overspoelen door onbewuste patronen en beslissingen waardoor we achter de feiten aanlopen en ons niet prettig voelen.

Als je wilt kiezen voor gelukkig zijn, moet je je eigen keuzes maken die je goed doen voelen.
Zo kan een nare ervaring vervelend zijn, maar ook een leerervaring. Toen ik destijds hard liep en mijn ene been niet meer voor mijn andere kreeg, realiseerde ik me dat ik door dat moment een tijdje later een betere conditie zou hebben. Alles wat er nu gebeurt, is voor ons een potentiële les waar we ons voordeel mee kunnen doen. Van elk moment en elke gebeurtenis kunnen we leren. En dus sterker en gelukkiger worden.
Als we ons verstand inzetten voor geluk, kunnen we beginnen met onze keuzes bewuster te gaan maken. Met als gevolg meer positieve gevoelens en meer dankbaarheid.

Details

Geschreven door Ed Monsma

Gepubliceerd: 02 februari 2016

Laatst bijgewerkt: 29 februari 2016

Onze comfortzone is het gebied, de zone, waarin we ons prettig voelen, waarin we ons oké voelen. Dat geldt ook voor de comfortzone in ons leven.

En dat is natuurlijk lekker, maar leidt er maar al te vaak toe dat we daar zoveel mogelijk in blijven. Er soms compleet niet meer uit komen.......
We kennen allemaal wel mensen die hun hele leven al in dezelfde plaats wonen, sommige van die mensen zijn nog nooit buiten die plaats op vakantie of uit logeren geweest. Heel sporadisch zijn er zelfs mensen die zo'n plaats nooit uit zijn geweest.
De comfortzone van die mensen is dus heel beperkt. Ze zouden zich diep ongelukkig voelen als ze naar een andere plaats moesten of op vakantie zouden gaan ver buiten die plaats.

Zo ontmoette ik een directeur van een bedrijf, waarvan ik de indruk kreeg dat hij een brede kennissenkring had en flexibel bewoog in de samenleving, al klopte dat niet met het homeopathisch middel waar ik op uit kwam. Toen ik daarom uitvoeriger ging uitvragen bleek hij alleen in zijn kleine kantoortje te komen, niet op de werkvloer, en ook nimmer naar andere mensen toe te gaan. Alleen thuis en in zijn kantoortje voelde hij zich comfortabel. Een geringe comfortzone dus.

Onlangs kwam ik een quote tegen die zei dat je alleen buiten je comfortzone in staat was te groeien. Dat zou wel eens waar kunnen zijn.
Immers, waarom voel je je binnen je comfortzone prettig? Omdat je er alles weet en kent, en niet voor onverwachte of grote verrassingen komt te staan. Als je er op een andere manier naar kijkt zou je kunnen zeggen: er valt weinig of niets te leren.

Toen ik de quote las, dacht ik 'maar dat is toch niet waar, als je dagelijks Chi Neng Qigong doet, groei je geweldig'. Tot ik me realiseerde dat ik daar ook een keer mee begonnen ben. En toen ik dat deed, vond ik het in eerste instantie ook maar raar. Ik was toen onderdeel van een paar honderd mensen die het allemaal tegelijk deden, dus viel je niet zo op. Omdat het een goed gevoel gaf, ging ik er daarom thuis mee door; maar ook dat was veilig, want niemand zag dat! Later ging ik met een werkreis mee naar Mallorca, maar ook daar deden al die mensen mee en viel ik niet al te veel op.

Kortom, ik moest wel degelijk uit mijn comfortzone om iets te doen wat ik nooit had gedaan, maar het prettige was dat ik óf omringd was door anderen die het ook deden, óf het kon doen zonder dat iemand het zag. NU sta ik regelmatig in de duinen op een veldje waar veel mensen passeren, wat me helemaal niet uit mijn concentratie haalt. Ook daar was een stap buiten mijn comfortzone voor nodig.

Soms worden we zonder dat we er iets in te zeggen hebben uit onze comfortzone gehaald. Denk aan een ongeluk, een ernstige ziekte, een ontslag, een scheiding. Nu de economische crisis of recessie. En in bijna al die gevallen is dat een opgelegde kans om als mens te groeien. Soms gaan we door een diep dal, en lijkt de berg erna erg steil en ogenschijnlijk onneembaar. Maar we komen vrijwel allemaal boven en kunnen terugkijkend constateren dat we er iets van hebben geleerd, dat we in het leven een stukje zijn gegroeid. Hoe raar het ook mag klinken, ik heb veel mensen in de laatste fase van hun leven - tot op hun sterfbed - enorm zien groeien. Groeien als bewust levend mens.

En natuurlijk is het de kunst om je ook buiten je comfortzone gelukkig te voelen. Regelmatig uit je comfortzone geraken brengt je daar dichterbij, omdat je gaat inzien dat allerlei dingen waarvan je dacht dat ze je gelukkig maakten dat niet doen. Als je het verkeerde idee hebt dat geld en materie je gelukkig maken, dan kom je erachter dat het niet zo is als je tegenslagen ontmoet die je uit je comfortzone halen. Maar tegelijkertijd kom je er achter dat je om gelukkig te kunnen zijn om jezelf moet geven (op een gezonde manier) en je daar bewust van moet zijn.

Hoe bewuster je leeft, hoe meer je geluk kunt ervaren, in de kleinste dingen.
Ik verbaas me soms over beelden uit bijvoorbeeld Pakistan, waar mensen leven onder de blote hemel of onder een klein afdakje. Mensen die familie en bezittingen zijn kwijtgeraakt, die vaak hun kleine kinderen zien sterven. Nauwelijks bezittingen. Toch zie je lachende mensen, en vrolijk spelende kinderen. Niet met hun i-pad of computerspelletjes, maar met stokjes en steentjes. Die mensen zijn vaak meerdere keren uit hun comfortzone geknikkerd en hebben als geen ander leren ervaren dat geluk zit in de kleine dingen, in de zonnestralen, in de vrolijkheid van je kind, in het besef dat je leeft. Geluk is dat moment, dit moment.

Het is jammer dat we dat soort beelden vaak zien in combinatie met verzoeken geld te storten voor die arme mensen, want het zou zo educatief kunnen zijn voor ons. We kunnen er zoveel van leren, zeker als het gaat om het gevoel van geluk. Het zou zo goed zijn als dat het issue zou zijn (en gelukkige mensen zullen eerder geld geven wellicht).

Veel mensen voelen zich depressief en vinden dat raar, omdat ze alles toch hebben: een eigen huis, een auto, een caravan, een tuin, een partner die goed verdient, een status, etc.
De vraag zou kunnen zijn of al die bezittingen nu juist niet de weg naar depressie hebben veroorzaakt. Bovendien kun je je afvragen of al die dingen wel bijdragen aan de comfortzone. Het hebben van bezit kan leuk zijn, maar we moeten ons verzekeren tegen diefstal of bijvoorbeeld brandschade, omdat dat allemaal zou kunnen gebeuren. Bovendien, stel je voor dat je het kwijtraakt? Dat het bankensysteem instort? Dat je je hypotheek niet meer kan betalen? Dat je auto wordt beschadigd door vandalen? Dat je partner er morgen met een ander vandaar gaat?

Bezit is kortom iets wat je kunt kwijtraken en omdat ook dat bewust of onbewust in ons hoofd zit, leidt bezit vaak juist niet tot geluk.

Maar omdat we graag denken dat het wel zo is, vergeten we waar geluk echt vandaan komt. Namelijk van die kleine dingen. Van een instelling van de geest die daar oog voor heeft. En omdat we dat vergeten of zelfs nog niet ontdekt hebben, is er een depressief gevoel.

Ons verstand zegt namelijk dat we met al die dingen gelukkig zouden moeten zijn. En hoe meer we dat blijven zeggen tegen onszelf terwijl we ons niet oké voelen, hoe dieper de depressie wordt. En dan al die vrienden en ouders die goed bedoeld zeggen "maar hoe kan dat toch, je hebt alles wat je hartje begeert....".

Daarom is het goed om af en toe eens heel bewust uit de comfortzone te stappen, als groeiproces.

Doe eens iets heel anders, doe eens gek. Om te leren waar geluk vandaan komt, om te leren omgaan met hindernissen en uitdagingen.
Uiteindelijk zal het je gelukkiger maken!